Eimreiðin - 01.01.1905, Qupperneq 19

19
betur kirkju og fylgdu guðsþjónustunni með meiri athygli, er hún
færi sjaldnar fram. Og launabót prestanna yrði til þess, að þeir
gætu varið meiri tíma til prestsstarfanna og unnið af meiri alhug
að vakning trúarlífsins í söfnuðum sínum.
Samkvæmt því, sem að framan er skráð, verður þá yfirlit
yfir sparnaðartillögur vorar á þessa leið:
1. Sparnaður við breyting á skipun sýslumanna........... 49,410 kr.
2. Sparnaður á launum til málaflutningsmanna . .'........ 1,600 —
3. Sparnaður við launalækkun embættismanna í I. flokki 6,000 —
4. Spamaður á styrk til sérlækna og aðstoðarlækna. . . . 4,000 —
5. Sparnaður á námsstyrk og kenslufé lærða skólans. . . 8,000 —
6. Spamaður við breyting á skipun prestakalla.......... 27,972 —
samtals 96,982 kr.
Eitthvað mundi nú mega gera til þjóðþarfa á ári hverju fyrir
þessa upphæð, nálega 97,000 kr., hvort sem menn vildu heldur
verja þeim til atvinnuumbóta, aðþýðumentunar eða samgöngubóta.
Vér sjáum því eigi betur, en að rétt sé að líta líka í þessa áttina,
sparnaðaráttina, þegar um það er að ræða, að útvega fé til
nýrra framfarafyrirtækja, — fremur en að ná því öllu með aukn-
um skattálögum, sem mörgum kann að verða erfitt undir að rísa.
Sú hefur reyndin orðið á í Noregi, og því hafa Norðmenn nú sett
nýja stjórn til valda, sem nú brytjar niður embættin unnvörpum.
En vér göngum ekki að því gruflandi, að ýmsar af þessum
tillögum muni mæta mikilli mótspyrnu, ef til vill bæði hjá stjórn
vorri og embættismönnum yfirleitt. En þá kemur til bændanna
kasta að segja sitt álit. Kjósi þeir fremur auknar skattálögur en
sparnað, og vilji fremur auka embættiskostnaðinn en minka, eins
og nú virðist efst á baugi, þá þeir um það. IJeir hafa völdin á
íslandi, eins og nú er komið, og það er því algerlega undir þeirra
vilja komið, hvað verður að lögum eða ekki. Vilji þeir minka
embættiskostnaðinn, kjósa þeir enga menn á þing, sem ekki eru
því fylgjandi. Og þá verður það að lögum, hvort sem fleiri eða
færri embættismenn rísa þar á móti. Ekki einu sinni sjálf stjórnin
getur afstýrt því, því það yrði banamein hennar, ef hún reyndi
það. í þessu efni er því alt undir vilja bændanna komið, og því
segjum vér:
FRAM, FRAM BÆNDUR OG BÚALIÐ!
V. G.
2: