Eimreiðin - 01.01.1905, Page 31

3i
manna til þeirra, og koma þeirri skoðun inn hjá almenningi, að
það væri í sannleika hagur landsins, en ekki valdhafanna sjálfra,
sem þau bæru fyrir brjósti. En hingað til hefur því miður ekki
bólað á slíku hjá stjórnarblöðunum okkar. Hjá þeim er alt gott
og blessað, sem stjórnin gerir, hjá henni eru engar ávirðingar til,
hún er óskeikul, eins og páfinn. IJau hafa ekki fundið að einu
einasta atriði í gjörðum hennar, heldur varið þær allar í líf og
blóð. En með þessu háttalagi gera þau stjórninni mikinn ógreiða.
Pví þegar svona langt er gengið á skriðdýrsbrautinni, þá eru ekki
mikil líkindi til, að almenningur leggi trúnað á orð þeirra til
lengdar. Hann veit sem sé fullvel, að í stjórninni sitja breyskir
og ófullkomnir menn, svo að ekki getur hjá því farið, að þeim
skjátlist einhverntíma. Og þegar honum er sagt að slíkt komi
aldrei fyrir, þá hættir hann að trúa og fer að álykta sem svo:
Pað er ekkert að marka, hvað þessir menn segja. Peir eru auð-
sjáanlega tóm skriðdýr. V. G.
Mór.
Pað er kunnugra en frá þurfi að segja, hve stórkostlega þýð-
ingu eldurinn hefur frá aldaöðli haft fyrir mannkynið, og þá ekki
sízt hinar norðlægari þjóðir. Pað má svo að orði kveða, að notkun
eldsins sé eitt af fyrstu lífsmörkum menningarinnar, og að mörg
hin mikilvægustu spor, sem mannkynið hefur stigið á menningar-
brautinni séu nátengd, eða jafnvel innifalin í nýrri notkun eldsins.
Hugsum oss einungis þær umbyltingar á lífi manna og þjóða, sem
málmbræðsla og notkun gufuaflsins hafa haft í för með sér.
Langt fram eftir öldum voru skógarnir nálega eina eldsneytis-
uppsprettan, enda er viðurinn mjög handbært eldsneyti. Mörg
lönd — og þar á meðal ísland — bera þess sorglegan vott enn
þann dag í dag, að þessi uppspretta hefur verið brúkuð meira en
góðu hófi gegndi af forfeðrum vorum. Seinna koma steinkolin til
sögunnar, og það er þá fyrst, að eldurinn er fyrir alvöru tekinn í
þjónustu iðnaðarins. Sem dæmi um, hve stórkostlega eldsneytis-
eyðslan vex ár frá ári, skal ég geta þess, að steinkolaframleiðsla