Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.1993, Blaðsíða 26

LAUGARDAGUR 28. ÁGÚST 1993
26
Ævintýri íslenskra skotveiðimanna:
Á villisví naveið -
um í Rússlandi
„Það var tilviljuiiin ein sem réð
því að við kynntumst villisvína-
veiðum í Rússlandi. Ég hafði farið
sem skiptinemi á vegum ISEC til
Suður-Afríku fyrir 14 árum. Þar
kynntist ég Norðmanni sém ég hef
haldið sambandi við síðan. Kunn-
ingi kunningja hans vinnur fyrir
sænskt fyrirtæki sem byrjaði með
veiðiferðir til Rússlands eftir að
það opnaðist. Hann hringdi í okkur
að fyrra bragði og spurði hvort við
værum tilbúnir að koma á slíkum
ferðum frá íslandi og hvort við
vildum koma með í prufuferð. Við
ákváðum að slá til.“
Þetta segir Björn Birgisson sem
hefur farið ásamt félaga sínum, Jó-
hanni Halldórssyni í allsérkennileg-
ar veiðiferðir til Rússlands. Þeir
fara ásamt hópi þarlendra aðstoðar-
manna um tiltekin svæði í Rúss-
landi og skjóta villisvín.
„Við fórum fyrst í tilraunaferð í
janúar 1991 til að kynna okkur
hvort þetta væri eitthvað sem væri
hægt að bjóða fólki,“ segja þeir fé-
lagar. „Við vorum þarna í viku við
veiðar og það gekk mjög vel. Viö
héldum til í ijöllunum nærri horg-
inni Machaskala sem er við Kasp-
íahaf. Við vorum bæði við veiðar í
fjöllunum og niðri á sléttunum.
Við skutum sjö vilhsvín á fimm
dögum þannig að árangurinn var
góður. Niðurstaðan varð sú að við
töldum okkur geta boðið fólki hér
heima upp á slíka ferð.
Jóhann með leiðsögumönnum og túlk eftir langan og strangan veiðdag.
Einn veiðimannanna, Sveinbjörn Bjarnason, með feng sinn, 300 kílóa
gölt.
Björn hefur farið tvisvar á villisvínaveiðar í Rússlandi og hyggst fara í
þriðju ferðina í haust.
Skotglaðirverðir
Það var svo í nóvember 1991 sem
við fórum með fyrsta hópinn héð-
an. En í millitíðinni haíði valda-
ránstilraunin verið gerð í Moskvu
og Sovétríkin voru að liðast í sund-
ur. Það voru því töluverðar óeirðir
á þessum slóðum. Þetta varð til
þess að ferðin fór meira og minna
út um þúfur. Við urðum að hafa
með okkur hermenn sem áttu að
gæta þess að ekkert henti okkur
því þama fóru um óaldaflokkar
sem skutu á allt sem fyrir varð.
En árangur „verndarinnar“ varð
sá að hermennimir eyðilögðu
veiðiskapinn fyrir okkur því þeir
skutu íleiri dýr en við. Þeir máttu
alls ekki skjóta en gerðu bara það
sem þeim sýndist.
Við áhtum af þessari reynslu
fenginni að það væri ekki lengur
hægt að fara með fólk á þetta
svæði. Nú erum við í sambandi við
mann í Moskvu sem við þekkjum
vel og hann hefur mihigöngu um
ferðir á nýja staði. í haust verða
famar tvær ferðir á svæði nærri
borg sem heitir Kuybyshev. Hún
er við bakka Volgu, um 1000 khó-
metra suðaustur af Moskvu. Það
kostar um 195.000 krónur að fara
þetta. Innifahð er aht nema dýrin
sem maður skýtur. Það þarf að
greiða ákveðið gjald fyrir hvert
svín sem skotið er, 100-260 dollara
(7.100-18.000 ísl. krónur). Svo ráöa
menn hvort þeir skjóta eitt svín eða
tíu. Það komast aðeins sex í hvora
ferð sem við skipuleggjum en em
famar á vegum Ratvís. Þetta mun
vera í fyrsta skipti sem erlendir
veiðimenn fara um þetta svæði.
í umræddri ferð verður dvahð í
sumarbústað fyrrverandi for-
manns Kommúnistaflokksins í
héraðinu. Eins og nærri má geta
er um að ræða tvhyfta lúxusvihu
sem nú er nýtt í þágu einkafyrir-
tækja.“
Næturveiðar
Vhlisvínaveiðarnar fara fram
með tvennu móti, að sögn þeirra
félaga. Annars vegar er rekstrar-
veiði sem fer þannig fram að inn-
lendir aðstoðarmenn veiðimann-
anna fara með hunda um tiltekin
svæði og reka svínin fram úr
fylgsnum sínum. Veiðimennirn-
ir skjóta þau þegar þau koma í
færi.
Hin aðferðin er næturveiði. Þá
velur veiöimaðurinn sér ákveðinn
stað í skóginum, gjarnan fæðustað
dýranna, og bíður átekta þar til þau
birtast.
Villisvínakjöt þykir hið mesta
lostæti og veiðimennirnir og leið-
sögumennirnir lifa gjarnan ein-
göngu á shku kjöti meðan ferðin
stendur yfir. Afgangurinn er seld-
ur. Þá þykir hin mesta landhreins-
un að losna við sem flest vilhsvín
því þau sækja í akra og eyðheggja
uppskeruna.
Geta verið
hættulegar
Vilhsvínaveiðar geta verið
hættulegar. Ef svín er sært snýst
það undantekningarlaust th vam-
ar.
„Ef slíkt hendir er eins gott aö
hafa skot í byssunni. Það lá við að
hla færi fyrir einum í hópnum okk-
ar í síðustu ferð. Hann hafði skotiö
heljarstóran gölt, um 300 khóa
flikki. Þetta er eitt stærsta dýr sem
skotið hefur verið þarna. Gölturinn
lá í einu skoti hjá honum og maður-
inn gekk að honum. Dýrið kipptist
th og maöurinn hélt að það væru
dauðakippir í því. Hann gekk því á
stað sinn aftur. Hann var ekki fyrr
kominn þangað en dýrið kom æð-
andi og ætlaði í hann. Hann var
með hálfsjálfvirka haglabyssu og
skaut fjórum skotum í einni runu.
Tvö þeirra hittu svínið þannig að
maðurinn slapp með skrekkinn.
Auövitað ghda ákveönar reglur í
þessum veiðiskap. Ein er sú að
ganga aldrei að nýfehdu dýri held-
ur láta það hggja þar th veiðiskap
er lokið. Vhhsvínin eru afar skyn-
söm. Þau hafa mjög næma heyrn
og raunar öll skynfæri í mjög góðu
lagi. Þau fara mjög hljóölega um
og sjást ekki á ferh fyrr en tekið
er aö skyggja. Menn hafa oft bjarg-
að sér undan þeim með því að klifra
upp í næsta tré eða skríða upp á
stóran stein.
Hundur rifinn á hol
í fyrri ferðinni okkar gerðist það
að hundur var riflnn á hol. í stað
þess að lóga honum á staðnum var
hann látinn hristast í rússajeppa í
nokkra tíma á leiðinni th baka. Við
dauðvorkenndum honum þar sem
hann lá í blóði sínu og hinir hund-
amir tröðkuðu yfir hann sitt á
hvað. Svo var stoppað heima hjá
forstöðumanni leiðsögumannanna
og kallað á lækni - ekki dýralækni
heldur mannalækni. Þetta var
gamall maður sem hafði unnið á
vígstöðvunum í seinni heimsstyij-
öldinni. Hann var eina tvo tíma að
rimpa hundinn saman. Okkur var
sagt að þetta væri ekkert einsdæmi
og ef lóga ætti hundunum sem yrðu
fyrir meiðslum af völdum svína
yrðu leiðsögumennirnir brátt
hundlausir. Einn leiðsögumann-
anna sagði okkur reyndar að það
væri búið að bíta besta hundinn
hans fimmtán sinnum.
Það eru th ótal sögur um menn
og hunda sem vhlisvín hafa ráðist
á og full ástæða th að fara varlega.
Það eru ekki sett nein skilyrði um
skothæfni manna sem fara í þessar
veiðiferðir en þeim er búin aöstaða
þannig að þeir geta verið nokkuð
öruggir ef þeir fara eftir settum
reglum. Og eitt er víst. Þetta er tví-
mælalaust mest spennandi veiði-
skapur sem maður kemst í tæri
við,“ sögðu þeir félagamir að lok-
um.
-JSS