Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.1987, Blaðsíða 21

MÁNUDAGUR 13. APRÍL 1987.
21
Tónlist
Eyjólfur Melsted
raunverulega líf. Náðarvald hennar
yfir áheyrendum sínum var slíkt að
það bókstaflega geislaði af henni og
hún kunni vissulega að veita áheyr-
andanum hlutdeild í listrænni sigur-
vímu sinni.
Endurfundir við goðsögn
Það var ,því (og lái mér hver sem
vill) með blendnum huga að ég fór á
tónleikana í Háskólabíói. Fyrr hefur
maður orðið íyrir því að hlýða á söngv:
ara sem maður dáði takmarkalítið og
verða fyrir vonbrigðum með endur-
fundina við þá goðsögn sem maður
hafði búið til með sjálfum sér.
Og það varð ýmislegt til að koma
manni í gott skap. Djúplúðramir
komu til dæmis hárfínt samtaka og
blíðóma inn í byrjun Nabucco forleiks-
ins. Þótt þeir ættu eftir að ruglast
svolítið í hrynmyndinni síðar náðu
þeir þó alltént að kitla taugamar
þægilega í byrjun. Almennt séð var
hljómsveitin í fínu formi og átti á
stundum virkilega glanskafla en hefði
mátt vera jafnbetri í leik sínum. Yfir-
bragðið var, eins og alltaf þegar
Barbacini stendur á stjómpalli, með
öllum þeim andblæ ópersuviðsins sem
á annað borð er hægt að koma yfir á
konsertformið.
Slík er útgeislunin enn
Og það varð enginn fyrir vonbrigð-
um með Renötu Scotto. Ekki einu
sinni þeir sem féllu fyrir söngsjarma
þessarar „óperudívu" fyrir drjúglöngu
síðan. Röddin hefur að vísu breyst. í
stað ferskleika æskunnar er kominh
annar blær, sem byggir á reynslu,
kunnáttu og tækni, en sem þrátt fyrir
allt geislar út þessum gamla sjarma.
Hvemig hún hefúr svo fullkomið vald,
sama á hvem þáttinn er litið, yfir túlk-
un aría á borð við „Morro, ma prima
grazia“ og „Salce, salce“, eða „Sola,
perduta, abbandonata" er frábært.
Einmitt það sem skilur á milli meðal-
söngvarans og stjömunnar. Svo
gaukaði hún „Vissi d’arte“ sem auka-
getu að yfir sig hrifnum áheyrendum
og þá læddist að undirrituðum þessi
gamla kunnuglega tilfinning, hvemig
„La Scotto“ gat haldið hugföngnum
Itölsku sópransöngkonunni Renötu Scotto var geysivel fagnað eftir tónleika
hennar með Sinfóníuhljómsveitinni í Háskólabíói síðdegis á laugardaginn.
Hér sést hún þakka stjórnandanum Maurizio Barbacini sem sérstaklega
var fenginn til að stjórna undirleiknum. DV-mynd BG.
Meiming
PHILI
HAGÆÐA
NS KR.
æðunum frá PHILIPS og þú getur
samningsvilja okkar.
semur þú um greiðslur við þitt hæfi.
<8>
Heimilistækí hf
Sætúni 8, sími 27500 - Hafnarstræti 3, sími 20455.
Hlutdeild í listrænni sigurvímu
Þegar ég fyrst heyrði hana syngja
(og ég ætla ekki að segja hvenær það
var) komst ég samstundis í hóp þeirra
sem hún heillaði bókstaflega upp úr
skónum með söng sínum. Þetta var
söngkona sem virtist fædd til að syngja
á óperusviðinu - já beinlínis vera
prímadonna af guðs náð. Maður fékk
þá tilfinningu að þar færi söngkona
sem lifði sig svo inn í tilvem sína á
ópersuviðinu að það væri hennar
Renata Scotto ásamt Sintóníuhljómsveit ís-
lands á tónleikum Bókaklúbbsins Veraldar
I Háskólabiói 11. april.
Stjórnandi: Maurizio Barbacini.
Renata Scotto - sópran, sem maður
var búinn að skipa á ákveðinn stað í
huganum. Undir kaflaheitinu, ein af
þessum stóm, sem maður náði að
hlýða á á hátindi, og sætti sig jafn-
framt við að eiga fyrir minningu. Hún
mundi aldrei komá að syngja fyrir Is-
lendinga öðmvísi en á vinylklöttum.
En hingað var hún svo komin í eigin
persónu á vegum Bókaklúbbsins Ver-
aldar, svo ótrúlegt sem það nú annars
virtist.
aðdáendum sínum í svo óskaplegri eftir bakinu á þeim - slík er útgeislun
spennu að hrollurinn hríslaðist niður hennar enn. -EM
. vv .
nnnffia
„La Scotto“
í Háskólabíói