Eimreiðin - 01.05.1910, Blaðsíða 16

92
stofni dúfna, hunda og margra annarra alidýra, svo afkvæmið
varð að lokum gagnólíkt hinum upprunalega stofni, og hér var
það skynsemi manna, sem leiddi tímgunina með úrvali eigin-
leika í vissa stefnu. Nú hugði Darwín, að eitthvað svipað ætti
sér stað í náttúrunni; en í stað skynseminnar setti hann blinda
tilviljun og úrval hins sterkasta og hentugasta í lífsbaráttunni.
Petta var þó frá almennu sjónarmiði hvergi nærri fullnægjandi, og
gat í sjálfu sér ekki skýrt »mekaniskan« uppruna líftegunda; í
óteljandi fyrirbrigðum leyndist tilgangs-myndunin inn í fræðikerfið,
þó reynt væri að komast hjá að nefna það. Darwín og læri-
sveinar hans urðu að finna upp fjölda af aukakenningum og til-
gátum til að skýra ýms fyrirbrigði, sem aðalkenningin gat ekki
gert grein fyrir. Hvað kynbæturnar snertir, þá hefir það sýnt sig,
að þær í þessu efni engan veginn eru ábyggilegar. í*ó hægt sé
að framleiða miklar breytingar á alidýrum, þá er ekki hægt að
halda eiginleikunum ættgengum og föstum, nema með stöðugu
eftirliti og aðgæzlu. Undir eins og alidýrum og alijurtum er slept
undan umsjón manna inn í náttúruna aftur, fer frábreytnin að
minka og hverfur að lokum alveg. Pað hefir ekki enn tekist að
gera eina einustu kynbóta-tegund fullkomlega fasta og óbifanlega;
íþrótt og hugvit manna verður stöðugt að vinna að því, að vernda
þessi tilbúnu afbrigði, með því að velja nákvæmlega undaneldis-
dýrin og jurtirnar og láta eingöngu þau ein æxlast, sem hafa þau
einkenni, er menn óska að fullkomna. þó mishepnast þetta oft,
og afturkippir verða til fornra eiginleika (atavisme). Menn hafa
við ótal tilraunir orðið sannfærðir um, að kynbætur framleiða ekki
neina sannreynda nýja eiginleika, en forn ættareinkenni sameinast
á ýmsan hátt, svo útlitið breytist. Á kynbótum er því mjög
hæpið að byggja kenningu um tegunda-sköpun í náttúrunni.
Darwín lýsir lífsbardttunni ágætlega og hefir þar leitt í ljós
fjölda af þýðingarmiklum fyrirbrigðum úr náttúrulífinu, sem menn
fyrri höfðu gefið lítinn gaum. Pað er þó eigi eingöngu bein bar-
átta milli einstaklinga og tegunda, sem hér ræðir um; afstaða
dýra og jurta til umheimsins og undirgefni þeirra undir lífsskil-
yrðin hefir allajafna mikla þýðingu í tilverustríði tegundanna. Eng-
inn efast um, að lífsbaráttan hefir afarmiklar afleiðingar, sérstak-
lega til að útrýma sumum tegundum, og skapa þannig hentug
lífsskilyrði fyrir aðrar tegundir; tilverubaráttan hefir og haft mikil
áhrif á útbreiðslu tegunda um jörðina; en náttúrufræðingar vilja