Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Síða 81

233
bjarnar, eins og hún var í ættartölu hinnar eldri
Islendingabókar, og er engin ástæða til að ætla.að
þar hafi verið nokkuð .annað eða meira um Ketil-
björn enn þessi magra ættartala. þ>að er því ljóst,
að ættartala íslendingabókar hinnar eldri er hjer
ekki, og hefur sjálfsagt hvergi verið frumrit þeirrar
Landnámu, sem vjer nú höfum, og að grein sú eftir
Ara, sem geimst hefur í Sturlungu, hefur staðið í
sjerstöku riti um landnám á íslandi, sem Ari hefur
skrifað, og að þetta rit er hið sama, sem Haukr
segir að Sturla f»órðarson og Styrmir hafi samið
Landnámur sínar eftir.
K. Maurer hefur sannað það með mikilli skarp-
skigni og lærdómi, að það, sem Landnámuhandritin
Hauksbók ogf Melabók hin ingri, svo og þ>órðar s.
hreðu og þ>orsteins þáttur uxafóts segja um Ulfljóts
lög og fjórðungaskipun, sje runnið úr riti eftir Ara
fróða1. Enn þar sem hann heldur, að þetta rit hafi
verið íslendingabók hin eldri. get jeg ekki verið
honum samdóma. Hið firsta frumrit Landnámu-
handrita vorra—þar á meðal Hauksbókar og Mela-
bókar—hefur ekki verið íslendingabók Ara, heldur
Landnáma hans.
Greinin um Ketilbjörn í Sturlungu sínir oss, að
i Arhefur í Landnámu sinni filgt þeim góða sið sín-
um, sem líka kemur fram í íslendingabók, að til-
greina sögumenn sína, enn þeir, sem síðar hafa
fjallað um verk hans, hafa slept þessu úr, eins og
Landnáma gerir á þessum stað, að því er Teit
snertir. J>að er furða, hve sjaldan Landnáma sú,
1) K. Maurer: Die Quellenzeugnisse iiber das erste Land-
recbt und iiber die Ordnung der Bezirksverfassung des is-
landischen Freístaates (Abhandlungen der k. bayer. Akademie
der \V. 1. Cl. XII. B. I. Abth.). Miinchen 1869.