Dagblaðið Vísir - DV - 09.11.1985, Blaðsíða 29

DV. LAUGARDAGUR 9. NOVEMBER1985.
29
j^TAR
^ I GARÐSHORNI
20-50% jÉ|
afsZur af —n po«aplöntum
30%
afslát*.... .
20%
kynningi—
af i<—
nóvemL _
20%
sÍóífvS?w.r®fs,ó«Ur
®fstótturSf
b,ókUðu^
o'ornum
ningarafsláttur
lólastjörnum og
Brnberkaktusum

GARÐSHORN
SUÐURHLÍÐ
FOSSVOGI
SÍMI40500
Ólafur
Ragnar
skarar
fram úr
Úlfar horfir í spegilinn og kippir í
yfirskeggið, horfir íhugull á sjálfan
sig eins og hann sé ekki viss um
hvort honum geðjist að því sem hann
sér.
En svo færist bros yfir andlitið,
bros sem breytist í smitandi skelli-
hlátur, og hann er farinn að tala um
Spegilinn - Spegilinn með stórum
staf og fortíð. Þegar lögreglan rudd-
ist inn á heimili Úlfars um árið og
gerði upplagið upptækt, eins og það
heitir á máli laganna, var settur
punktur aftan við feril lítils einka-
fyrirtækis og tilraunar í þeim anga
blaðamennskunnar sem hefur gengið
svo illa að fóta sig í stormum hins
borgaralega hugsunarháttar á Is-
landi.
- En, Úlfar - grínblað þarf að
rækta sína kímnigáfu þannig að yfir-
völdin sjálf verði hlægileg þegar þau
reiðast.
„Það er einmitt það sem mér tókst
með Speglinum," segir Úlfar blíð-
lega. Hann er farinn að tala lægra
en hann gerði hér áður. Og hægar
líka. Ekki laust við að það votti fyrir
einhvers konar virðuleika hins
ábyrga - virðuleika sem manni datt
aldrei í hug í sambandi við Úlfar
Þormóðsson hér fyrr á árum þegar
hann var afkastamikill Þjóðvilja-
skríbent, höfundur merkilegra skáld-
rita og tíður gestur á börum Reykja-
víkur.
„Sú staðreynd að Þórður frændi sá
af skynsemi sinni að hann gæti ekki
annað en sent elskulega lögreglu-
þjóna á minn fund til að taka af mér
upplagið og gera mig öreiga, hún
sýnir að Spegillinn hefur staðið eins
og fleinn í mjúku holdi einhvers
ráðamanns. Eða konu.“
Hann kímir, snýr frá speglinum
með litlum staf, gengur einn hring á
gólfinu í Gallerí Borg þar sem hann
er framkvæmdastjóri og einn eig-
enda.
- Hefurðu snúið baki við sósíalism-
anum, Úlfar? Þú hefur verið að basla
í einkaframtaki mörg undanfarin ár?
„Ekki aldeilis. Sósíalisminn blívur.
Sósíalisminn kemur. Og á eftir að
verða inspírerandi viðfangsefni fyrir
íslendinga framtíðarinnar. Sósíal-
ismi - eða félagsleg lausn verkefn-
anna í samfélaginu - er í mínum
huga sama og réttlæti, sama og skyn-
semi. Manneskjan verður að temja
sér að ganga að daglegum störfum í
þjóðfélaginu í þeim skynsemisanda
sem er henni samboðinn. Mér finnst
að það þurfi næstum ekki að ræða
þetta. Stundum. Svo' koma þær
stundir að mér finnst nauðsynlegt
að ræða þetta. T.d. í alvarlega sinn-
uðu tímariti sem styður yfirvöldin
leynt og ljóst. Eins og Spegillinn
gerði alltaf.“
Spegiilinn
birtist bráðum aftur
Tókst Þórði frænda þínum að gera
út af við Spegilinn í eitt skipti fyrir
öll - er hann brotinn í mél?
„Ekki aldeilis. Spegillinn mun rísa
af þeim hvíldarbeði sem Þórður kom
honum á. Með vorinu verða borgar-
stjórnarkosningar i Reykjavík, bæj-
ar- og sveitarstjórnarkosningar út
um landið. í þann slag má Spegilinn
ekki vanta. Ella er hætta á að faiji
illa fyrir stjórnvöldum þessa lands.
Morgunblaðið hefur enga burði til
að styðja við bakið á Sjálfstæðis-
Úlfar Þormóðsson - „Ólafur Ragnar er einhver hæfileikaríkasti stjórnmálamaður sem á íslandi hefur
fæðst.“
Alþýðubandalag, Ulfar - logar allt í
illdeilum? Þegar maður spyr Svavar
eða einhverja aðra úr forystunni er
bara talað um deilurnar eins og
smávanda á heimili, eiginlega engar
deilur. Svo skjóta skýrslur „mæðra-
nefndar" upp kollinum í blöðum -
Kristín Ólafsdóttir býður sig fram
gegn Svavari í stjórn málgagnsins
ykkar, studd af Ólafi Ragnari og
fleirum - og þú og fleiri yppið bara
öxlum og segið „ekkert mál“, bara
nöldur. Hvað er á seyði?
„Þetta er fámennur hópur óánægðs
fólks. Og fólkið er óánægt vegna
þess að þetta er svona óánægjufólk
sem hefur ekki nógu gaman af lífinu.
Það skiptir engu máli hvað það fólk
heitir sem er i forystu flokksins.
Óánægjuliðið yrði alltaf á móti.
Þetta er bara svona „á móti öllu
fólk“ - sem því miður er þónokkuð
algengt að telji sig til vinstri í póli-
tík.“
Ég trúi ekki mínum eigin eyrum,
Úlfar. Þú ert að tala um gagnmerkt
fólk sem hefur unnið í þínum flokki
meira en margur. Kristín Ólafsdóttir
er sennilega formannskandídat ell-
egar varaformannskandídat. Og
Ólafur Ragnar er stjómmálamaður á
heimsmælikvarða. Það ert þú sem
ert í fylu. Það ert þú sem ert gamal-
dags kommi, fastur í neti fornrar
hugsunar. En Kristín og fólkið nærri
henni vill breikka flokkinn, hleypa
nýju fjöri í staðnað flokksstarf. Er
það ekki málið?
En Úlfar svarar þessu engu. Geng-
ur einn rúnt í Gallerínu, eins og
hann sé að leita að kímnigáfunni -
fer svo að muldra samhengislaust,
hugsa upphátt, segir margt óprent-
hæft.
Staðreyndin er sú, Úlfar, að Al-
þýðubandalagið er óskapnaður í
flokksmynd. Þykist vera verkalýðs-
flokkur, en er í rauninni bara deild
í Framsóknarflokknum. Annars veg-
ar er það menntamannaklíka í
Reykjavík sem rífur sig á fundum
hjá ykkur, hins vegar eru það rass-
síðir landsbyggðarþingmenn með
orkuver og hagsmuni útgerðarauð-
valds í vasanum sem reka pólitíkina
á þinginu. Ekki satt?
„Það er sjálfsagt eitthvað til í
þessu." Og svo alltaf sama sagan:
hópur fólks gengur í flokkinn. Finn-
ur fljótlega að hann hefur engin
áhrif. Einhver óskilgreind klíka
ræður í raun öllu. Stefhuskráin
endurskoðuð fyrir hverjar kosningar
- og fæst aldrei framfylgt. Menn
verða óánægðir og ganga úr flokkn-
um.
„Hvaða vitleysa. Þetta er ekki
svona. Annars hef ég heyrt þetta
áður. Kannski er Alþýðubandalagið
sérstaklega erfiður flokkur.
Kannski.“ Og brosvipran farin að
breiðast út um andlitið á listmuna-
salanum. Hann strýkur yfir skeggið,
skeytir engu þótt blaðamaður lýsi
Alþýðubandalaginu sem geðklofnum
kerfisflokki í vandræðum en byrjar
að tala um sósíalismann sem lifandi,
sterkt afl sem eigi eftir að bjarga
íslensku þjóðfélagi, ekki hvað síst
andlega.
Spegillinn sigrar
„Spegillinn - með stórum staf -
mun kenna þjóðinni að horfa á sjálfa
sig í raunsærra ljósi. I kosningunum
í vor mun hinn færi stjómmálamað-
ur, Davíð Oddsson, eignast öflugt
málgagn. Andstæðingum hans, and-
stæðingum hinna ráðandi afla, mun
ekki verða um sel þegar blaðið birtist
á götunni, galvaskara en nokkm
sinni - vakið til lífsins í krafti að-
gerða hins gáfaða iðnaðarráðherra,
fyrrverandi fiármálaráðherra, Al-
berts Guðmundssonar." Og svo neit-
ar listmunasalinn að ræða firekar um
pólitík.
-GG.
flokknum. Og Sjálfstæðisflokkinn
verðum við að styðja áfram. Mogg-
inn! Mogginn er bara grínblað."
- Ber þá ekki að líta á þjóðina sem
sérlega spaugsama þjóð - hún les
Moggann af miklu kappi?
„Við erum húmoristar, Islendingar.
Það er ekkert vafamál. Það leiftrar
af okkur fyndnin og uppátektarsem-
in. Og við erum gáfað fólk líka. Og
listelskt. Ef það er eitthvað sem við
ráðum ekki fyllilega við, þá er það
helst ýmislegt svona praktískt, þú
veist. Og pólitískt. Okkur gengur illa
að stjórna okkur. Hæstvirtir kjós-
endur ruglast gersamlega þegar að
kjörstað kemur. Ég bara botna ekki
í því.
En vissulega er til skýring. Spaug-
semin mglar okkur í ríminu. Einu
sinni á fiögurra ára fresti eigum við
að vera alvarleg, huga að alvarleg-
um, praktískum málum eins og
landsstjórninni og verðbólgunni og
kjaramálunum og öllu því. En þá
vefst okkur tunga um fót. Og við
koksum á öllu saman, kjósum gamla
grínið einu sinni enn.
Það er þetta háttalag sem mér
þykir í raun vænt um. Mín þjóð er
fyrst og fremst húmorþjóð. Hefurðu
heyrt að biskupinn vill láta reisa
sérstaka friðarbænakirkju á Þing-
völlum? Ætli hún verði ekki helguð
henni séra Friðmey?"
Ólafur Ragnar
skararfram úr
- Núheyristmérvottafyriríroníu,
Úlfar.
„Þú heyrir vitlaust, minn kæri.
Mér þykir vænt um mina þjóð. En
suma elska ég heitar en aðra. Og
suma dái ég meira en aðra. Tökum
t.d. hann Ólaf Ragnar hérna Gríms-
son. Það er einhver hæfileikaríkasti
maður sem á Islandi hefur fæðst.
Allir teknir með í reikninginn alveg
frá Ingólfi og gegnum allt klabbið
niðuríDavíð.
Ólafur Ragnar er klárastur og
bestur."
- En þú vilt hann ekki sem for-
mann í þínum flokki?
„Þjóðin vill hann ekki á þing. Ég
vil að formaðurinn sé þingmaður.
Það dugir ekkert annað. En Ólafur
R. getur svo sannarlega verið for-
maður. Ég reikna með að ég kjósi
hann i þann starfa einhvern tíma.
Ef ég kýs ekki sjálfan mig. En Ólafur.
Hann gæti sko verið formaður
hvaða flokks sem vera skal. Og ætti
að laka það til athugunar. Hann
skarar fram úr. Ég dái hann.“
- Nú vottar aftur fyrir - einhverju,
Úlfar.
En Úlfar segist ekki kunna að „láta
votta fyrir“ einu eða öðru. Hann
segist koma til dyranna eins og hann
sé klæddur. Og þó.
„Og þó,“ segir hann. „Líkast til
rétt hjá bér. Það vottaði fyrir ein-
hverju. Ég er slóttugur. Slóttugur
eins og fiandinn. Slóttugri en ég hélt
sjálfur. Stundum er ég svo slóttugvu:
að ég átta mig ekki á því sjálfur
hvað ég er að brugga."
Slóttugur húmoristi. Blaðamanni
verður ekki um sel þegar hann hugs-
ar út í blönduna. - Hættuspil að vera
nálægt svona manni.
Kristín Ólafsdóttir
og óánægjuliðið
- Hvernig er annars með þetta