Eimreiðin - 01.09.1908, Side 30

Sannast það á litlu líka,
lýðir segja, mörg ein píka
í dalnum hérna detti í tvent.
UM ODD.
Vara skaltu þig æ á Oddi,
ekki er hann neitt gamanspil;
hann getur orðið að banabroddi,
þó bíti lítið framan til.
UGLAN.1)
Uppi situr ugla grá
andvaka með rógi,
til að koma illu á
aðra fugla og svíkja þá,
sem í náðum sofa í laufgum skógi.
Strax þá ljóma sólar sér,
í svefni út af hnígur;
í klónum máttur enginn er,
á henni lafa vængirnir;
hún svo inn í holu sína smýgur.
LENGI LIFIR í KOLUNUM.
(Um pilt og stúlku, sem sagt var að
drægi sig hvort eftir öðru, en ætluðu þó
að skilja með vorinu, og hann að fara að
læra járnsmíði.)
Pó skilji vegir, vinaspor
við samt ganga munum,
því ásta-logi lengi vor
lifir í steinkolunum.
HALTIR OG SKAKKIR.
Haltir menn og mjaðmaskakkir
í munninum eru oft nógu frakkir,
líka þeir, sem hafa hnút;
hér er ekki hót í logið,
á hækjunum þeir geta flogið
lengra en örn í loftið út.
FÆRT í STUÐLA.
Eðalsteina ræðir rein
róms af hreinum brunni:
ég skal reyna að mýkja mein
manni í einverunni.
MANSÖNGUR.
Ástaguð í bragna brjóst
bentum ý kann miða;
aldrei fyrir oddinn dróst
ör eða fló til hliða.
Engin náir hlífa hlíf
úr hörðu smíðuð stáli;
eins er þá og lífað líf
leiki í stríðu báli.
En þó menn fái ör af ör
inn að hjarta rótum,
ef þá kemur vör við vör,
verður að heilsubótum.
Fagur-leita lindagná,
ljós með blómstur-kinnum,
kærleik þínum kýs ég ná, —
kystu mig ótal sinnum 1
ÚR PRÉDIKUN.
Alt er vort á reiki ráð,
rammlega hætt að fatast;
ef ekki væri til eilíf náð,
allir mundum glatast.
x) Svo er sagt, að höf. hafi ort þessar vísur um kerlingu í Hvammi hjá B. Blöndal
sýslumanni, sem hafi legið á því lúalagi að bera róg og tala illa um fólkið á bænum,
og helzt notað til þess kveldin og fyrri part nætur, þegar aðrir voru háttaðir og sofnaðir*