Dagblaðið Vísir - DV - 09.12.1995, Qupperneq 57

LAUGARDAGUR 9. DESEMBER 1995
61
héldum að dyrum gistihússins og
höfðum Alla í fararbroddi af því að
hann var bæði atvinnudiplómat og
talaði auk þess sænsku eins og inn-
fæddur. Vaktmaður lauk upp og
virtist í fyrstu taka okkur sæmilega
enda vorum við nokkuð fínir í
tauinu þótt við værum í slompaðra
lagi. Hann mældi okkur út þegjandi
en varð þá allt í einu litið niður. Og
það var ekki nóg með að við værum
skólausir; oddvitinn Alli var með
stóru tærnar út úr á báðum sokk-
um. Vaktmaðurinn varð ókvæða
við, steytti hnefana og skellti svo á
nefið á okkur. BUstjórinn horfði á
þetta álengdar og skellihló bara að
öllu saman. Alli lét sér þó hvergi
bregða. Hann sagði að við hefðum
gert mistök sem hlytu að skrifast á
reikning Bakkusar því að við vær-
um svo gáfaðir menn að við hefðum
átt að vita betur. í svona tilfellum
ætti maður aldrei að fara annað en
á allra fínustu staði. Þar væri fólk
vant kenjum og strákaprikum yfir-
stéttarfólks, ekki síst þegar verið
væri að fá sér örlítið í staupinu.
Við héldum þvi inn í borgina og
ókum að anddyri dýrasta hótelsins í
Uppsölum. Þar sendi Alli bUstjór-
ann inn og bað hann að undirbúa
inngöngu herramannanna þriggja.
BUstjórinn átti að segja að það væri
aUt í lagi með okkur þótt við kæm-
um sérkennilega fyrir. Við værum
moldríkir Finnar og dálítið við skál
en að öðru leyti bestu menn.
KGB kemur til hjálpar
Þetta hreif og við fengum her-
bergi. Búið var að loka öllum dans-
húsum í Uppsölum, annars hefðum
við áreiðanlega freistað þess að fá
inngöngu á sokkaleistunum til að fá
okkur snúning. En það var ekki um
annað að velja en að ganga til náða.
AUi og Friðfinnur fengu tveggja
manna herbergi innst á gangi. Ég
átti að vera í litlu herbergi beint á
móti stiganum. En þegar ég bjóst til
að hátta fékk ég svo mikið sam-
viskubit yfir þessum hálfvitagangi
að ég fór aUur að nötra. Hér vorum
við, þrír opinberir starfsmenn,
stjórnarerindreki í innflutningsmál-
um íslands, ráðunautur í búfjár-
ræktarmálum og fulltrúi í sendiráð-
inu, komnir inn í ókunna borg,
blindfuUir og skólausir, undir fölsk-
um nöfnum sem Finnar.
Ég gat ekki hugsað mér að sofna
og vakna aleinn í þessu herbergi. Ég
fór og bað félaga mína að sjá aumur
á mér og leyfa mér að vera. Þeir
tóku því vel og sögðu mér að koma
með rúmfötin mín og búa um mig á
gólfinu.
Sem ég var að taka upp þessa
byrði fyrir opnum dyrum bar þar að
mann sem var glaður og reifur eftir
vel heppnað kvöld úti í bæ. Við tók-
um tal saman á ensku og sagðist
hann vera starfsmaður sendiráðs
Sovétríkjanna í Stokkhólmi. Hann
var vænsti maður og hjálpsamur
með afbrigðum sem sjá má af því að
hann sagði að það myndi eflaust
fara betur um mig ef hann hjálpaði
mér að bera rúmið mitt inn til fé-
laga minna. Það gerði hann og sótti
síðan vodkaflösku inn í herbergið
sitt og vökvaði lífsblóm okkar með-
an við röbbuðum lengi nætur um
sálir manna og kroppa kvenna víðs
vegar um heiminn. Það var kafað
djúpt í hvert mál og margt viturlegt
sagt, minnir mig. Við játuðum fyrir
Rússanum að við værum íslending-
ar en ekki Finnar. Alli sagði okkur,
meðan hann skaust frá að sækja
aðra vodkaflösku, að hann kannað-
ist við manninn, hann væri
næstæðsti agent KGB í Svíþjóð.
Lukum við félagar upp einum rómi
um að maðurinn væri leyniþjón-
ustu Stalíns til mikils sóma.
Um morguninn, þegar við geng-
um út úr hótelinu á sokkaleistun-
um, var ljóst að fiskisagan af
fmnsku auðkýfingunum hafði flogið
í Uppsölum. Margt af starfsliðinu
stóð í anddyrinu og stelpur og kokk-
ar gægðust út úr eldhúsinu til að
reyna sjá okkur. Þá var búið að
panta bíl sem flutti okkur fyrst í
verslun þar sem við keyptum
skófatnað, eitt par af sokkum handa
sendiráðunautnum og annað dót
sem við þurftum á að halda til að
komast til baka til Stokkhólms.
Síðbúin leiðrátting
Þá vorum við aftur orðnir afar
virðulegir broddborgarar. Daginn
eftir hittum við Jónas Sveinsson
lækni og Ragnheiði Hafstein konu
hans í sendiráði Islands. Jónas býð-
ur okkur út í Óperukjallara og í
notalegri stemningu við bjór og aðr-
ar góðgerðir gloprast upp úr okkur
sagan um Uppsalaferðina. Þegar ég
var kominn til Varsjár var Finn-
boga Kjartanssyni sendur Vísir. Þá
er þar sagt frá skrautlegu ævintýri
þriggja „háttsettra“ íslendinga í
ferð til Uppsala. Persónum var hlíft
við nafnbirtingu en látið nægja að
kalla þessa Bakkabræður, F, G og
S“. Nú fór heldur í verra. Sú fiski-
saga flaug í Reykjavík að þarna
hefðu allt aðrir menn verið á ferð,
F, G og S væru þeir Finsen sendi-
herra, Geir Stefánsson, fulltrúi í
sendiráðinu, og Sveinn Björnsson,
forseti íslands, sem einmitt var
staddur á sjúkrahúsi í Stokkhólmi
og ég hafði hitt rétt áður en ég fór
þaðan. Þarna vorum við sem sagt
búnir að koma óorði á saklausa
menn. Það er kannski fullseint að
hreinsa þá af því með þessari játn-
ingu, næstum hálfri öld síðar, en
einhvers staðar segir: Betra seint en
aldrei.
A 41. landsþingi Landssambands hestamannafélaga, sem haldið var í nóvember árið 1991, heiðraði formaðurinn,
Kári Arnórsson, Gunnar með gullmerki sambandsins. Þingið var haldið í æskubyggð Gunnars, Húsavík, en hann og
Kári eiga það sameiginlegt að vera báðir fæddir Húsvíkingar. Þeir eiga fleira sameiginlegt þvi þeir voru báðir sum-
arfóstursynir merkisbóndans og öðlingsins Hallgríms Þorbergssonar á Halldórsstöðum í Laxárdal og konu hans,
Bergþóru Magnúsdóttur. Hann tók fleiri svona bæjarstráka í sumarfóstur sem sagðir voru bæði óstýrilátir en
óheimskir og sumir sögðu að það væri byggðahreinsun að losna við þá af heimaslóðum um háannatímann. Við störf
með Hallgrími þroskuðust svona strákar vel, segir Gunnar.
The Boys og söngkonan Jannicke bregða á leik með plötuútgefandanum
Terje Welle.
Plötuútgefandi The Boys:
Milljónamæringur
á að uppgötva
barnastjörnur
Maðurinn á bak við The Boys,
Terje Welle Busk, er orðinn millj-
ónamæringur á því að uppgötva
barnastjörnur. Terje rekur plötu-
útgáfufyrirtækið Busk Lydstudio
og græðir á tá og fingri. í viðtali
við Norsk Ukeblad leggur hann
áherslu á að hann noti ekki barna-
stjömurnar heldur fái þær að taka
þátt í öllum ákvörðunum.
Með viðtalinu birtist meðfylgj-
andi mynd af Terje, The Boys,
Rúnari og Arnari, og Jannicke
sem er ein af stjömum Terjes.
Hann fær á hverjum degi fjölda
bréfa frá börnum sem hafa gaman
af að syngja. Terje kveðst ráð-
leggja þeim að æfa sig og nota
hvert tækifæri til að komast á
svið. Hann segist gera sér far um
að vekja ekki falskar vonir hjá
börnunum um glæsta framtíð.
Sjálfur var Terje í hljómsveit á
unglingsárunum og voru Bítlarnir
fyrirmyndin. Hann dreymdi um
að verða poppstjarna en endaði
sem hljóðupptökumaður í stúdíói.
Emma Thompson saknar Kenn-
eths.
helena Bonham-Uarter og Kenn-
eth Branagh láta ekki bara vel
hvort að öðru fyrir framan mynda-
vélarnar.
Emma vill
Kenneth aftur
Leikkonan fræga, Emma
Thompson, viðurkennir nú, að
sögn fróðra manna, að hún sjái eft-
ir því að hafa skilið viö Kenneth
Branagh. Fullyrt er að hún vilji að
þau reyni að bæta sambandið.
Emma átti fyrr í haust í ástarsam-
bandi með Greg Wise og Kenneth
átti vingott við Helenu Bonham-
Carter sem var mótleikari hans í
Frankenstein myndinni.
Kenneth leigði sér herragarð í
Surrey í haust og nú er það spurn-
ingin hvort hann vill flytja heim í
íbúðina í úthverfi London.