Þjóðviljinn - 24.12.1975, Qupperneq 12

12 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Jólablað 1975.
t
I
!
!
F
i
i
I
i
f
r
i
Rætt við Hildi
Hákonardóttur vefara,
sem nú er skólastjóri
Myndlista- og
handíðaskóla íslands
Skemmtilegur skóli
og ekki
mjög
vondur
Ef marka má af fjölda
málverkasýninga i
Reykjavik, málverka-
uppboöa og fjörugu lifi i
myndlist að öðru leyti,
svo sem sérkennilegri
skiptingu málara I raun-
verulega málara og
föndrara, hlýtur Mynd-
lista- og handiðaskóU ís-
lands að vera einhvers
konar miðpunktur i
stormviðrum lista-
pólitikurinnar.
Fyrir nokkrum dögum sagði
Niels Hafstein i grein i Þjóðívilj-
anum, þar sem hann fjallaði um
myndir eftir Einar Hákonarson,
einn af kennurum Myndlistaskól-
ans: „Vera min i Myndlista- og
handiðaskóla íslands hefur oft
orðið mér umhugsunarefni, sér-
staklega undraði mig hin fast-
njörvaða stefna einstakra kenn-
ara gagnvart nýjungum i mynd-
list, þessum mönnum var þróunin
lokuðbók, og þau gildi sem nýjar
liststefnur báru með sér fengu
ekki náð fyrir augum þeirra, að-
eins skyldi byggt á grundvallar-
reglum og gömlum kennsluhátt-
um...Ágætur mvndlistarunnandi
sagði við mig um daginn, er við
ræddum þessi mál, að Myndlista-
og handiðaskólinn hefði heila-
þvegið 90% af nemendum sinum
frá þvf hann mundi eftirsér... Ef
einhver i SÚM hópnum stundaði
nám i MHt þá forðaði hann sér i
burtu og andaði að sér ferskara
lofti, t.d. áhrifum frá Diter Rot
o.fl.
Þegar poplistin ruddi sér braut
fyrir mörgum árum þá sögðu
uppeldisfræðingarnir nei, nei!
Þegar Conceptualisminn bankaði
á dyrnar hjá þeim var söngurinn
nei, nei!...”
Og síðar i grein sinni segir Ní-
els, og er þá kominn að kennara
MHl, Einari Hákonarsyni: „Ein-
ar Hákonarson er gott dæmi um
listamann sem soðinn hefur verið
niður, tjóðraður við hefðina og
patentlausnina, — en i hans stað
má alveg eins taka hvern sem er
af þessum oliumálurum og negla
hann uppað vegg, ef einhver
munur er á útfærslunni þá heim-
færist hann aðeins á persónuleg-
an stil...”
Og þeim sem fylgdust með
myndlistarmálum, t.d. á siðum
dagblaðanna var ljóst, að með
þessari harðorðu grein Nielsar,
var einmitt snert við þvi máli
myndlistarinnar sem sjaidnast er
rætt oþinberlega, striðið milli
yngri manna og FIM-málara
annars vegar, skólakennaranna
og þeirra sem hafa sprengt sér
eigin leið, t.d. ýmissa SÚM-ar-
anna.
Það stóð raunar ekki á svarinu,
Bragi Ásgeirsson svaraði viku
siðar í Morgunblaðinu:
„Að sjálfsögðu ætla ég ekki að
elta ólar við skoðanirNielsar, sem
eru hans mál, en mér er spurn,
hverjir hafa soðið Einar niður og
segir Hildur
um skóla sinn,
þar sem gamla
einkunnakerfiö
hefur veriö
lagt niöur
tjóðrað? Slik fullyrðing er mjög
alvarlegs eðlis, að ekki sé meira
sagt, þvi að þetta hlýtur fyrst og
fremst að vera einstaklingsbund-
ið, hvort menn láti sjóða sig niður
og tjóðra af einstaklingum, stefn-
um eða skóltum...
— Og svo við vikjum aðeins að
fullyrðingum Nielsar um Mynd-
lista-og handiðaskólann, kannast
ég sannarlega ekki við fastnjörv-
aða stefnu einstakra kennara
gagnvart nýjungum i myndlist.
Þvert á móti tel ég marga þeirra
opna gagnvart mörgum framúr-
stefnugildum, þótt þeir taki
margir afstöðu gegn þeirri stefnu
sem Niels Hafstein og félagar að-
hyllast. Og annað er það, að kenn-
urum skólans leyfist að hafa
skoðanir og halda fast i þær og
eru ekki skyldugir til að hlaupa
eftir hverri framúrstefnuvind-
bólu, er hingað berst að utan...”
Innan piramiðans
Blaðamann langaði að skyggn-
ast um innandyra i þvi skólahúsi,
sem þannig er deilt um, og við
hittum Hildi Hákonardóttur
skólastjóra á dögunum.
Myndlista- og handiðaskólinn
er sérkennilegur að ytri lögun.
Hann virðist ótrúlega litill þegar
inn er komið, á fyrstu hæð situr
skólastjórinn og þar er fundar-
herbergi. En þegar ofar dregur i
það hús sem skólinn ræður, dreif-
Einn af nemendum
skólans viö leirkera-
gerö Meö greininni
eru fleiri myndir af
nemendum og kennur-
um aö starfi