Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1988, Side 37

LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1988.
53
LífsstOI
Magnús E. Finnsson, framkvæmdastjóri Kaupmannasamtakanna: Kaup-
menn tapa hundruðum milljóna á „innkaupaferðunum“.
____Magnús E. Finnsson:_|
Kaupmenn og
ferðamenn
við sama borð
íslenskir kaupmenn eru langt frá
því að vera hressir með „innkaupa-
ferðir“ landa sinna til stórborganna
í næsta nágrenni við okkur og þeir
telja sig verða af viðskiptum sem
nema hundruðum milljóna króna á
ári.
„Við teljum að þar sem kaupmenn
verða að borga öll tilskihn gjöld af
sínum innílutningi sé það ekki sæm-
andi í þessu réttarríki að menn geti
flutt ótilgreint magn af vörum með
sér inn í landið án þess að borga
nokkur gjöld. Þar á ég við ferðamenn
sem fara í sérstakar og skipulagðar
innkaupaferðir til borga í nágranna-
löndum okkar og virðast komast upp
með það,“ segir Magnús E. Finnsson,
framkvæmdastjóri Kaupmannasam-
taka íslands.
Magnús segir ekkert réttlæti í því
aö fólk fari utan, kaupi varning, fái
söluskattinn endurgreiddan og losni
svo alveg við að gpeiða hann þegar
heim kemur. Hugsunin á bak við
niðurfellingu söluskatts í einu landi
hafi verið sú að koma í veg fyrir að
greiddur yrði tvöfaldur söluskattur.
„Við erum bara að benda á að sömu
reglur eigi'að gilda um þann sem flyt-
ur inn vörur til að selja í búðinni
sinni og ferðamanninn þegar farið
er fram yfir leyfileg mörk.“
Kaupmannasamtökin hafa óskað
eftir því við tollyfirvöld að gerð verði
könnun á því hversu mikill innflutn-
ingurinn úr svona „innkaupaferð-
um“ raunverulega er. Því erindi hef-
ur ekki verið hafnað formlega en
ekkert hefur þó verið gert.
„Við höfum jafnframt óskað eftir
því að prentaður verði upplýs-
ingabækhngur sem dreift yrði með
farseðlum þannig að menn vissu
hvað þeir væru að gera. Obbinn af
fólkinu, sem fer í svona ferðir, vill
gjarnan fara eftir settum reglum en
ég er ekki viss um að öllum sé kunn-
ugt um hverjar þær eru. Það erum
ekki bara við sem veröum af tekjum
vegna þessa heldur ríkisvaldið hka.
Það tapar stórlega. Þetta er líka
spurning um hvort við ætlum að
stunda verslun hér eða færa hana
úr landi,“ segir Magnús.
- Er skýringin á svona ferðum ekki
einfaldlega sú að verð á fatnaöi og
öðru slíku er allt of hátt hér á landi?
„Ég skal nú ekki fullyrða neitt í
þeim efnum,“ segir Magnús. Hann
segir að það sem fólk kaupir í borg-
um eins og Glasgow og Amsterdam
sé að miklu leyti hversdagsklæðnað-
ur, saumaður austur í Asíu. Tiltölu-
lega lítið úrval sé hins vegar af þess-
um fatnaði á markaðinum hér. „Ef
við berum aftur á móti saman verð
á fínni fatnaði held ég að munurinn
sé ekki svo ýkja mikill."
Magnús segir að „innkaupaferð-
irnar“ komi ekki til með að leggjast
af fyrr en verð á þeirri vöru, sem
almenningur sækist eftir, verði sam-
bærilegt hér og erlendis. Aftur á
móti gæti reynst erfitt að ná því
marki þar sem íslenski markaðurinn
sé lítill og flutningskostnaður hingað
mikill. „Hins vegar vildi ég gjarnan
fá samanburð á þessu. Það hefur
reyndar verið rætt innan okkar sam-
taka að verðlagsyfirvöld gerðu úttekt
á þessu, hæru saman verð á sam-
bærilegri vöru. Það er ábyggilega
hægt í einhverjum mæli en hefur
aldrei verið gert,“ segir Magnús E.
Finnsson, framkvæmdastjóri Kaup-
mannasamtaka íslands.
A meðan halda íslendingar áfram
að fjölmenna í verslunarleiðangra til
útlanda.
-gb
Of mikid keypt í innkaupaferöum til útlanda:
Okkurberaðleggja
hald á vamingmn
- segir Þorgeir Þorsteinsson, lögreglustjóri á Keflavikurflugvelli
Þorgeir Þorsteinsson, lögreglustjóri á Keflavikurflugvelli: Ræði ekki fyrir-
mæli mín til tollgæslunnar í fjölmiðlum.
„Við fylgjumst að sjálfsögðu með
þessu fólki. Þaö hefur ákveðnar
heimildir til að taka varning inn í
landið. Okkar viðbrögð eru náttúru-
lega ekki önnur en þau að ef það er
bersýnilegt að fólk er með meira en
það má koma með verðum við aö
taka á því eins og tollgæslunni ber
að gera.“
Þetta segir Þorgeir Þorsteinsson,
lögreglustjóri og yfirmaður tollgæsl-
unnar á Keflavíkurflugvelli, um af-
stöðu embættisins til „innkaupaferð-
anna“ og tollafgreiðslu þess fólks
sem kemur heim klyhað varningi.
Tollverðir á vellinum segja að
áberandi minna sé um það nú en oft
áður að fólk fari í hreinar verslunar-
ferðir til útlanda. Jafnframt kaupi
það minna en áður. Einn viðmælandi
blaðsins sagði þó að á meðan fatnað-
ur og annað væri svona óheyrilega
dýrt á íslandi væru ferðir sem þessar
eðlileg viðbrögð fólks ef það fengi
ódýrar flugferðir. „Þess vegna verð-
ur ekki komið í veg fyrir þetta,“ seg-
ir hann.
Þorgeir Þorsteinsson segir að ekki
sé mikið um það að fólk komi með
of mikinn varning inn í landið, m.a.
vegna þess að heimildir séu orðnar
rýmhegri en áður. Nú er hverjum
ferðamanni heimilt að koma með
vörur fyrir tuttugu þúsund krónur
án þess að greiða af þeim toll. Dýr-
asti hluturinn má þó ekki kosta
meira en tíu þúsund krónur. „Það
má því kaupa verulega," segir hann.
Nokkuð mun vera um það að ferða-
menn gefi sig fram í rauða hliðinu
þegar þeir vita að þeir hafa farið fram
yfir heimildir. í slíkum tilvikum er
varningurinn tekinn á aukaskrá og
sendur til tohafgreiðslu. En hvað
gerist ef ferðamaður, sem fer beint í
græna hhðið, reynist hafa of mikið í
sínum fórum?
„Ef þú ferð í grænt hlið er það yfir-
lýsing um að þú sért ekki með neinn
tollskyldan varning, að þú sért ekki
með neitt umfram þessar tuttugu
þúsundir eða einstakan hlut yfir tíu
þúsund. Ef svo reynist að ferðamað-
urinn er með varning umfram þessi
mörk ber tollverðinum að leggja hald
á hann og gefa skýrslu," segir Þor-
geir.
Þegar svo er komið fyrir mönnum
stoðar lítið að bjóðast til að greiða
toll af varningi umfram heimhdir.-
Áður en grænu hiiðin komu til sög-
unnar rifust menn oft við tollverði
Ferðir
og sögðu þá ekki hafa gefist færi á
að leggja varninginn fram. En nú á
innganga í græna hliðið að jafngilda
yfirlýsingu um að ekkert tollskylt sé
með í farteskinu.
Þorgeir segir að það séu aöallega
rafeindatæki af ýmsu tagi sem toll-
verðir geri upptæk, svo sem mynd-
bönd. Þá er eitthvað um það að fólk
reyni að koma með þráðlausa síma
inn í landið. Innflutningur shkra
síma er algjörlega bannaður, nema
þeir séu af ákveðnum gerðum sem
Póstur og sími viðurkennir. Þeir sím-
ar eru yfirleitt dýrir en feröamenn
koma yfirleitt með ódýrari geröir.
Þá kemur það fyrir að fatnaður sé
gerður upptækur.
Skyldu tollverðir hafa fengið fyrir-
mæli frá yfirmönnum sínum um að
vera betur á verði en venjulega þegar
farþegar úr „innkaupaferðum"
koma aftur heim?
„Ég tilkynni það ekki í fjölmiölum
hvaða fyrirmæli ég gef tohinum. Það
er bara mhli mín og þeirra,“ segir
Þorgeir Þorsteinsson, lögreglustjóri
og yfirmaður tollgæslunnar á Kefla-
víkurflugvelli.
-gb
Amsterdam
Amsterdam hefur löngum verið
miðstöð verslunar í Evrópu. Frægust
er borgin þó fyrir alla demantana og
aðra eðalsteina sem þar ganga kaup-
um og sölum. íslendingar hafa líka
uppgötvað hana sem verslunarborg
og flykkjast þangað í stórum stíl til
að birgja sig upp af fatnaði og öðru.
Verðlag þykir þar vera hagstætt.
Göngugöturnar Kalverstraat og
Nieuwendijk eru meðal helstu versl-
unargatna Amsterdam. Götur þessar
ganga út frá Damtorginu sem allir
géstir í borginni ramba á fyrr eða
síðar. Við götur þessar eru bæði stór
vöruhús og mikið af alls kyns smærri
verslunum. Við götuna P.C. Hofstra-
at eru dýrari verslanir og tískuhús
fyrir þá sem vilja kaupa sér það allra
fínasta.
Þótt hægt sé að kaupa vandaðan
fatnað á góðu veröi í Amsterdam
segja kunnugir að meira þurfi aö
hafa fyrir því en t.d. í Hamborg.
Helgarferð til Amsterdam, þar sem
gist er í þrjár nætur, kostar frá 23.460
krónum, miðaö við tveggja manna
herbergi.
-gb
Tvær af helstu verslunargötum Amsterdam ganga út frá Damtorginu sem sést á þessari mynd.