Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1988, Síða 31

8801 J}3HM333(] .VI HIJOAdHAOUAJ '* St
' CAUGARDAGUR 17. DESEMBER 1988.''' ........................—..........................—— ----------------------■.------ '
Við gerðum okkur grein fyrir því
að þetta væri erfitt fyrir flokkinn.
Ekki vegna þess að hann stæði
frammi fyrir gleymsku, það er alröng
fullyrðing. Þetta var tækifæri til að
setja hina grimmu frjálshyggju utan
garðs. Þá urðum við að vega á móti
göllunum sem voru tengdir samn-
ingsrétti launafólks og stöðu verka-
lýðshreyfmgarinnar.
Það var tilviljun að þetta tækifæri
kom upp og það er oftast þannig í
sögunnar rás. Við ákváðum að stíga
þetta skref á fáum dögum og þrátt
fyrir skiptar skoðanir hefur skapast
góður vinnuandi í flokknum og hann
stendur heilshugar á bak við stjórn-
ina.“
- Samt hefur Skúli Alexandersson
fyrirvara á stuðningi við stjórnina
vegna persónulegra deilna við sjáv-
arútvegsráðherra.
„Skúli er ekki Alþýðubandalagið.
En það er rétt að Skúli hefur um
nokkurt skeið verið í alvarlegum
deilum við sjávarútvegsráðuneytið.
Afstaða hans hefur komið skýrt fram
og er óháð flokkslegri afstöðu Al-
þýðubandalagsins. Eg tel ekki að
stjórnin sé í vanda vegna afstöðu
Skúla og það er rangtúlkun á orðum
hans að hann sé hættur að styðja
stjórnina."
Stefán félagi
Jóns forseta
- Stefán Valgeirsson hefur sagst
ætla að gefa stjórninni líf fram undir
voriö ef hún nær ekki skjótum ár-
angri. Verðið þið búnir að ná þeim
árangri fyrir vorið að Stefán verði
ánægður og styðji stjórnina áfram?
„Þaö getur enginn fullyrt það en
við ætlum okkur það. En það er skilj-
anlegt að Stefán, sem er gamaíl
bóndi, vilji meta að vori hvernig bú-
stofninn lítur út. En það er röng
mynd af Stefáni sem hefur verið
dregin upp í fjölmiðlum. Hann er
fyrst og fremst baráttumaður fyrir
sitt heimahérað.
Hann er fyrirgreiðslupólitíkus en
menn mega ekki gleyma því að fyrsti
stóri fyrirgreiðslupólitíkusinn á ís-
landi var Jón Sigurðsson forseti.
Hann var kannski meiri fyrir-
greiðslupólitíkus en nútíma stjórn-
málamenn. Hann var líka í aðstöðu
til að annast innkaup fyrir sýslu-
mennina og prestmaddömurnar.
Hann fékk stuöning í staðinn fyrir
að útvega tunnu af varningi eða tó-
baksdósir. Sögulega séð er Stefán því
í góðum félagsskap.
Mér finnst Stefán mjög málefnaleg-
ur og efnislegur. Ég á oft við hann
ítarlegar viðræöur. Stefán er harður
baráttumaður og fuíltrúi síns fólks.
Snýst ekki lýðræðið um að gæta
hagsmuna umbjóðendanna? Þess
vegna var Stefán kosinn á þing gegn
vilja framsóknarveldisins. Ég þekki
það vel og veit að það er hvergi sterk-
ara en á Norðurlandi eystra. Það er
mikið afrek að vinna sigur í glím-
unni við veldið. Það sýnir að í Stef-
áni eru miklir burðir og sumir ný-
græðingar í íjölmiðlaheiminum ættu
að hugsa sig tvisvar um áður en þeir
tala um hann af fyrirlitningu. Það
þarf stóran mann til að sigra slíkt
ofurefli."
Biðlaðávíxl
- Veltur þá líf stjórnarinnar á end-
anum á því að henni takist að semja
á víxl við Borgaraflokkinn og
Kvennalistann um stuðning í ein-
stökum málum?
„Það er erfitt að fullyrða um slíkt
á þessu stigi. Þessi stjórn er tilraun,
m.a. til að þróa íslenskt stjórnkerfi í
sama farveg og það er í sumum ná-
grannalöndunum. Ég er þeirrar
skoðunar að íslendingar hafi um of
rígbundið sig við þá hugsun að hér
verði að vera afgerandi meirihluta-
stjórnir sem binda sig saman í upp-
hafi og loka þingflokkunum. Svo á
að vera einhver stjórnarandstaða
sem engin samræða er við.
Ég held að þetta sé óhollt fyrir lýð-
ræðið og stjórnmálin í landinu. Árið
1978 fengu Alþýðuflokkur og Al-
þýðubandalag 28 þingmenn. Ég taldi
þá að þeir ættu að mynda minni-
hlutastjórn en það varð ekki og kost-
aði okkur mörg ár í pólitískum erflð-
leikum milli flokkanna.
Það verður mjög fróðlegt að sjá
hvort það tekst að vinna málum
stjórnarinnar framgang í samvinnu
við einstaka flokka í stjórnarand-
stöðunni eða verða áfram í sömu
holunum. Það er of snemmt að dæma
um þetta. Kvennalistin ætti t.d. að
hafa samleið með okkur í mörgum
málum.
Það hefur verið mín hugsjón að ná
saman íslenskum félagshyggju-
mönnum í sterka breiðfylkingu. Það
var sú hugsjón sem gerði það að
verkum að ég fór úr Framsóknar-
flokknum á sínum tíma. Ef menn
halda að ég stjórnist aðeins af metn-
aði þá hefði það verið auðveldasta
verk í heimi að vera áfram í Fram-
sóknarflokknum og fara í ekki í slag
við Ólaf Jóhannesson og í vonlaust
framboð á Austurlandi eftir viðskiln-
aðinn.“
Ekki
lengurmerkilegt
- Þér er þó oft lýst sem hugsjóna-
lausum atvinnumanni í stjórnmál-
unum. „Ég neita því ekki að þegar
ég var yngri þá fannst mér merkilegt
að menn væru alþingismenn og ráð-
herrar. Það finnst mér ekki lengur
og hefur ekki fundist í langan tíma.
Þegar menn fara að kynnast þessum
starfsvettvangi hverfa hylhngarnar
og menn sjá að þetta er fyrst og
fremst erfið vinna sem kostar fórnir.
Þetta gera menn ekki nema þeir séu
reknir áfram af einhvers konar hug-
sjón, einhvers konar löngun til að
breyta þjóðfélaginu. Þær hugsjónir
geta verið draumórar og blekking.
Við Jón Baldvin segjum stundum
í gantaskap að við séum báðir ísa-
íjarðarkratar og erum þar að vísa til
feðra okkar og samstarfsmanna
þeirra í því litla bæjarfélagi. Þeir
byggðu upp það sem íhaldið kallaði
Rauða bæinn. Þetta var haröur hóp-
ur sem ekki vann til að afla sjálfum
sér frama heldur vegna löngunar til
að bæta bæjarfélagið.
Að vissu leyti erum við í sömu
sporum. Við höfum farið víða í
stjórnmálunum og mér varð einu
sinni hugsað til þess þegar ég leit
yfir ríkisstjómarborðið aö ég hafði
verið í stjórnmálaflokki með sjö af
þessum átta ráðherrum sem sitja
með mér.
Ef menn halda að ég hafi verið rek-
inn áfram af draumum um frama þá
er það rangt. Þau spor, þegar ég steig
út úr Framsóknarflokknum og gekk
síðar í Alþýðubandalagið, vora ekki
spor manns sem ætlaði sér mikil
völd eöa frama heldur manns sem
var að taka afstöðu á hugsjónalegum
grundvelli hvort sem menn trúa því
eða ekki. í lýðræðisþjóðfélagi eiga
menn að efast,“ sagði Olafur Ragnar
Grímsson.
-GK
Olafur Ragnar Grímsson hefur verið flokksbróðir sjö af samráðherrum sínum.
DV-mynd Brynjar Gaufi