Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Qupperneq 47

199
J>að verður því að raða hópunum í hverjum flokki
beinlínis eptir ætterni; mismunurinn getur þó verið
inismunandi mikill milli hópanna, jafnvel þó þeir
séu jafnskyldir þeirri frumtegund, sem þeir eiu
komnir af, af því breytingarnar geta orðið mis-
miklar og mishvatar. Til þess að raða niður af-
brigðum tegundanna, verður að fylgja sömu regl-
um; verða líka þar þeir eiginlegleikar þýðingar-
mestir, sem eru stöðugastir. Til dæmis um það, að
menn allt af hafa haft óljósa hugmynd um ættern-
ið, sem grundvöll skiptingarinnar, má taka það, að
engum hefir dottið annað í hug, en að láta bæði
karldýr og kvenndýr innifelast í sömu tegundahug-
mynd, jafnvel þó þau séu hvert öðru mjög ólík;
karldýr og tvíkynjuð dýr af skelskúfaflokki hafa t.
d. varla nokkurn eiginlegleika sameiginlegan, og
dettur engum annað í hug en telja þau undir sömu
tegund. Eins telja menn hamskiptinga skordýr-
anna undir sömu tegund og fullorðnu dýrin, þó þau
séu að öllu ólík, og margt fleira mætti telja þessu til
sönnunar.
J>ess hefir áður verið getið, að það er mikill
munur á líkingu, sem er komin af skyldleika, og
hkingu, sem eingöngu erkomin af þörf tegundanna
til þess að laga sig eptir breyttum lifsskilyrðum.
fessi líking hefir stundum tælt menn til þess að
gera axarsköpt í niðurröðuninni. Tvö dýr geta ver-
ið alveg óskyld, þó þau séu orðin lík vegna líkra
flfsskilyrða; slík líking á ekkert skylt við ætterni,
en getur stundum hulið það,svo menn taka ekki eptir
því. þ>ó undarlegt sé, getur slík líking stundum
verið laus við skyldleika, ef tveir stórflokkar eru
bornir saman, en eru einmitt merki um skyldleika
hjá minni hóp. Hvalir og fiskar eru ekkert skyld-
ir, þó útlimir þeirra beggja séu lagaðir til sunds;