Eimreiðin - 01.05.1910, Blaðsíða 64

140
hefur kent mér aö gera kröfu til. Hefur þaö veitt mér nokkuð af
því, sem alment eru talin gæði þess, metorð, frægð, auð. völd,
vinsældir? Alt þetta hefur það sýnt mér, en engan kost gefið
mér á því. Pað hefur rétt mér ástina og hrifsað hana af mér um
leið og mig byrjaði að óra fyrir gildi hennar. Aðeins vínið hefur
það veitt mér til langframa, vínið, sem hefur aukið gleði mína og
þaggað niður sorgir mínar, sem hefur verið eini tryggi og óbrigðuli
vinurinn alt lífið. Nú er líka verið að svifta mig þessari síðustu
ljósglætu. Og fyrir hvað ætti ég þá að vera þakklátur?
En ég þyrfti ekki að láta þetta bitna á Póri. Hann er þó
sá eini, sem eitthvað gerir fyrir mig. Já, hann heldur í mér þessu
auma lífi og heimtar þakklæti og undirgefni í staðinn. Hann gerir
sig að umboðsmanni forsjónarinnar yfir mér. Og þá verður hann
að una við, að ég afhendi honum það þakklæti, sem mér finst
hún eiga skilið af mér.
Nú, en ég álít Póri víst ekki neitt vondan mann. Hann er svo
sem eiginlega hvorugt. Pegar hann fór að minnast á þetta við
mig, vissi hann máske ekki, að ég myndi taka mér þetta svona
nærri. Mentunin gerir menn viðkvæma, og Pórir er ómentaður,
hefur aldrei haft snefil af mentun eða smekk. IDað sést bezt á
því, að hann skyldi geta átt hana Sigurlaugu. Pað sný ég aldrei
aftur með, að það er aumi smekkurinn. Aldrei hefði ég getað
litið við konu eins og Sigurlaug er, þegar ég var á hans aldri.
f*ó ekki væri nema hendurnar og þessar líka litlu býfur. Og óþrifin
er hún líka, kann bezt við sig, þegar hún stendur á hausnum í
eldhúsinu eða özlar innan um rollurnar í kvíapilsinu sínu.
En ég ætlaði nú heldur ekki að verða bóndi. Og Sigurlaug er
duglig búkona, hreinasti forkur. Petta hefur Pórir séð. E’ví bú-
maður er Þórir, enginn neitar honum um það. Nú, en það er nú
líka hægt að næla með því, að vera bæði ásælinn og kvikinskur
eins og hann. Og fullvel hefur verið búið hér á Gili áður án þess.
Líklega hlakkar hann mest yfir þessu banni af ágirndinni. Hann
býst við, að geta þá með tímanum náð í þessa fáu skildinga, sem
ég hef lumað á, til þess að fá mér dropa fyrir. En 'þá fær
f’órir aldrei. Heldur kasta ég þeim í dýpsta hylinn í gilinu, ef
ég ekki get gert mér neina ánægjustund fyrir þá.---------------— —
— — — — Brjóta lögin! Eins og mér gæti nokkurntíma komið
til hugar að brjóta lögin. Ekki svo að skilja, að ég virði þau