Eimreiðin - 01.09.1896, Síða 61

221
sauma á fundum, eins og konurnar í kvennfjelagi i. lút. safnaðarins i
Winnipeg, »saumafjelaginu« svo kallaða. Það af þeim saumaskap, sem
ekki gengur í gjafir til barnanna, er sett á tombólur, sem fjelagið held-
ur, til þess að hafa upp peninga til útgjalda sinna (i viðbót við árstillag
íjelagskvenna), og má geta þess, að tombólur þessa fjelags eru vinsælli
og þykja virðulegri en nokkrar aðrar tombólur, sem haldnar eru
hjer i bæ.
Pá er enn ótalið það þrekvirki fjelagsins, sem einna mest ber á.
Það hefur alsendis af eigin rammleik kornið upp þvottahúsi við laugarn-
ar, sem kostaði eitthvað 2500—5000 krónur. Petta hús gaf fjelagið
bænum, og á hann að halda þvi við. 50—60 stúlkur geta verið við
þvott í húsinu í einu, og samt er það oflitið, svo að ráðgert er að
stækka það. Pessar laugaferðir eru allmiklum erfiðleikum bundnar, og
kvennfólk, sem verið hefur í Ameriku, segir, að ef fólk kynni að þvo
hjer á landi, myndu þær ferðir ekki tiðkast eins mikið og nú er. Hjer
hefur kvennfólk sem sje ekki komizt upp á að sjóða óhreinindin úr föt-
unum, heldur nuddar það þau úr þeim eptir mjög litla eða enga suðu. En
góður útbúningur til heimaþvottar kostar nokkuð, og það má vel vera,
að hann sje hinum fátækustu um megn, því víst er um það, fátæktin
er hörmulega mikil. Laugarnar eru um tvær enskar mílur frá bænum,
og það er góður ábætir við aðra vinnu að labba fram og aptur, í hverju
veðri og hverri færð sem er, ekki sízt þegar kvennfólkið ber nú þvott-
inn á bakinu, sem ekki er ótitt. En útyfir tók þó, áður en Thorvald-
sensfjelagið reisti þvottahúsið, að eiga að standa úti, opt í miklum gaddi
eða jafnvel blindbyl, allan tírnann, sem þvotturinn stóð yfir. Pvi að það
er meira en lítill tími frá sumum heimilum, þar sem slíkar ferðir eru
eðlilega farnar svo sjaldan, sem við verður komið. Frá sumum húsum
hjer i bænum er vinnukonan 36 tíma — segi og skrifa þrjátíu og sex
klukkutima — að þvo þvóttinn i laugunum. Hugsið ykkur slík verk úti
undir beru lopti í vonzkuveðri! Pað leynir sjer þvi ekki, að það var
eitt hið mesta miskunanærk, sem hjer var unnt að gera, að koma upp
þaki yfir höfuðin á þessu vesalings kvennfólki — þótt sumum ókunnugum
kunni að sýnast það þýðingarlítið í fyrsta áliti.
Yfir höfuð er Thorvaldsensfjelagið merkisfjelag, og gott dæmi
þeirrar viðleitni i uppbyggingar-áttina, sem óneitanlega á sjer stað hjer
á landi á ýmsa lund á hinum siðari árum......................... Bágindin
hjer í bænum eru pðlilega afarmikil meðal þess fólks, sem á lífsviður-
væri sitt undir fiskiveiðunum. Verulegasta tilraunin til að bæta úr þeim
skorti hefur verið gerð af Thorvaldsensfjelaginu, sem jeg minntist nokk-
uð ýtarlega á í siðasta brjefi mínu. Pað gefur um all-langan tima 73
mönnurn mat á hverjum degi, einkum konurn og börnum, án þess þó
að útiloka karla. Nokkurn styrk hefur- það fengið til þessa líknarverks
utan að...................
KVENNRJETTINDI OG HÁSKÓLAMÁLIÐ. Bókagerð er alls eng-
in um þessar mundir —■ að minnsta kosti kemur ekkert nýtt í ljós.
Helzta ritið, sem menn hafa haft um að tala, er þriggja smáarka árs-
rit kvennfjelagsins, sem fröken Ólafia Jóhannsdóttir, áhugakona mikil og
gáfuð að þvi skapi, mun hafa gefið út. En gallinn á því riti er sá, að
það kemur eiginlega hvergi við jörðina. Pað flytur grein um kvenn-