Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1993, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1993
Sérstæö sakamál
Martraðimar
Ópin sem vöktu Bemard og Ruth
Marsden voru skerandi. En þetta
var ekki í fyrsta sinn sem þau
heyrðu þau og þótt þau væru vissu-
lega óhugnanieg vissu þau hjón að
í raun var ekkert að óttast. Ópin
komu frá sautján ára dóttur þeirra,
Beverly. Það var ljóst að enn einu
sinni hafði hún fengið martröð.
Hjónin flýttu sér inn til hennar.
Hún var rennsveitt þar sem hún lá
í rúminu og barðist við ósýnifegan
andstæðing. Eins og í fyrri skiptin
þegar þetta hafði gerst vöktu for-
eldramir hana og móðir hennar
tók utan um hana og huggaði hana.
Unga stúlkan hélt fast í móður sína
meðan hún var að komast til raun-
veruleikans.
„Mig dreymdi aftur sama draum-
inn,“ sagði hún. „Ég var í almenn-
ingsgarði og það var margt fólk
þar. Skyndilega dró Gordon stóran
hníf upp úr vasanum og stakk mig
í magann og bijóstið með honum.
Ég reyndi að berjast á móti en hann
var of sterkur til þess að ég gæti
það. Og þegar ég reyndi að hlaupa
frá honum stakk hann mig í bakið.
Ég man aö ég datt.“
Ráðalaus
Bernard Marsden, sem var orð-
inn {jömtíu og tveggja ára, var
bmgðið. „Við verðum að biðja lög-
regluna um að vemda Beverly,"
sagði hann. „Þetta er í þriðja sinn
sem hana dreymir að þessi óþokki,
hann Gordon, stingi hana til bana.“
„Og hvað hefurðu í huga að segja
lögreglunni?" spurði Ruth, kona
hans, sem stóð á fertugu. „Að
Beverly dreymi iila? Við getum
reynt að ræða við lögregluna en ég
held ekki að hún geti gert mikið.
Og þar að auki er Gordon Ross
aumingi. Hann hefur ekki kjark til
að gera Beverly neitt.“
Þau hjón komust að þeirri niður-
stöðu að þýðingarlaust væri að
hafa samband við lögregluna.
Beverly hafði kynnst Gordon
tveimur árum áður. Hann bjó í
húsi við Pembroke-stræti í Salford,
smábæ í Lancashire, en þar bjó
Marsden-fjölskyldan líka. Beverly
varð ástfangin af Gordon sem var
ári eldri en hún. En nokkru síðar
var hann handtekinn fyrir þjófnað
og þá kom í ljós að hann átti sér
afbrotaferil. Um hríð hafði hann
dvalist á heimifi fyrir vandræða-
unglinga en hann hafði einnig setið
í fangelsi. Þegar Beverly komst að
þessu ákvað hún að hætta að vera
með honum.
Nýtt afbrot
Gordon reyndi hvað hann gat tii
að halda í Beverly en dag einn
ræddi faðir hennar við hann og
sagði honum að það væri honum
fyrir bestu að halda sig frá henni.
Gordon reyndi samt sem áöur að
taka upp samband við Beverly eftir
að hann hafði fengið tveggja ára
skilorðsbundinn dóm hjá dómara
sem taldi að hann ætti skilið aö fá
enn eitt tækifæri til að koma sér á
rétta braut.
Beverly hafði ekki meiri áhuga á
Gordon nú en þegar hún hafði sagt
skilið við hann. Hún neitaði bæði
að hitta hann og ræða við hann.
Dag einn gekk hann að henni á
götunni þegar hún var á leið heim
frá vinnu. Þá ítrekaði hiin að hún
vildi hvorki heyra hann né sjá.
Nokkrum mánuðum eftir dóms-
uppkvaðninguna var lögreglan enn
farin að leita Gordons. Nú fyrir
árás á gamla konu en af henni hafði
honum aðeins tekist að ná smáupp-
hæð. Þegar hann gerði sér Ijóst að
hann haföi þekkst og lögreglan var
á hælunum á honum varð til með
honum hugmynd sem teljast verð-
Gordon Ross.
ur fáránleg ef ekki hreinlega brjál-
æðiskennd.
Áætlunin
Gordon tókst að sannfæra sjálfan
sig um að leiðin úr öllum hans
vanda væri að ræna Beverly, halda
henni sem gísl og láta fóður hennar
greiða fyrir hana hátt lausnargjald.
Er hér var komið sögu hafði
Beverly kynnst öðrum ungum
manni, Anthony Bums, sem var
tuttugu og eins árs. Þau höfðu trú-
lofað sig og hún reyndi að gleyma
Gordon Ross. En hann hafði ekki
gleymt henni, eins og komiö er
fram. Hann ræddi um hana við
kunningja sína og skýrði þeim
meðal annars frá því að hann hefði
jafnvel í huga að ráða Bevery
Marsden af dögum.
„Hún ,er mín,“ sagði Gordon.
„Þetta er allt foreldrum hennar að
kenna. Þeir hafa eitrað hug hennar
og ég vil heldur sjá hana deyja en
vera með öðrum strák.“
Nokkrum mánuðum eftir þetta
fór Beverly að fá martraðimar. í
hvert sinn gerðist allt eins. Gordon
stakk hana þrívegis með hníf og
hún var að deyja. Margt fólk horfði
á það gerast.
í almennings-
garðinum
Síðdegi eitt í ágúst var Beverly á
leið heim frá vinnu og gekk í gegn-
um Heaton-almenningsgarðinn, en
hann var nokkurra mínútna gang
frá heimili hennar. Skyndilega stóð
Gordon Ross við hlið hennar. Hann
spurði hvort hann mætti ganga
meö henni um stund. Beverly bað
hann að fara en hann gaf sig ekki.
Hann sagði henni að foreldrar
hans hefðu snúið við honum bak-
inu og þess vegna ætti hann hvergi
heima. Svo fór hann að gera
Beverly grein fyrir áætlun sinni
mn að ræna henni. Hann sagðist
vera viss um að foður hennar yrði
svo bmgðið að hann féllist á að
greiða allháa upphæð, jafnvirði
tveggja milljóna króna, í lausnar-
gjald fyrir hana. Þegar hann hefði
Frú Mary Wilson.
fengið þetta fé gætu þau tvö haldið
út í heim og byrjað nýtt líf.
í lokin sagði Gordon Beverly að
hann væri á flótta undan lögregl-
unni af því hann hefði framið rán.
Beverly sagði honum að hann
hlyti að vera genginn af vitinu og
bað hann að koma sér burt.
Martröðin verður
að veruleika
Ýmisir hafa látið í ljós þá skoðun
að Beverly hefði átt að sýna meiri
varúð þarna í garðinum, með
martraðimar í huga.
Skyndilega dró Gordon upp blað-
langan hníf. Svo stakk hann
Beverly í magann. Þegar hún hörf-
aði aftur á bak stakk hann hana í
brjóstið. Einhvern veginn tókst
henni að snúa sér frá honum og
ætlaði að reyna að hlaupa en hún
komst aðeins nokkur skref. Þá gáfu
fætumir sig. Og um leið rak Gord-
on hnífinn í bakið á henni.
Þegar þetta gerðist var margt fólk
í almenningsgarðinum en það var
eins og enginn áttaði sig á því sem
var að gerast, utan ein fullorðin
kona, frú Mary Wilson. Hún sá
bhka á hnífsblaðið, tók á rás og
stökk á árásarmanninn. Hún hugs-
aði greinilega ekki mikið um þá
hættu sem hún kallaði yfir sig og
einhvem veginn tókst henni að
fella Gordon Ross. Nú áttaði fólk
sig á hvað gerst hafði og augnabliki
síðan komu fleiri að. Afvopnaði
fólkið Gordon og hélt fostum þar
til lögreglan kom.
Skammtmilli
lífs og dauða
Það leið ekki á löngu þar til lög-
reglan kom. Reyndar var óþarfi að
hringja á hana því lögreglumenn
höfðu elt Gordon þennan dag og
vora skammt á eftir honum í al-
menningsgarðinum þegar atburð-
urinn gerðist. Hann var því von
bráðar kominn undir lás og slá. En
lifi Beverly varð ekki bjargað.
Um það var talað síðar, er öll
málsatvik lágu fyrir, hve litlu hefði
í raun munað að Beverly héldi lífi.
Það var fyrir tilviljun að hún fór
aðeins fyrr úr vinnunni þennan
dag en venja hennar var því þá um
kvöldið hafði hún ætlað sér að hitta
kærastann sinn. Þess vegna hitti
Gordon hana. Hefði hún farið úr
vinnunni á venjulegum tíma bend-
ir allt til að Gordon hefði verið far-
inn úr garöinum af því að hann
hefði orðið var lögreglumannanna
sem voru á eftir honum. Það má
því segja að nokkrar mínútur hafi
skihð milli lífs og dauða.
Ummæli
foreldranna
Gordon Ross og verjandi hans
héldu því fram að um manndráp,
ekki morð að yfirlögðu ráði, hefði
verið að ræða. Reyndu þeir að fá
breytt ákæru saksóknaraembætt-
isins en það tókst ekki. Og þegar
máhð kom fyrir rétt var skýrt frá
því að Gordon hefði rætt um það
við kunningja sína að hann hygðist
ráöa Beverly af dögum svo hún
gæti ekki gifst öðrum manni.
Þá þótti það renna stoðum undir
ásetningsverk að Gordon hafði tek-
ið með sér hníf í almenningsgarð-
inn þegar hann hugðist hitta
Beverly til að fá hana til að gerast
gísl sinn. Einnig þóttu þijár
hnífsstungur sýna að ætlun Gor-
don hefði verið að svipta Beverly
lífinu.
Kviðdómendur voru ekki í nein-
um vafa um að Gordon Ross væri
sekur um morð og dómarinn
dæmdi hann í hfstíöarfangelsi en
með möguleika á reynslulausn eftir
sextán ár.
„Enginn dómur getur fært okkur
dóttur okkar," sögðu foreldrar
Beverly. „Og við vonum að Gordon
fái aldrei frið. Og verði hann ein-
hvern tíma látinn laus og svo hla
fari að hann verði á vegi okkar mun
annaðhvort okkar hjóna verða
honum að bana, sama hverjar af-
leiðingarnar verða. Það var aumur
dagur þegar dauðarefsingin var
afnumin á Englandi."
Þessi orð voru sögð í lok réttar-
haldanna en megi marka svipuð
ummæli annarra við svipaðar aö-
stæður er ástæða th að ætla að af-
staða þeirra Marsden-hjóna hafi
breyst með tímanum. Missir þeirra
var mikhl en tíminn læknar öll
sár, er sagt.
Verði Gordon látinn laus eftir
sextán ár verður Bemard Marsden
sextugur en Gordon þrjátíu og fjög-
urra ára svo því hefur verið haldið
fram að líklega þyrfti Gordon ekki
að óttast hann mikið.