Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1994, Qupperneq 18

18
LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1994
Dagur í lífi Ingólfs Margeirssonar rithöfundar:
Síður í jólabók lesnar yfir
Ingólfur Margeirsson var önnum kafinn á þriðjudaginn vegna útgáfu bókar og leitar að viðmæiendum. DV-mynd ÞÖK
Sonurinn á heimilinu vakti mig um
hálfsjöleytið til að ræða um fyrirhug-
aða heimsókn sína til jafnöldru sinn-
ar síöar um daginn. Þaö er að sjálf-
sögðu spennandi umræðuefni þegar
maður er sex ára en nokkuð tyrfið
fyrir dagrenningu fyrir viðmæland-
ann sem er einum íjórum áratugum
eldri. Komst samt fram í sturtuna
klukkutíma síðar en vaknaði ekki
almennilega fyrr en í kafflbollanum
viö morgunverðarborðið.
Las í Mogganum það álit íslenskra
stjómmálaleiðtoga að niöurstöður
þjóðaratkvæðagreiðslunnar í Sví-
þjóð um ESB breyttu litlu fyrir ís-
lendinga. Nú vaknaði ég fyrst al-
mennilega. íslensk einangrunar-
stefna getur fengið hið undarlegasta
bergmál í póhtíkusum landsmanna.
Em menn að tala í alvöru? Halda
þeir að íslendingar horfi á hverja
Norðurlandaþjóðina af annarri
ganga í ESB án þess að þaö hafi nokk-
ur áhrif á okkar landi? Mikill er
máttur dvergríkisins að geta lokað
augunum sí og æ fyrir umheiminum.
Eg var nokkum veginn kominn aftur
í jafnvægi þegar ég ók mínum betri
helmingi, Góu, upp á Landspítaia þar
sem verkfaU sjúkraUða geisar likt og á
öðmm sjúkrastofnunum. Hún sagðist
þó heppin; það ynnu engir sjúkraUðar
á hennar deUd svo starfsemin héldist
nokkuð óbrjáluð áfram.
Við feðgamir vorum nokkuð seinir
upp í ísaksskóla en náðum í skottið
á bekkjarröðinni. Ég spjallaði nokk-
ur orð við Herdísi EgUsdóttur kenn-
ara á meðan sonurinn fór úr gallan-
um. Ef allir barnakennarar væru
eins og Herdís og alUr grunnskólar
eins og ísaksskóUnn væri mannlífið
betra á íslandi, hugsaði ég með sjálf-
um mér þegar ég gekk aftur út í bíl-
inn.
Strútshausar
stjórnmálamanna
Strútshausar stjórnmálamanna í
íslenskum fjörusandi voru mér enn
í huga þegar ég ók áleiðis að Síðu-
múla. Hvernig væri að hætta að lesa
þetta þvarg og pex í blöðunum og
gefast upp á að hlusta og horfa á
dagleg vigaferli stríðsmanna dverg-
ríkisins í útvarpi og sjónvarpi? Fá sér
bara gervihnattasjónvarp? Víkka
sjóndeildarhringinn og njóta al-
mennilegra frétta af heimsbyggðinni
sem lyftu manni yfir kongadans ís-
lensku fréttanna? Ég tók beygju og
ók að Radíóbúðinni í Skípholti.
Nokkru síðar kom ég út klyfjaður
upplýsingablöðum og hagnýtum ráð-
um varðandi kaup á diskum, tjökk-
um og gervitunglum. Þá er bara að
taka slaginn við frúna. Kannski best
að fresta málinu fram yfir áramót?
Uppi í Síðumúla var allt komið á
fulla ferð hjá Vöku-Helgafelli enda
jólabókavertíðin að rúlla af stað. Ég
hitti Kristin útgáfustjóra þar sem
hann grúfði sig yfir regnbogapruf-
umar að nýju bókinni minni sem
nýkomnar voru frá prentsmiðjunni.
Við hófumst handa við að lesa yfir
síðumar og tékka myndimar og
myndatextana. Þetta er í fyrsta skipti
sem ég skrifa bók með um 200 ht-
myndum og framleiðsluferlið er ólíkt
því sem gerist í venjulegum bókum.
Ólafur Ragnarsson útgefandi sann-
færði mig um það fljótlega í sumar
að eina leiðin til að gefa heillega
mynd af lýðveldisafmælinu á Þing-
völlum 17. júní í ár væri einmitt að
nota margar litmyndir sem fengju
að njóta sín í stóm bókarbroti við
hlið texta sem væri í senn knappur
og upplýsandi. Vandinn við að skrifa
bókina var því að hafa ávallt í huga
að myndefnið fyllti textann. Þetta var
ekki ólíkt því að skrifa kvikmynda-
handrit.
Forlagið eins og
bakarí á vordegi
Núna þegar síðumar að Þjóð á
Þingvöllum lágu fyrir sannfærðist
ég endanlega um að Ólafur hafði rétt
fyrir sér. Annars var erfitt að finna
vinnuaðstööu í húsinu því öll borð
og stólar voru yfirfull af aíls konar
kökum og brauðum sem konur um
allt land höfðu sent til útgáfufélags-
ins vegna einhverrar smáköku- og
brauðsamkeppni. Forlagið angaði
eins og bakarí á vordegi.
Upp úr hádegi lá leiðin niður í
miðbæ: Staðgreiðsla skatta í bankan-
um enda 15. í dag. Síðan niður á póst
þar sem ég tók miöa í hinu forkostu-
lega biðraðakerfi Pósthússins. Kemst
alltaf í gott skap þegar ég sé hvernig
alþjóðabiðraðakerfi milljónaþjóða
hefur verið troðið inn í hinn litla af-
greiðslusal. Fékk bókasendingu frá
Jahn Otto Johansen, yfirmanni er-
lendra frétta við norska ríkissjón-
varpið, sem takk fyrir síðast: Helfor
sígaunanna sem hann skrifaði fyrir
nokkmm árum og ég hef enn ekki
lesið.
Næstu tímar fóm í símtöl út og
suður. Hvern í fjáranum á ég að taka
í viðtal fyrir viðtalssíðuna mína í
Morgunpóstinum í næstu viku? Eldri
sonur minn hringdi frá Noregi og
sagðist ætla að kaupa sér nýtt snjó-
bretti. Hvaö varð um gömlu, góðu
skíðaíþróttina? Náði síðan í Góu upþ
á spítala og hún ók mér niður á Café
Reykjavík þar sem félagi Ámi Þórar-
insson beið með hsta af nöfnum yfir
hugsanlega viðmælendur í þáttinn
okkar, Þriðja manninn, á Rás 2.
Linda Pé? Helgi Pé? Við sættumst á
Ómar Ragnarsson fjöllistamann.
Kollega Hallur Hallsson kom að
borðinu og við ræddum um íslenska
fréttasirkusinn.
Pitsuveisla heima
Þegar ég kom heim ákváðum við
feðgar að kaupa pitsu og kók í matinn
við talsverð fagnaðarlæti makans.
Kom við á myndbandaleigu og tók
Valmont eftir Milos Formann. Árni
hringdi í miðri pitsuveislu og sagði
að Ómar hefði samþykkt að vera í
þættinum á sunnudaginn. Las aðeins
í bókinni á náttborðinu eftir matinn:
The Secret Life of J. Edgar Hoover
eftir Anthony Summers. Ahugaverð-
ur doðrantur um hinn ógnvekjandi
yfirboðara FBI í áratugi. Horfði með
öðru auganu á sjónvarpsfréttirnar.
Stæltist enn í ákvörðuninni með
gervihnattasjónvarpið.
Dóttir mín hringdi frá Noregi og
staðfesti þá ákvörðun sína aö fljúga
heim um jólin. Litli bróðir hennar
tók síðan við tólinu og hóf að þylja
fréttapistil vikunnar. Að símtahnu
loknu fór hann í náttfótin og ég las
fyrir hann kafla úr Benjamín dúfu.
Við erum komnir í miðja bók og
treinum okkur framhaldið eftir bestu
getu. Settist síöan við tölvuna að
skrifa skólaritgerð fyrir helgarblaö
DV um dag í lífi mínu meðan sonur-
inn sveif inn í svefninn.
Vona að hann leyfi okkur að sofa
til hálfátta á morgun.