Dagur - 19.12.1995, Blaðsíða 3

Dagur - 19.12.1995, Blaðsíða 3
Þriðjudagur 19. desember 1995 - DAGUR - 3 B „Ég var í sjöunda himni yfir veðrinu í sumar. Það var ótrúlegt að oft kvartaði ég um hita þvíþað var hrein- lega erfitt að vinna íþeim liita sem var. Enda eru svo stórir hjá mér gluggarnir að þetta er eins og sólhýsi," segir Guðbjörg Guðmunds- dóttir, hótelstjóri og eigandi Hótels Jórvíkur á Þórshöfn. Að koma til hennar Guð- bjargar er ekki eins og að koma á eitthvert venjulegt hótel. Hótelið hennar er til húsa í reisulegu stóru ein- býlishúsi. Sólin brýst fram úr skýjunum um teið og komið er að tröp>p>unum, enda segir fólk á Þórshöfn og gestir Guðbjargar að aílt- af sé sólskin umhverfis þessa konu. Rúgbrauðsang- an leggur út á lóð, þvt þenn- an daginn er Guðbjörg við rúgbrauðsgerð handa gest- unum, nýkomin úr sinni daglegu sundferð. Guðbjörg Guðmundsdóttir í stofunni á Hótel Jórvík. Mynd: IM „Mannfólkið skapar sér sína menningu sjálft,77 - segir Guðbjörg Guömundsdóttir á Hótel Jórvík d Þórshöfn Leiðist ekki nokkurn dag Frá borðstofuborðinu sér á haf út. Húsið stendur á höfða rétt við sjó- inn og Guðbjörg segir að þetta sé eins og að sitja um borð í skemmtiferðaskipi, og það er rétt. En í stofuglugganum vaxa ótal rósir og það hefur heimilislega hótelið hennar Guðbjargar fram yfir skemmtiferðaskipin: „Þær dafna vel rósimar mínar, ég tala alltaf við þær og hrósa þeim fyrir hvað þær séu fallegar. Þær remb- ast hver um sig við að verða fal- legri en hin. Þetta er samkeppni, ég verð alveg vör við að þær reyna að verða hver annarri fal- legri." - Hvenær byrjaðir þú hótel- reksturinn héma? „Ég veit ekki hvort ég byrjaði nokkum tíma. Ég fór að dvelja hér fyrir alvöru 1980. Það var fyrsti veturinn sem ég var hér. Aður hræddu mig margir með að ég vissi ekki hvað norðlenskur vetur væri, en næstu tíu árin kom aldrei neinn vetur og þetta var allt svo yndislegt. Það var enginn snjór héma, mikið meiri snjór á Akur- eyri og Húsavík en eins og hann kæmist aldrei alla leið hingað. Þetta varð mikið betra en margir spáðu sem héldu að mér mundi leiðast héma. Héma leiðist mér ekki nokkum dag og ég hef alltaf nóg að gera. Það er nóg að starfa og ég þýt úr einu í annað.“ - Hér tekur þú það elskulega á móti gestum að það er rómað hvað gott sé að koma til þín? „Það er gaman að heyra. Ég hef það aldrei á tilfinningunni að fólk sé að koma á hótel, mikið frekar að fólkið sé að koma heim til hennar mömmu sinnar. Viðgerð- armenn og fleiri em hér öðru hvom og það er eins og þeir séu að koma heim til mömmu. En þess vegna þarf ég að hugsa um að baka rúgbrauð og vera með ný- bökuð brauð. Það þarf að vera brauðlykt í húsinu. Ég er líka með lítið reykhús og reyki sjálf. Þegar ég fæ glænýjan fisk reyki ég hann og fólki finnst alveg lostæti að fá fiskinn síðan soðinn með nýjum kartötlum." Löt að biðja um hjálp> - Þú ræktar líka ýmislegt í garði og gróðurhúsi. „Aðallega kartöflur, ég hef reynt að rækta gríðarmargar teg- undir og prófa mig áfram. Ég var svo heppin að fá kartöflur frá Síb- eríu, sem virðast ætla að spretta alveg sérstaklega vel. Ég er með svolítið af jarðarberjum í gróður- húsi, en er ekki orðin eins dugleg að rækta og ég var. Ég var með tómata og gúrkur og það gekk ágætlega, en svo hætti ég því. Þegar ég var með tómatana þurfti ég að fara í gróðurhúsið til að vökva minnst tvisvar til þrisvar á dag. Ég var alltaf á hlaupum og af því að ég hafði ekki jarðhita vom tómatamir frekar seinna á ferðinni en frá garðyrkjubændum, og þegar ég fór að fá mína tómata voru þeirra tómatar orðnir alveg verð- lausir. Því fannst mér tómatamir mínir orðnir dýrir miðað við alla vinnuna sem ég lagði í að rækta þá. Þetta borgaði sig ekki.“ - Nú ertu með stórt hús og mik- ið af fallegum hlutum. Það hlýtur að vera mikil vinna við þrif og að halda öllu í horfinu. Hvemig kemstu yfir alla þessa vinnu? „Ég hef voða gaman af falleg- um munum og er alveg sjúk í kristal og silfur, en ætli ég fari ekki bara á hundavaði yfir þegar ég er að þrífa. Ég fer í sund alla daga þegar ég mögulega kemst. Það er alveg nauðsynlegt og það besta sem maður getur gert. Síðan reyni ég alltaf að gera allt eins og ég sé ekkert að gera. Þegar ég veit t.d. að það em að koma dálítið margir í mat, þá skelli ég einhverju í potta og flýti mér, rétt eins og ég sé ekkert að gera. Þá verður þetta svo auðvelt. Ég vil alls ekki vera að tala um að ég þurfi að gera þetta og þetta, ég geri bara hlutina steinþegjandi og hljóðalaust og þá verður enginn var við að ég sé að gera neitt. Svo em nágrannakonumar mínar afskaplega góðar og alltaf tilbúnar til að hjálpa mér. En það er galli hjá mér að ég er svo löt að biðja um hjálp og finnst ég fljótust að gera hlutina sjálf. Það er ekki af því að konumar vilji ekki hjálpa til og þær eru alveg bráð- myndarlegar þegar þær koma að hjálpa mér. Stundum man ég ekki eftir að biðja um hjálp og er að bisa við eitthvað sem ég hefði átt að biðja um hjálp við.“ Rósir þurfa vætu - Þú hefur ekki alltaf dvalið í strjálbýlinu, heldur víða farið og einnig búið erlendis. „Ég er búin að sjá mikið af heiminum og hef farið víða. Ég hef syðst komið að Rauðahafi, kom þar einu sinni um jól. En mér líkar ekki vel í Afríku, t.d. sá ég allt of mikla fátækt í Kaíró. Mig langar ekki aftur til þessara landa þar sem ég sé svona mikla fátækt, ég er svoddan auli að ég græt yfir þessu. Það er alveg hræðilegt að sjá svona. Ég hef ferðast afturábak og áfram og bjó í Skotlandi í sjö ár en þar var yndislegt að vera. Þar er nóg af rósum, mikil rigning og rósir þurfa vætu.“ - Af hverju settist þú að héma á Þórshöfn? „Ég skil það ekki enn af hverju ég er hér. Ég er bara héma og mér líður afskaplega vel héma. Það er svo fallegt hér að það er engu líkt. Þú hlýtur að sjá það. Aldrei séð aðra eins fegurð Degi fyrir jónsmessu í sumar var bankað hér og úti stóð maður sem sagðist vera frá Nýja-Sjálandi. Hann var kominn alla leið hingað til að taka myndir af miðnætursól- inni. Hann var hinum megin af hnettinum og mér brá svo við þeg- ar ég hugsaði um að það gæti ver- ið skýjað þannig að hann sæi ekki nokkra sól. Hann kom í glampandi sólskini og eftir að ég hafði vísað honum til herbergis kom hann fram með svo mikið af myndavélum og tækjum og landaJcortum. Hann reiknaði út hvar hann ætti helst að vera, en aldrei kom í huga hans að það gæti orðið skýjað og ég var svo hrædd við það að ég var alveg í öngum mínum. Um klukkan fjögur um daginn fór að draga fyr- ir sólina og um kvöldið var svo skýjað að það sást ekki sól. Ég vaknaði snemma daginn eftir og þá var skýjað. Ég var eyðilögð, en hann byrjaði aftur að reikna út og alla útreikninga bar hann undir mig. Klukkan fjögur var svo eins og það hreinsaðist himinninn, glampandi sól og eins og ekki sæist ský á lofti. Ég^ sagði að nú skyldi hann fara út. Ég var hér ein um kvöldið og hef aldrei séð aðra eins fegurð. Hann kom ekki heim fyrr en fimm um morg- uninn og var svo hamingjusamur að hann sveif alveg. Hann hafði farið vítt og breitt, þeyst um og verið hér, líka hinum megin við fjörðinn og farið niður á Bakka- fjörð. Alls staðar tók hann myndir. Þetta tókst ágætlega, en hann var kominn alla leið frá Nýja-Sjálandi og það hefði eins getað verið skýj- að og rigning meðan hann var héma. Það getur skeð margt skemmti- legt á Jórvík.“ Þetta er allt svo stórkostlegt - Þú ert þekkt fyrir að taka hlutun- um af jákvæðni, það er alltaf allt í lagi, þú er ánægð, allt svo bjart og veðrið svo gott. Hefur þú fundið lykilinn að lífshamingjunni? „Það er fyrst og fremst að vera alltaf í góðu skapi. Ef eitthvað kemur fyrir er ég fljót að hugsa: Ja, verra gæti það verið.“ - Þú finnur ekki fyrir einmana- leika að búa hér í dreifbýlinu. „Það er svo ágætt fólk héma. Ef ég er allt í einu orðin ein tölti ég yfir í næsta hús eða hringi í einhvem og býð í kaffi eða mat. Héma er eins mikil menning og annars staðar. Mannfólkið skapar sér sína menningu sjálft. Það er ekkert síðra að vera út á hjara ver- aldar en í miðri London. Það er svo gaman að vera til. Hugsa sér að geta horft á rós sem er að springa út. Þetta er svo mikil fegurð og stórkostlegt að sjá blóm springa svona út. Og þetta er alls- staðar, allt umhverfís er eitthvað sem er svona stórkostlegt. Alveg eins héma og einhversstaðar úti í heimi. Að fara upp á Gunnólfsvík- urfjall eða Heiðarfjall og sjá litlu blómin sem em að reyna að gægj- ast upp á milli steina. Þetta er hátt uppi og það er kalt en samt reyna þau að komast til að springa út á móti sólinni. Þetta er allt svo stór- kostlegt,“ segir þessi stórkostlega kona, Guðbjörg á Hótel Jórvík. Og mikið yrðu jólin okkur gleði- legri ef við gætum öll tileinkað okkur brot af lífsspekinni hennar. IM

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.