Dagur - 19.12.1995, Qupperneq 4

4 B - DAGUR - Þriðjudagur 19. desember 1995
búf Amnesty
mM International
inn um lúg-
una hjá mér í
f dag og eins
og^umjulega þarf ég að
hleyp>a í mig kjarki til að
lesa það.
Klutckan tifar, ég er að spila góðan
geisladisk með jólalögum, nýbúin að
kveikja á öðru kerti aðventukransins og er
rétt að komast í jólastemmningu. Ég veit að
ef ég opna blaðið, fer mér að líða illa og
jólaskapið rýkur út í veður og vind. Yfír-
skrift blaðsins er „Áfangastaður ókunnur“
og af síðunum streyma nöfn og myndir
fólks sem koma óþægilega við mig, myndir
af alvörugefnum konum og mönnum sem
horfa beint í augu mín. Þetta fólk hefur ým-
ist látið lífíð á hroðalegasta hátt eða horfíð
sporlaust.
Er ekki bara best að fleygja þessu blaði í
ruslatunnuna, halda áfram að hlusta á jóla-
lög og pakka inn nokkrum gjöfum? Ekki
líður þessu fólki sem leynist í blaðinu neitt
betur þó að ég sitji hér við ysta haf með
grátstafinn í kverkunum? En ég veit að þó
að þetta blað fari í tunnuna, verða nýjar
hörmungar í Mogganum á morgun og skjár-
inn blóði drifinn þegar ég kveiki á fréttun-
um klukkan átta. Ohugnaður heimsins verð-
ur ekki umflúinn.
Ég bít á jaxlinn og opna blaðið. Ég les
um pakistanska drenginn Iqbal Masih, sem
seldur var í þrældóm fjögurra ára og hefur
barist gegn þrælahaldi barna um þriggja ára
skeið. Hann var myrtur í vor, þrettán ára að
aldri. Ég les um Alirio Becerra, baráttu-
mann fyrir mannréttindum í Kólombíu, sem
hvarf fyrir fímm árum. Ég les um Ding Zil-
in, kínverska móður sem missti son sinn á
Torgi hins himneska friðar í júní 1989. Hún
er ofsótt og einangruð fyrir að ræða opin-
skátt um júníblóðbaðið og hafa samband
við aðstandendur þeirra sem þar létu lífið.
Og að lokum rekst ég á gleðifrétt, að póli-
tískur fangi á Kúbu sem Amnesty Interna-
tional hefur beitt sér fyrir hafi nú verið lát-
inn laus.
Það knýr á höfuðskelina, þetta fólk sem
saklaust verður fyrir hörmungum, fólkið
sem að berst fyrir mannréttindum í heima-
landi sínu, jafnvel þótt það viti að sú barátta
geti kostað það vit, limi og líf. Og ég undr-
ast sálarstyrkinn og kjarkinn sem hlýtur að
prýða þau sem ganga æðrulaust á vit örlaga
sinna í baráttu við ofureflið.
Ólafsfjarðarkirkja.
Mynd: óþh
Afstofni Isaí mun kvistur fram spretta
og angi vaxa upp afrótum hans.
Með réttvísi mun hann dœma hinafátœku
og skera með réttlœti úr málum hinna nauð-
stöddu í landinu.
Réttlœti mun vera beltið um lendar hans
og trúfesti beltið um mjaðmir hans.
(Jes. 11: 1,4,5)
Kristnir menn halda jólahátíð eftir örfáa
daga og fagna því að spádómar Gamla
testamentisins rættust, að kvistur Ísaís er
fram sprottinn og bamið af ætt Davíðs bor-
ið. Hann fæddist fyrir tæpum 2000 ámm, óx
upp í samfélagi við menn, bar réttlæti sem
belti um lendar og trúfesti um mjaðmir.
Hann dó á krossi, hæddur og kvalinn og reis
upp á þriðja degi samkvæmt Biblíunni.
Vegna fæðingar hans höldum við hátíð
ljóss og friðar, festum ljósapemr upp um öll
þakskegg, sendum pakka og kort um víðan
völl og gerum okkur glaðan dag. Vegna
bamsins í jötunni svífur tilhlökkun yfír hús-
unum og fölleit skammdegisbömin fá eftir-
væntingarglampa í kinnamar. Vegna hans
sem fæddist á jólum er mnnin upp ný öld í
sögunni. Eða er ekki svo?
Samt deyja menn enn vegna réttlætis-
kenndar sinnar jafnvel á jólum. Samt eru
böm enn hneppt í þrældóm og konum
nauðgað. Þegar friður kemst á í einu ríki
gýs upp blóðug borgarastyrjöld í hinu
næsta. Og stundum virðist þessi ranghverfa
sæmandi lífs vera náttúmlögmál, að fólki sé
ekki áskapað að geta lifað í friði í þessum
heimi frekar en dýrunum. Og þegar í þessa
þanka er komið er stutt í afneitunina og
vonleysið. Þá hendir maður fréttablöðunum
í mslatunnuna, sefur yfir erlendu fréttunum
í sjónvarpinu, flettir hratt yfir dagblöðin og
reynir að halda jól ljóss og friðar óháð hinni
stríðshrjáðu og kúguðu veröld. Ef strútsað-
ferðin dugar ekki má alltaf sökkva sér niður
í vol og víl um að það þýði ekkert að halda
gleðileg jól í þessum ömurlega heimi.
En nú er Kristur kominn í heiminn og
tekur hvomga aðferðina gilda, veg afneitun-
arinnar eða uppgjafarinnar. Boðskapur hans
fjallaði um elsku til Guðs og náungans.
Hann talaði líka um hina efstu daga þegar
öll grimmd og græðgi verður afnumin. Til
sömu daga horfði Jesaja spámaður mörgum
öldum fyrr og dró upp myndina af fyrir-
myndarríki Messíasar.
Þá mun úlfurinn búa hjá lambinu
og pardusdýrið liggja hjá kiðlingnum
kálfar, ung Ijón og alifé ganga saman
og smásveinn gœta þeirra.
Kýr og birna munu vera á beit saman
og kálfar og húnar liggja hvorir hjá öðrum
og Ijónið mun hey eta eins og naut.
Brjóstmylkingurinn mun leika við holudyr
Sigríður Guðmarsdóttir.
nöðrunnar
og barnið nývanið af brjósti
stinga hendi sinni inn í bœli hornormsins.
Hvergi á mínu heilaga fjalli
munu menn illtfremja eða skaða gjöra
því aðjörðin erfull af þekkingu á Drottni
eins og djúp sjávarins er vötnum hulið.
(Jes. 11:6-9)
Enginn veit hvenær friður og frelsun
kemst endanlega á. En sá sem játar trú á
Krist má ekki stinga höfðinu í sandinn.
Hann má ekki slæva samvisku sína og með-
aumkun með öðrum jarðarbúum. Hann má
heldur ekki gefa sig tóminu og tilgangsleys-
inu á vald. Heimurinn á sér von og sú von
hans liggur í þeim sem skóp hann og vakir
yfir honum nú, þeim sem einhvern tímann
mun koma og gera alla hluti nýja.
í ljósi þeirrar sýnar er barátta Davíðanna
út um allan heim sem reiða slöngvivað sinn
að Golíötum spillingarinnar, ekki vonlaus.
Hið góða er hinu illa máttugra og mun um
síðir vinna fullan sigur. En þangað til verð-
um við öll að leggjast á okkar litlu árar í
baráttunni við myrkrið, með stuðningi við
mannréttindasamtök, með elsku til Guðs og
náungans, með von og eldmóð í hjarta.
Ég geng frá blaðinu „Áfangastaður
ókunnur" í blaðagrindina og held áfram að
pakka inn. Sorgin yfir rangsleitninni nístir
beinin eins og ég vissi að hún myndi gera.
En ég finn líka fyrir annarri tilfinningu, sig-
urvissan og von yfir grettistakinu sem hetj-
ur samtímans lyfta hvar sem viðbjóður og
ógn ráða ríkjum. Með þrautseigju sinni og
kjarki snúa þær margri bölvuninni í blessun.
Guð blessi og varðveiti alla þá sem berj-
ast gegn óréttlæti og spillingu í heiminum.
Hann gefi okkur öllum gleðileg jól.