Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Síða 98

250
ust þar við; það er betra að menn tali saman, þá batnar
það opt, sem annars mundi úlma í öskunni alla æfi. f>ér
spyrjið, hvörjum landþinganefndirnar egi að gefa ráð ?
svar: þeini sama sem embættismennirnir : stjórninni,
Collegíunum, statsráðinu, kóngi. Hvört form þingin öðl-
ist, veit eg ei, ekki heldr hvört þau eiga að njóta Publici-
tets ? það 8einna mun valla verða, þótt hinir vi'su menn
eptir sögn hafi krafist þess. Yfir slíku hvílir enn kolsvart
myrkr. Tilskipanin um allt það kemur líklega í vetr.
Eg bæti því hér við, að eg held að það verði efalaust
upp á teningnum fyrir Island sem verst gegnir, nefnilega
að við fáum hluttekning í þinginu í Danmörku eins og
tilskipan 28 Maii segir, því valla verðr Islandi sleppt und-
an. Betr að þið hefðuð allir höfðingjarnir beðið um land-
þing á Islandi, það hefði þó verið miklu betra, þó það eins
og allt í veröldinni kynni að hafa haft sína annmarka; það
lakasta er fyrst í stað, að fáir mundu vita giörla hvörnig
þeir skyldu haga sér á landþinginu, eða hafa vit á öllu sem
þar kynni að verða umtalað,— það er : að á fáum góðum
fulltrúum yrði völ, en sá galli yrði temporær, með tíma-
lengdinni bættist vel úr þessu. Menn mega þó ekki dæma
þessháttar stiptanir, sem eru gerðar fyrir margar aidir,
eptir augnablikinu. Eg er enda á þeirri meining, að sam-
komurnar legðu miklu meiri skynsemi og þekkingu fram
en menn almennilega vænta. A norðrlandi þekki eg ekki
allfáa menn í hvörri sýslu sem mundu reynast eptirþanka-
samir og orð þeirra mikilsmetandi. þess er og að gæta,
að um íslenzk málefni skyldi tala. Aldrei held eg fari vel
fram á Islandi fyrr enn það fær einhvörn miðpunkt sem
sameinar allt og gefur Nationaliteten Næring. Eg vona
að tíðin geri þessa nauðsyn bera um síðir þóað við verðum
þá máské dauðir. Sú landstjórnarskipan sem er góð og
nægileg í Danmörku er það ekki eins á Islandi. í Dan-
mörku mega embættismennirnir —sem ekki eru í Collegiis
—gjarnan vera ópólitiskir menn, réttar Contor-maskínur,
því ekkert kemur eginlega uppá þá, nema kannskó eitthvað
localt í allraþrengstu þýðingu, Cancellíið og Collegiin hafa