Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.1991, Blaðsíða 35

LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 1991.
%
Þrjár myndavélar í verðlaun
1. vinningun
Canon EOS 1000 myndavél að verðmæti 35 þúsund krón-
ur. Þessa fullkomnu myndavél prýðir allt það sem til-
heyra á úrvalsmyndavélum. þar á meðal innbyggt flass.
2. verðlaun:
Prima zoom 105 mm myndavél með tösku að verðmæti
23 þúsund krónur.
3. verðlaun:
Prima 5 myndavél að verðmæti 9.980 krónur.
Vinningarnir eru allir frá Hans Petersen hf.
4. -6. verðlaun:
Aukavinningar frá Hans Petersen hf.
Utanáskriftin er:
DV, Þverholti 11, 105 Reykjavík
Merkið umslagið „Skemmtilegasta sumarmyndin".
Viðtalstími heilbrigðis-
ráðherra á Patreksfirði
Viðtalstími heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra,
Sighvats Björgvinssonar, miðvikudaginn 30. þ.m.
verður á skrifstofu Patrekshrepps, Patreksfirði, frá kl.
9.00-12.00 fyrir hádegi. Þeir sem áhuga hafa á að
koma til viðtals við ráðherrann eru vinsamlega beðn-
ir um að láta skrá sig á skrifstofu Patrekshrepps í
síma 1221.
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið
Vísnaþáttur
LJÓSMYNDASAMKEPPNI
Og Canon
skemmtilegasta sumarmyndin
Síðasta sumar var eitt það veð-
ursælasta og fallegasta í
manna minnum. Er ekki að
efa að fjöldi lesenda DV hefur
haft myndavélina á lofti og
náð skemmtilegum sumar-
myndum. Með því að taka
þátt í keppninni geta lesendur
ornað sér við sælar sumar-
minningar langt fram á vetur
og átt von á veglegum vinning-
um.
S. 689811
S. 676511
Nam hann ung-
ur íslenzkt mál
LÁTTU EKKI 0F MIKINN HRAÐflA
VALDA ÞÉR SKAÐA! yujLoAR
„Mælt mál á að vera þér tæki til
þess að gera skipulega grein fyrir
hverri þekkingu sem þú hefur hlot-
ið, hverri skoðun sem þú hefur
myndað þér, hverri tilfinningu sem
þú vilt tjá, hverri reynslu sem þú
hefur öðlast. Og það á að vera þér
svo auðsveipt tæki, að þér sé með
því auðiö að gera hvern þann sem
á þig hlustar hluttakanda með þér
í hverju sem þú vilt gera honum
ljóst, fyrir augu hans þá mynd sem
hann á að sjá, kveikja í honum þá
tilfmningu sem hann á að skynja,
tendra skilning hans á hverju því
viðfangsefni sem þú vilt gera hon-
um ljóst, hverri þeirri kunnnandi
sem þú vilt miðla honum. Tak-
markið sem vér keppum að, er að
fella svo saman það sem vér vildum
hafa sagt og það sem vér raunveru-
lega segjum, að þar sé ekki hárs-
breidd á milli, gefa hverri setningu
sinn lifandi persónulega svip. Svo
mikilla hluta getum vér orðið
megnugir með því að iðka heils-
hugar íþróttina þá, að tala mælt
mál. En að því skapi sem vér fær-
umst nær því marki, mun tungan
smám saman ljúka upp fyrir oss
leyndardómum sínum og helgi-
dómum, gefa oss að njóta þeirrar
gleði, fegurðar og vits sem iðkun
hinnar æðstu listar er ein fær um
að veita. Þá mun hún vígja oss til
þjónustu sinnar og helga oss öll sín
fyrirheit. Og með engum hætti
óbrigðulla mun oss auðið að verða
landvarnarmaður ættjarðar vorr-
ar, er á þvi brýtur boða marghátt-
aðra erlendra áhrifa og válegra at-
burða.“
Þannig komst séra Sigurður Ein-
arsson í Holti að orði í erindi sem
hann ílutti í útvarpið á vordögum
1951. Þessi orð hans eiga jafnvel
enn frekar við í dag. En honum
hefði sennilega brugðið í brún hefði
hann kynnzt ámóta samsetningi og
sumu af því, sem birzt hefur á
prenti á undanförnum árum, og
höfundar telja til ljóða. Órímuð ljóð
geta verið listaverk, en þar virðast
margir kallaðir en fáir útvaldir.
Haraldur Hjálmarsson frá Kambi
varar við þess háttar kveðskap:
Fögru máli má ei spilla,
muna skyldi okkar þjóð,
væri mikil heimska að hylla
holtaþokuvæluljóð.
Einar Friðgeirsson, prestur á
Borg á Mýrum, gerir sér glögga
grein fyrir gildi móðurmálsins:
íslenzkan er afbragðs mál,
einkum tæpt á broti,
í orkuraunum egghvasst stál,
í ástum töfrasproti.
Og Guðmundur Óskar Einarsson
skrifstofumaður kann að meta
móðurmál sitt, þegar hann kveður:
Þó að bálið brenni menn,
biturt stálið syngi,
veitir sálum unað enn
Egils mál á þingi.
Einar Ámason á Finnsstöðum í
Köldukinn kvaðst oft á við Þuru í
Garöi. Einhveiju sinni hafði hún
orð á því við hann að hann væri
þegjandalegur. Þá kvað hann:
Heyrðu gjalla af munni mér
málið snjalla, kona.
Illa falla þagnir þér,
þið eruð allar svona.
Ásgrímur Kristinsson, bóndi í
Ásbrekku í Vatnsdal, heyrði rætt
um skáldskap Bólu-Hjálmars, for-
föður síns, og kvað:
Nam hann ungur íslenzkt mál,
erfði tungu spaka,
en loppu þunga lagði á sál
lífsins hungurvaka.
Haraldur Zóphoníasson frá Jaðri
í Svarfaðardal yrkir svo um móð-
urmálið:
Hvert sem landann byrinn ber,
bæði daga og nætur,
alltaf móðurmálið er
mýkst við tungurætur.
Traust sem fjallatindurinn,
tært sem glaður hlátur,
voldugt eins og vindurinn,
veikt sem ungbarnsgrátur.
Tungan, nefnist eftirfarandi
staka eftir Pál J. Árdal:
Oft hvílir í skrautlegum
skeiðum
hinn skarpyddi, banvæni hjör.
Og tunga, sem ljúgyrði talar,
er títt undir blómlegri vör.
Vísnaþáttur
Sigurður Guðmundsson, bóndi í
Heiði i Gönguskörðum, höfundur
Varabálks, gefur okkur þessar ráð-
leggingar:
Talaðu beint, sem bezt
fær meint;
brúkaðu hreint málfæri
ljóst og leynt, svo glöggt
og greint
gildi, reynt þó væri.
íslenzk tunga er fyrirsögn svo-
hljóðandi ljóðs eftir Hjört Gíslason
á Akureyri:
íslenzk tunga er töfrandi sterk
með tónanna samhljóma spil,
að bregðast henni er böðuls-
verk,
- þá er betra að vera ekki til.
Þótt glatirðu múgsins mann-
virðing,
sé mál þitt silfurtært,
að gera þig annað en íslending
mun engu stórveldi fært.
Og við þau orð hans er í rauninni
engu að bæta.
Torfi Jónsson
NÝJUNG!
ÞÚ GEFUR UPP NÚMERIÐ
A KREDITKORTINU OG
VIÐ SENDUM UM HÆL
1 PÓSTI, EINNIG PÓSTKRAFA
í KRINGLUNNI
í HVERAFOLD