Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.1986, Blaðsíða 10

10
MÁNUDAGUR 28. JÚLÍ 1986.
Utlönd
Kvennaklúbbar eru nýjasta æðið í
litskrúðugu næturlífi Japana. Þar
er konum, sem hafa brotist úr viðjum
þjónustustúlkuhlutverks fyrir eigin-
menn sína, veitt ýmiss konar þjón-
usta.
tuttugu og fimm þúsund krónum á
kvöldi, spennandi lausn.
Þar geta þær rætt um matseld,
dansað tangó við undirleik dans-
hljómsveitar, skvett aðeins í sig, og
allt þetta með manni sem þær hafa
um og gerðist fylgisveinn miðaldra
kvenna."
Þjórfé er það sem fylgisveinar þéna
mest af sínum peningum á. Bunki
af seðlum, sem réttur er undir borði,
Porsche, eða íbúð á góðum stað í
kvennaklúbba eða „halda mann“,
eru ekki nema lítið brot af þeim
konum sem þrá að lenda í ástarævin-
týri, segir Yoriko Madoka, sem
rekur ráðgjafarþjónustu um nútíma
fjölskylduvandamál.
Nú eru það ekki lengur aðeins karlar í Japan sem leigja sér þjónustu skyndifélaga. Konurnar eru farnar að stunda slikt af síauknu kappi. Það er þó
yfirteitt ekki eins mikið fjör í hlutunum hjá þeim og körlunum. Allt er miklu fágaðra og „rómantískara".
Auðugar, mæddar, miðaldra eigin-
konur reyna að fá sinn hluta af
fjörinu, sem eiginmenn þeirra hafa
stundað i karlaklúbbum um árarað-
ir.
„Endurlifa æskudrauminn“
í kvennaklúbbum eins og Nýju
drottningunni í Akasaka, miðdepli
næturlífs í Tokyo, eru það glæsilegir
ungir menn í vönduðum fötum, sem
beina allri sinni athygli að konum,
hverra uppkomin böm og eiginmenn
varla nenna að yrða á.
„Konur koma hingað til að endur-
lifa æskudrauminn," segir Kodama,
ungur fylgisveinn kvenna, sem vildi
ekki gefa upp fullt nafh.
Fyrir japanskar húsmæður, sem
lítil eða engin tækifæri hafa til að
hitta karlmenn, em kvennaklúbb-
amir, sem kosta sem samsvarar
valið til fylgilags við sig. Þetta er
ævintýri líkast.
Klæðnaður og framkoma fylgi-
sveina þeirra er þó ekki í neinni
líkingu við fjörið sem eiginmönnum
þeirra stendur til boða í karlaklúbb-
um.
Japanskar konur á fimmtugs- og
sextugsaldri hafa eytt lífi sínu í að
þjóna feðrum sínum, eiginmönnum
og sonum. Þær nenna hreinlega ekki
að hlusta á gamalkunnar klisjur um
útlit sitt eða persónuleika, segja
fylgisveinar.
„Ekki auðfengnir peningar“
„Þetta em ekki auðfengnir pen-
ingar,“ segir Masagi Tamura. „Ég
var verðbréfasali hjá Merrill og
Lynch, en án meistaragráðu var fyr-
irsjáanlegt að ég kæmist ekki lengra
innan fyrirtækisins svo ég söðlaði
borginni er það sem gerir starfið
áhugavert.
„Við tökum ekki við gjöfum sem
em lægri en sem nemur tvö hundmð
og fimmtiu þúsund krónum, þar sem
sú kvöð sem slíku fylgir væri ekki
þess virði fyrir minna," segir Kod-
ama, en hann vildi ekki segja hvað
hann átti við með „kvöð“.
Samkvæmt japönskum lögum er
vændi, bæði karla og kvenna, bann-
að.
Konurnar em flestar eiginkonur
háttsettra yfirmanna í fyrirtækjum
eða manna með eigin rekstur.
Nokkrar þeirra em einhleypar, úti-
vinnandi konur, sem vilja slappa af
eftir erfiðan vinnudag.
Japanskar konur, sem em nógu
loðnar um lófana til að stunda
Aukinn fjöldi kvenna stundar
framhjáhald
Madoka, sem hefur skrifað sextán
bækur um skilnaði og fjölskyldu-
vandamál, segir að orðið framhjá-
hald þýði í Japan að eiginmaður
stundi kynlíf með yngri konu, venju-
lega starfefélaga eða undirmanni
sínum.
Fjöldi giftra kvenna, sem lendir í
ástarævintýrum eða skvettir úr
klaufúnum, hækkaði samt í fimm
prósent af þeim sex hundmð og þrjá-
tíu sem leituðu ráðgjafar hjá henni
í fyrra, miðað við tvö prósent árið
áður.
Madoka heldur samt að fáar kon-
ur, sem halda fram hjá, myndu ræða
það opinskátt við hana eða leita
hennar ráða við því.
„Það dæma allir ótrúa eiginkonu
miklu harðar og hún gæti átt það á
hættu að missa yfirráðarétt yfir
bömum sínum við skilnað," segir
hún.
„Þær verða að fara leynt með þetta
þar sem fæstar þeirra hafa aðrar
tekjur en þær sem eiginmenn þeirra
skammta þeim.“
Blaðamaðurinn, Shigeo Saito, tók
saman nákvæma lýsingu á smáatrið-
um i lífi hundmða japanskra
húsmæðra í bók sem nefriist Haustár
eiginkvenna og kom út fyrir fjórum
árum.
„Tómleikaplágan“
„Mér krossbrá þegar ég áttaði mig
á því að rauði þráðurinn í gegnum
frásögn þeirra var einmanaleiki og
leiðindi í lífi þeirra," sagði Saito.
„Þær sem hafa nokkur hundmð
þúsund krónur á ári í eyðslufé geta
farið í kvennaklúbba og losnað við
leiðindin, en á næstu árum á það
eftir að aukast til muna að japansk-
ar konur fari út á vinnumarkaðinn
og nái að búa til áhugavert lífs-
munstur," sagði hann.
Madoka notar lýsinguna, „tóm-
leikaplágan" um líf japanskra
kvenna i nútímaþjóðfélagi. Skortur
á tækifærum til að hitta karlmenn
og fólk yfirleitt Íeiðir til þess að
mæður lenda í ástarævintýrum með
kennurum barna sinna, segir Mad-
oka.
Kennarastéttin eftirsótt
Kennarar í tennis, listasögukenn-
arar og enskukennarar við menn-
ingarmiðstöðvar em í mikilli hættu
sem skotmörk hjá ástsveltum eigin-
konum í leit að kynferðissambandi
utan hjónabands.
„Það hafa verið gerðar svo margar
sápuóperur, sem snúast um þessi
mál, að þetta er orðið algengur máti
á framhjáhaldi japanskra kvenna,"
bætti hún við.
Endurfundir fólks, sem var saman
í gagnfræðaskóla og menntaskóla,
kveikja oft í gömlum glæðum hjá
miðaidra fólki af báðum kynjum,
segir Mariko Fujivara, félagsfræð;
ingur við eina virtustu rannsóknar-
stofnun Japans.
„Konur tala um þær tilfinningar
sem hrærast í bíjóstum þeirra og
stundum lýsa þær stefnumótum, en
á því augnabliki sem þær hætta að
tala um hlutina veit maður fyrir víst
að málin hafa þróast meira og þær
finna fyrir skömmustutilfinningu
segir hún.
Konur verða æ djarfari
Á meðan virðast konur verða æ
djarfari í leit sinni að kynferðisleg-
um fjölbreytileika, segir Hiroko
Dohdo, sem rekur eigin ráðgjafar-
þjónustu.
„Ástarbankar" fyrir karlmenn, þar
sem karlmenn geta hringt og pantað
sér bólfélaga og fengið hann sendan
heim til sín eða á hótelherbergi hafa
verið við lýði um langa tíð. Nú
spretta upp slíkir bankar fyrir kon-
ur, að sögn Dohdo.
Ungir menn á háskólaaldri geta
orðið sér úti um aukapeninga með
því að láta skrá sig hjá slikum bönk-
um sem yfirleitt eru dulbúnir sem
tennisklúbbar eða eitthvað álíka.
Umsjón: Ólafur Arnarson