Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Qupperneq 46

193
um einhvern eiginlegleika, sem er sameiginlegur
fyrir mikinn fjölda tegunda, þá má byggja á hon-
um víðtæka skiptingu. Hjá flestum dýraflokkum
eru þýðingarmikil líffæri lítið breytileg, eins og t.
d. líffæri til blóðsumrásar, öndunar og æxlunar,
en hjá öðrum flokkum er ástand þessara líffæra
því nær þýðingarlaust fyrir aðalskiptingarnar; ein
tegund af krabbadýrinu Cypridina hefir tálkn,
aðrar tegundir engin; þessi dýr hafa hjarta. en ná-
skyld krabbadýr (Cypris og Cytherea) ekkert hjarta.
Einkenni fóstursins eru mjög þýðingarmikil fyrir
skiptinguna ; það er t. d. eðlileg skipting, að skipta
blómplöntum i deildir eptir tölu fræblaðanna ; þessi
einkenni hafa eðlilega mikla þýðingu, vegna þess
að niðurröðun dýra og jurta í náttúrleg fræðikerfi
er í raun rjettri ekkert annað en ættartala. þ>ó
menn fyrrum ekki vildu kannast við þetta, þá var
það eins og óafvitað undirskilið. f>að er hægt að
nefna ýmsa eiginlegleika, sem eru sameiginlegir
fyrir alla fugla; en það er miklu örðugra að finna
sameiginleg auðkenni á krabbadýrum; krabbadýr
á báðum endum raðarinnar hafa varla nokkur ein-
ltenni hin sömu, en af því þessi dýr tengjast sam-
an af langri röð af öðrum krabbadýrum, þá er sjálf-
sagt að telja hin fjarlægustu eins undir þenna flokk,
þó þau séu svona ólík hvert öðru; skyldleikinn
hefir hér allt af ráðið úrslitum í niðurröðuninni jafn-
vel áður en menn vildu kannast við það. Hvað
snertir niðurröðun í ættir og hópa, þá hefir hún
hingað til opt veriðaf handahófi Allir örðugleikar
við niðurröðunina munu þá fyrst hverfa, þegar
menn laga fræðikerfið eingöngu eptir hinum rétta
skyldleika tegundanna, sem lýsir sér í því, að eig-
inlegleikar koma fram, sem gengið hafa að erfðum
gegnum einstaklinga, tegundir, ættir og flokka.