Dagblaðið Vísir - DV - 09.04.1988, Page 20

20
LAUGARDAGUR 9. APRÍL 1988.
Langur föstudagur
Reykjavík 30. mars
Kæri vin
Þá eru páskar aö bresta á. Páska-
hretiö komið og farið, að minnsta
kosti hér á Suðurlandi, og sól skín
í heiði. Unglingamir ganga fyrir
gafl og allar hópferðir til útlanda
uppseldar fyrir löngu. Fjölmiðlar
uppfullir af auglýsingum um hvað
skuli gefa í fermingargjafir og hvað
skuli borða á páskum. Raunar
hafði ég lúmskt gaman af umræðu-
þætti, eða hvað á að kalla þaö, á
einni útvarpsstöðinni síðastliðinn
sunnudagsmorgun. Stjórnandi
þáttarins hafði kallað til sín tvær
konur til að fjalla um tíðindi vi-
kunnar á undan. Máttu konurnar
þakka fyrir að komast að við og við
því svo mikið lá stjórnanda á
hjarta, en það er önnur saga. En
það sem skemmti mínu illgjarna
hjarta var að strax í upphafi þáttar-
ins fóru konurnar tvær að fárast
yfir öllum þessum auglýsingum
sem væri dembt yfir þjóðina í til-
efni páska og þá ekki síst ferming-
anna. Þetta væri að verða eins og
fyrir jólin og með öllu óþolandi.
Hinum skelegga stjórnanda vafðist
tunga um tönn og greip hann fát.
Sagði vandræðalega að nú yrði að
gera hlé á umræðum til aö koma
auglýsingum að. Eftir auglýsinga-
sönginn virtist stjórnandi hafa náð
sér aö nokkru og afgreiddi málið
meö nokkrum orðum þess efnis aö
vissulega væri allt best í hófi, aug-
lýsingar sem annað. Það flökraði
svona að mér hvort málfrelsi á
„frjálsu" stöðvunum endaði þar
sem gagnrýni á auglýsingar byrj-
aði. Þegar ég sé allar þessar
auglýsingar um gimilegan páska-
mat rifjast upp fyrir mér þegar við
eyddum páskum saman fyrir
margt löngu. Eins og þú manst
hokruðum við þá hvor í sínu leigu-
herbergi í blokk og kynntumst á
göngunum skömmu fyrir páska.
Það kom brátt í ljós að hvorugur
okkar þurfti að glíma við þann
vanda að velja milli heimboöa yfir
páskahelgina og ákváðum að láta
eitt yfir báða ganga þessa hátíðis-
daga. Ekki lögðum við drög að
neinni dagskrá utan það að fara til
kirkju á páskadagsmorgun. En
föstudagurinn langi er mér minnis-
stæðastur. Ég ræsti þig skömmu
fyrir hádegi og við fórum út til að
fá okkur snarl. Þá var ekki farið
að selja mat í öðra hvoru húsi eins
og nú, en samt um ýmsa staði að
velja. í norðan kalsaveðri örkuðum
við í miðbæinn og kom saman um
að best væri að byija á sjóöheitri
súpu. Hvað eftir færi kæmi svo í
ljós eftir að verð hefði verið kannað
og talið í sjóði. Við vorum nú komn-
ir aö Hótel Vík. Þarna var matstofa
sem við þekktum að góöum og
ódýrum heimilismat. Þar var hins
vegar allt læst og meira að segja
miði í glugga sem gaf til kynna að
durum yrði ekki upplokið fyrir
gesti og gangandi fyrr en næsta
dag. Þetta þótti okkur miður, en
létum þó ekki bugast heldur skeið-
uðum í Lækjargötu þar sem við
vissum af öðrum góðum matstað.
En þar var sama sagan. Harðlæst
og ekkert sem benti til að kveikt
yrði undir pottum á þeim stað á
næstunni. Og eins og þú manst
endurtók sama sagan sig hvar sem
við bárum niður. Kaldir og svangir
hröktumst við undan norðangar-
ranum heim í blokkina þar sem
steikarilmur barst úr hverri íbúð.
Við settumst inn í þitt kames, því
það var stærra en mitt, og ræddum
heimsmálin til kvölds á milli þess
sem við reyndum að finna á því
skýringu hvers vegna ekki mætti
selja svöngum mat á fostudaginn
langa. Að lokum fórum við að sofa
hvor í sínu horni. Þú vaktir mig
snemma á laugardagsmorgun og
heimtaöir að við færam þá þegar
af stað í ætisleit því nú hlytu allir
matstaöir aö standa okkur opnir.
Satt best að segja var ég varla gilda-
skálafær sökum hungurverkja en
tókst þó að dragnast með þér út á
strætóstöð og við ókum eins og
greifar í bæinn þar sem við hlupum
inn í fyrstu sjoppu sem við sáum
og byijuðum daginn á kók og þylsu.
Sjaldan hefur sá þjóðarréttur
bragðast betur en morguninn
þann. Ég geri ráð fyrir að nú sé
farið að hafa vertshús opin á föstu-
daginn langa sem aöra daga en mér
hefur alltaf láðst að spyijast fyrir
um það hvers vegna slíkt var bann-
að árum saman. En við liföum
saman súrt og sætt þessa daga og
höfum síðan haldið vinskapnum
við. Og hafi það verið að undirlagi
kirkjunnar aö við sultum á fóstu-
daginn langa þá bætti herra Sigur-
björn Einarsson biskup það svo
sannarlega upp með ógleymanlegri
prédikun á páskadagsmorgun.
Ekki veit ég hvað ég á að segja þér
í fréttum. Er þó hlustandi og horf-
andi á fréttir daginn út og daginn
inn. Forkosningarnar í Bandaríkj-
unum eru hér mjög í fréttum og
eflaust er það eins hjá þér. En það
er eitt sem vekur furðu mína í sam-
bandi við fréttaflutning af þeim
málum. Stöðugt er verið að töngl-
ast á því aö „blökkumannaleið-
toginn“ eða „blökkumaðurinn
Jesse Jackson“ hafi hlotið svo og
svo mörg atkvæði hér og þar. Hins
vegar er þess í engu getiö að til
dæmis Michael Dukakis, sem kepp-
ir við Jackson, sé hvítur á hörand.
Hvemig ætli væri tekið til oröa ef
einhver af asískum uppruna tæki
þátt í þessum slag? Kannski eitt-
hvað á þessa leið: „Hinn skáeygði
Dang Dump Johnson hlaut heldur
færri atkvæði en blökkumaðurinn
Jackson en Robert Dole hefur
Bréftil vinar
ákveöið að draga sig í hlé“. En svo
ég drepi nú á nærtækari mál þá
skal ég segja þér að nú eru kartöfl-
ur orðnar svo ódýrar að það liggur
viö að þær séu gefnar hveijum sem
hafa vill. Ætli næst verði ekki farið
að gefa lambakjötið og mjólkina,
sem og egg og kjúklinga. Allavega
virðist enginn vita lengur hvað
snýr upp eða niður hvað verðlagn-
ingu varðar á þessum vörum og ef
til vill er það svo að enginn hafi
nokkru sinni vitað það. Svo vora
þeir að upplýsa á SIS fundi á dög-
unum að forstjóri Sambandsins
hefði haft sem svarar 15 milljónum
króna í laun á ári, þegar hann
stjórnaði fisksölunni fyrir vestan,
þegar hlunnindi era talin með.
Ekki efa ég að maðurinn hafi unnið
fyrir þessum peningum og þeir
hafi nægt til að framfleyta famil-
íunni. Þetta hefði heldur aldrei
orðið fréttamatur ef ekki hefði vilj-
að svo til að samningar um launin
voru mjög lausgyrtir og kom upp
ágreiningur um 20 eða 30 milljónir
í þessu dæmi. En slíkt skiterí var
aúðvitað jafnað í mesta bróöerni
eins og vera ber þegar samvinnu-
hugsjón er annars vegar. Faröu svo
að senda mér línu og mundu að
Ebba frænka verður sextug 13.
apríl. Þú splæsir á hana skeyti þótt
ekki væri meira.
Þinn vinur,
Sæmundur.
Finniirðu
átta breytingar?
87
Þessar tvær myndir sýnast í fljótu bragði eins en á neðri
myndinni hafa fallið burt hlutar af myndinni eða þeir
breyst, alls á átta stöðum. Það er misjafnlega erfitt að finna
þessar breytingar en ef fjölskyldan sameinast um að leysa
þetta trúum við því að allt komi þetta að lokum.
Merkið með hring eða krossi þar sem breytingarnar eru
og sendið okkur neðri myndina. Skilafrestur er tíu dagar.
Að þeim tíma liðnum drögum við úr réttum lausnum og
veitum þrenn verðlaun, allt Philipsvörur frá Heimilistækj-
um h/f. Þau eru Philips útvarpsklukka (verðmæti 3.210,-),
Philips kafflvél (verðmæti 2.280,-) og Philips ferðastraujárn
(verðmæti 1.600,-).
í öðru helgarblaði héðan í frá birtast nöfn hinna heppnu
en ný þraut kemur í iiæsta helgarblaði.
Góða skemmtun!
Merkið umslagið:
„Átta breytingar - 87, c/o DV, pósthólf5380,125 Reykjavík.“
Verðlaunahafar 85. gátu reyndust vera: Páll Dungal,
Stjörnugróf27,108 Reykjavík (útvarpsklukka); Anton Krist-
vinsson, Stjömusteinum 13, 825 Stokkseyri (kafflvél);
Brynja Garðarsdóttir, Heiðvangi 20, 850 Hellu (ferðastrau-
jám).
Vinningamir verða sendir heim.
Mlilllilll
lllllllll

: ' s , i