Dagur - 19.12.1995, Blaðsíða 16

16 B - DAGUR - Þriðjudagur 19. desember 1995
Hún œtlaði ekki að verða
útvarpskona - en varð
það nú samt. I þá daga
var útvarpið á Akureyri
að stíga sín bernskuspor í
gamla reykhúsinu við
Norðurgötu ogjónas Jón-
asson hélt um stjórnar-
tauma. Margrét Björns-
dóttir Blöndal árazddi í
september 1983 að banka
upp á hjá Jónasi og spyrj-
ast fyrir um skúringar eða
skrifstofustörf. Jónas tók
fyrirspyrjanda Ijúfmann-
lega. I stað þess að ráða
Margréti í skúringar eða
skrifstofustörf sagði Jónas;
„farðu heim og gerðu út-
varpsþátt", og þar með
voru örlögin ráðin.
Þetta rifjaðist upp fyrir Mar-
gréti þegar blaðamaður heimsótti
hana á laugardegi ekki alls fyrir
löngu í Reykjavík. Georg eigin-
maður hennar Magnússon, tækni-
maður á Ríkisútvarpinu og dag-
skrágerðarmaður þar, var að
vinna, sex ára dóttir þeirra, Sara
Hjördís, dundaði sér við að byggja
framtíðarhallir úr Legókubbum og
Sigyn, 13 ára dóttir Margrétar og
Kristins E. Hrafnssonar, myndlist-
armanns frá Ólafsfirði, var eitt-
hvað að bjástra uppi í skóla með
„Veistu það að ég er ekkert
viss um að þetta starf sé svo
stressandi. Eg man eftir því að
einhvem tímann komu hjúkrunar-
fræðinemar og tóku blóðþrýsting-
inn á okkur í útsendingu, en í Ijós
kom að mælamir hreyfðust ekki
neitt.
Að starfa við útvarp er
skemmtilegasta vinna í heimi. Ég
viðurkenni þó að á slæmum stund-
um getur þetta verið þreytandi og
jafnvel leiðinlegt.
Auðvitað eru til þeir hlustendur
sem þola mann ekki, við það verð-
ur maður bara að búa og því verð-
ur ekki breytt. Ég heyri þó þessar
neikvæðu raddir ekki svo mikið,
algengara er að fá upphringingar
hlustenda sem segja; „mér finnst
þú alveg æðisleg, get ég fengið að
senda kveðju?“ Á meðan 50
manns eru ekki héma fyrir utan
húsið argandi á mig á hverjum
morgni, þá er þetta allt í lagi. Að
sjálfsögðu reynir maður að gera
öllum til hæfis, en með tímanum
lærist að það er alls ekki hægt.
Hér á árum áður var það þann-
ig að ef mér varð á að láta út úr
mér ambögur, þá var ég miður
mín í viku á eftir. Ég tók líka afar
nærri mér ef ég hafði sagt eitthvað
sem fólki kynni að sáma og ég
hygg að það versta sem útvarps-
fólk lendir í sé að segja eitthvað
sem meiðir fólk.“
Útvarpslegt uppeldi
Margrét Blöndal hóf útvarpsferil-
inn á Akureyri og þar segist hún
hafa fengið ákveðið uppeldi. „Ég
labbaði inn í Norðurgötuna og það
varð úr að Jónas Jónasson og
Útvarpskonan Margrét
,,Auðvitað eru til þeir hlustendur sem þola mann ekki, við það verður maður bara að búa og því verður ekki breytt.
Eg heyri þó þessar neikvæðu raddir ekki svo mikið. Algengara er að fá upphringingar hlustenda sem segja; „mér
finnst þú alveg æðisleg, get ég fengið að senda kveðju?“ Mynd: óþh
Forréttindi að fá
borgað fyrir að tala
vinkonum sínum. Margrét hellti
kaffi í sinn bolla, blaðamaður lét
sér Melroses te duga.
„Ætli það séu ekki forréttindi
að fá borgað fyrir að tala,“ svarar
Margrét og skellir upp úr, þegar
sú spuming er borin upp af hverju
menn endist svo lengi f „útvarps-
bransanum“. Áður en lengra er
haldið er líklega rétt að geta þess
að Margrét Blöndal starfar nú við
hlið Þorgeirs Ástvaldssonar í
morgunútvarpi Bylgjunnar, en áð-
ur hefur hún eins og kunnugt er
komið við sögu á Rás 2 og Ríkis-
útvarpinu á Akureyri.
Gunnvör heitin Braga réðu mig.
Ég var líka svo heppin að þar
starfaði einnig Bjöm Sigmunds-
son, tæknimaður, sem var betri en
enginn. Mér var ekki endilega
sagt hvemig ég ætti að fara að því
að gera útvarpsþátt, en ég komst
fljótlega að raun um að ákveðnar
reglur vom í gildi.
Síðar fór ég suður og hóf störf
á Rás 2 og það var líka góður
skóli. í þá daga vann maður eftir
handriti og ef tæknimennimir sáu
að ég var að bregða út af því og
koma mér í ógöngur, þá björguðu
þeir mér oft fyrir horn. En auðvit-
að reyndi maður að læra af þeim
sem reyndari voru og til dæmis
var Þorgeir Ástvaldsson góður
kennari.
Ég ætlaði mér ekki að verða
starfsmaður við útvarp, minn hug-
ur stóð til þess að verða íslensku-
kennari og ég fór því í íslensku-
nám í Háskóla Islands. Fyrir-
myndin var Valdimar Gunnars-
son, íslenskukennari og konrektor
Menntaskólans á Akureyri, og ég
ætlaði mér að verða eins og hann.
En á daginn kom að ég hafði
engan tíma til þess að sinna nám-
inu vegna þess að ég þurfti að
vinna svo mikið með því. ís-
lenskunáminu hef ég því aldrei
lokið en stefnan er sett á að gera
það áður en Njörður P. Njarðvík
hættir."
Útvarp er aíltaf útvarp
Eins og áður segir vinnur Margrét
ásamt Þorgeiri Ástvaldssyni við
að fylgja hlustendum morgunút-
varps Bylgjunnar inn í amstur
dagsins. Margrét sagði skilið við
Rás 2 á liðnu sumri eftir margra
ára starf hjá Ríkisútvarpinu og
segir hún að þá hafi alveg eins
verið inni í myndinni að hún hætti
að tala í hljóðnema og snéri sér að
einhverju allt öðru. En annað kom
á daginn. Óli H. Þórðarson hjá
Umferðarráði hringdi í Margréti
og bauð henni að vinna um tíma
hjá Utvarpi Umferðarráðs og það
varð úr. Síðan lá leiðin upp á
Bylgju.
„Viðfangsefnin eru auðvitað
ólík hjá þessum miðlum, en út-
varp er alltaf útvarp. Á því er mik-
ill munur að búa til útvarpsþátt
fyrirfram, vinna við fréttaöflun
eða starfa við tónlistarútvarp. En
markmiðið er alltaf það sama; að
hlustandinn heyri bitastætt efni
þegar hann opnar viðtækið sitt.“