Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Qupperneq 42

194
á Kerguelenland líkari gróðrinum á Suður-Ameríku
en Afríku, og þó er ey þessi nær Afríku; en þeg-
ar litið er á rennsli hafstraumanna þar í kring, verð-
ur þetta skiljanlegt. J>etta lögmál kemur líka fram
hjá tegyndunum á hverri einstakri ey meðal
eyjaflokkanna. A hverri einstakri ey meðal Gala-
pagos-eyjanna eru sérstakar tegundir; en þær eru
þó skyldari tegundum á hinum eyjunum, heldur en
tegundunum á meginlandinu ; þessu geta menn líka
búizt við, af því eyjarnar eru svo nálægt hver ann-
ari, og tegundirnar á þeim öllum eru af sama eða
líkum uppruna; en á hverri ey hafa lífsskilyrðin og
innbyrðis keppni tegundanna verið mismunandi, og
því hafa komið fram nýjar tegundir.
Hið sama lögmál, sem kemur fram hjá tegund-
um á eyjum, að þær eru skyldar tegundum á
næstu meginlöndum, kemur einnig mjög víða ann-
arsstaðar fyrir; það sést á hverju fjalli, hverju vatni
og í hverri mýri. J>ær fjallajurtir, sem ekki hafa
ferðast langar leiðir á fornum isöldum, eru allar
meira eða minna skyldar jurtunum á láglendunum
í kring ; í Suður-Ameríku eru fjallakólíbríar, fjalla-
mýs, fjallajurtir o. fl., allar með ameríkskum svip;
það er eðlilegt, að nýlendur tegunda úr láglendun-
um setjizt að í fjöllunum, meðan fjallgarðarnir eru
að myndast og rísa; eins eru mýrajurtir opt skyld-
ar tegundum í kring; hellradýr eru opt skyld dýr-
um í kring, en hafa breytzt í myrkrinu og orðið
biind. Sama lögmálið kemur fram í því, að teg-
undir af þeim kynjum, sem víða búa, eiga hægt
með að útbreiðast víða, enda liggur það í ættern-
inu, því útbreiðsla kynsins er komin af því, að það
hefir haft betri mátt til að keppa við önnur kyn og
til að útbreiðast um jörðina. Mörg kyn af ýmsum
flokkum eru fjarska gömul, og hafa þess vegna