Eimreiðin - 01.01.1916, Qupperneq 19

!9
allra fugla að landinu — íslenzkastur allra fugla og fjarstur
þeirri hugsun að flýja landið, sveitina þína, móðurmoldina, sem
nú virðist vera köfnuð í snjó. —
Sólin gengur undir snæfjöll Köldu-Kinnar.
Mjöllin snýst í náhvítu upp úr bálhvítunni.
Frostið harðnar og renningurinn hækkar. Engin hætta er nú
á því, að myglublettum slái á kosningavizkuna til næsta dags.
Hún getur borðað frosið slátur í fyrramálið og stækan hákarl.
fað er þjóðlegur matur.
Hugurinn hvarflar víða — fram í ókomna tímann, og aftur á
bak inn í land endurminninganna. Hann rifjar jafnvel upp fyrir
sér þá atburði, sem kunnir eru aðeins af frásögn.
Laugardaginn fyrir páska 1859 var faðir minn (unglingur þá
í vinnumensku) við fjárskurð. Sá vetur er ýmist kallaður
»sumarpáskaveturinn«, »skurðarvetur« eða »blóðvetur«.
Pá voru hýbýli manna og dýra í kafi og langatöng Dauð-
ans krept fyrir hvers manns dyrum; heylausar sveitirnar, kaup-
staðirnir matvörúlausir.
Pá var um að kjósa: hnífskurðinn eða horfellinn.
Nú á að kjósa til alþingis; á morgun verður kosið og barist
um þá menn, sem — sem eru í boði.
Sólin er horfin fyrir löngu. Geislar hennar eru þurkaðir burt
af fjallahnjúkunum. Kínverskur skýjamúr er yfir öllu Ishafinu —
austan klakkabakki, sem stormurinn drílar upp í hvassar totur.
Kosningadagurinn verður hvass, og sólinni mun verða stefnt
til óhelgi næsta dag.
Hún skín enn þá uppi í rjáfri veðráttunnar — verpur víg-
roða á skýin.
Skyldi vera eldur uppi í suðvestrinu?
Eða er þetta benrögn í skýjunum, sem boðar ný Fróðár-
undur, nýjan Brjánsbardaga?
Morgundagurinn leysir úr þeirri spurningu.
GUÐMUNDUR FRIÐJÓNSSON.
2'