Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.1997, Blaðsíða 54

Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.1997, Blaðsíða 54
66 LAUGARDAGUR 8. MARS 1997 ! J>\7‘ Breski „óskarinn" Það fer alltaf minna fyrir því þegar breska akademían set- ur fram tilnefningar heldur en sú ameríska, en þær litu dagsins ljós í síðustu viku. Bretar tilnefna fjórar myndir og menn í stað fimm og í öll- um aðalflokkum er um að ræða sömu nöfn og í Banda- ríkjunum. Bestu myndir eru The English Patient, Fargo, Secret and Lies og Shine. Leikstjórar þessara mynda fá tilnefningu, leikkonur einnig, en smá breyting er hjá körl- um þar sem auk Ralph Fiennes og Geoffrey Rush, Ian McKellan (Richard III og Timothy Spall (Secret and Lies) fá tilnefningu. Afhend- ing verður 29. apríl í London. Ridicule fékk flesta „Cesara" Frakkar eru búnir að afgreiða sín „óskarsverðlaun" og sigur- vegarinn þar var Ridicule, sem er satíra á líf hirðmanna við hirð Lúðvíks XVI. Ridicule var valin besta myndin, Pat- rice Leconde besti leikstjórinn (þurfti að vísu að deila þeim verðlaunum með Bertrand Tavemier). Bestu leikarar voru valin Philippe Torreton (Capta- in Conan) og Fanny Ardant (Ridicule, Padale Douce). Besta erlenda myndin var valin Breaking the Waves. Tónlist ór öðru herbergi Brenda Blethyn, sem hefur vakið aðdáun allra sem séð hafa Secret and Lies, hefur samþykkt að leika í róman- tískri gamanmynd, Music From Another Room, sem fjallar um ungan mann sem hefur frá fimm ára aldri ver- ið að leita að stúlku sem hann sá nýfædda. Aðrir leik- arcir í myndinni eru Jennifer Tilly, Jon Tenney og Martha Plimpton. Leikstjóri er Charlie Peters. Rauða fiðlan Kanadíski leikstjórinn Francois Girard, sem gerði hina eftirtektarverðu heim- ildamynd Thirty Two Short Films about Glenn Gould, er byrjaður á leikinni kvikmynd eftir eigin handriti, The Red Violin. Girard er enn í tónlist- inni því myndin íjallar um tvær persónur sem komast yfir fjögurra alda gamla fiðlu sem mikil örlagasaga liggur á bak við. Samuel L. Jackson og Greta Scacchi leika aðalhlut- verkin. Framhalds- myndasumar framundan Á síðasta ári var ekki mikið um framhaldsmyndir en það verður öðruvísi í ár því hver framhaldsmyndin rekur aðra eftir því sem líður á sumarið. Má þar nefha Batman and Robin, Speed 2, Free Willy 3, Mortal Kombat 2, Home Alone 3, Alien Resurrection og The Lost World: Jurassic Park. Einkaviðtal DV við leikstjóra Rómeó og Júlíu, Baz Luhrmann: Lagði megináherslu á textann, ekki söguþráðinn Með myndinni sinni um Rómeó og Júlíu vill Baz Luhrmann færa Shakespeare nær almenn- ingi og þar með þeim hópi sem verkið var upp- haflega skrifað fyrir. Áður en Luhrmann sneri sér að kvikmyndagerð hafði hann vakið á sér verulega athygli fyrir uppsetningar sínar á leik- ritum og óperum. Þetta er önnur kvikmynd Luhrmanns, en fyrsta mynd hans var „Strictly Ballroom". Hvernig heldur þú að Shakespeare hefði tekið þessari mynd um Rómeó og Júlíu? BL: Það fyrsta sem ég spurði mig að var hvern- ig kvikmynd Shakespeare myndi gera í dag. Ég lagði megin áherslu á textann en ekki söguþráð- inn. Shakespeare samdi heldur ekki upphaflegu söguna því henni stal hann úr ítalskri skáldsögu. Ég er sannfærður um það að ef Shakespeare hefði gert kvikmynd um þetta efni þá hefði hann ör- ugglega gert svipaða mynd. En hann hefði einnig getað gert mynd eins og Pulp Fiction. Með Rómeó og Júlíu er ég að gera það sama og Shakespeare með verkum sínum, þ.e.a.s. ég er að reyna að ná til áhorfenda. Shakespeare hefði gert hvað sem er til þess að fá fleiri áhorfendur en þessar u.þ.b. 3000 fyllibyttur sem sátu undir verkum hans á sínum tíma. Ég er viss um að hann hefði orðið yfir sig hrifinn af því að myndin er t.d. efst á vin- sældarlistanum f Ástralíu, á undan nýjustu myndinni með Silvester Stallone og í Bandaríkj- unum eru hópar af unglingum sem nú þegar eru búnir að fara mörgum sinnum á myndina. Hvaðan kom hugmyndin að myndinni og hvernig gekk að sannfæra kvikmyndafram- leiðendur um að það væri eitthvert vit í henni? BL: Mig hafði lengi langað að gera Rómeó og Júlíu fyrir alla, en það var ekki auðvelt að koma mönnum í skilning um að þetta væri eitthvað sem borgaði sig að taka þátt í. Ég gerði því fyrst myndbönd á eigin kostnað til að leggja fyrir fram- leiðandann og Leonardo DiCaprio var einnig með í þeim fyrir ekki neitt. Þannig að fullyrðingar um að Hollywood sé að uppgötva Shakespeare eru al- rangar, hugmyndin þótti lengi vel fáránleg og menn vildu ekkert af henni vita. Erfitt að finna Júlíu Nú hefur myndin fengið mikið lof, en það hefur einnig verið sagt að þú sért að nauðga einu virtasta verki bókmenntasögunnar? BL: Þeir sem hafa haldið fram að Shakespeare hljóti að snúa sér við í gröfinni eru í flestum til- vikum fólk sem hefur takmarkaða þekkingu á honum. Ég hef aftur á móti fengið mjög jákvæðar undirtektir hjá prófessorum í enskum bókmennt- um og fólki sem virkilega þekkir Shakespeare. Rómeó og Júlía er mjög íhurðamukil kvik- mynd, var framleiðsla hennar mjög kostnað- arsöm? BL: Með tilliti til þess hvað kvikmyndir eru famar að kosta, 30-40 milljónir dollara eru ekki lengur nein undantekning, má segja að Rómeo og Júlía hafi verið tiltölulega ódýr, en hún kostaði um 17 milljónir dollara. Það er svo aftur annað mál að margar myndir kosta 30-40 milljónir doll- ara einungis vegna þess að ein eða tvær stjömur ganga út með 10 milljónir dollara í laun. Leonardo DiCaprio og Claire Danes sem leika Rómeó og Júlíu eru bæði mjög ung og höfðu aldrei fengist við neitt þessu líkt. Hvað sannfærði þig um að þau væru réttu leikar- amir? BL: Hvað Rómeó varðar þá var ég með mjög ákveðna mynd af honum í huga. Fyrir tilviljun sá ég svo mynd af Leon- ardo DiCaprio í tímariti án þess að vita neitt meira um hann. Ég vissi strax að þetta væri nákvæmlega sá Rómeó sem ég var búinn að ímynda mér allan tímann og hugs- aði með mér; ætli hann geti kannski leikið? Ég vissi um leið og ég hitti Leonardo í fyrsta skipti að hann ætti eftir að verða stór- kostlegur Rómeó. Það var aft- ur erfiðara að finna Júlíu, en ég leitaði hennar út um allan heim. Ég skoðaði leikkonur í Ástralíu, Bret- landi og Banda- ríkjunum og fann að lokum Claire Danes í New York. Það sem hún hafði fram yfir aðrar leikkonur, var að hún passaði ein- faldlega lang best við Leonardo. Hún hafði nákvæmlega réttu tilfinninguna fyrir Júlíu og það sá ég strax, t.d. á því hvemig hún horfði beint í aug- un á Rómeó. Hollywood er að- eins staður til að myndaver. Það er stórkostlegt því það þýðir að ég get farið að vera oftar heima. Það sem er annars mikilvægast fyrir mig er að ég hafi ávallt minn fasta samstarfshóp. Ég vinn alltaf með sama fólk- inu, mest Áströlum, og ég set það hverju sinni sem skilyrði að allur hópurinn sé ráðinn með mér. Ég myndi ekki þola að hanga einhvers staðar vikum saman með fólki sem ég þekki ekki neitt. Talandi imi Ástralíu. Þú tilheyrir þeim hópi Ástrala sem vilja ganga úr breska samveldinu? Já, því fyrr því betra. Ég tek virkan þátt í baráttunni fyrir því að Ástralía verði sjálfstætt lýð- veldi. Ég hef ekkert persónulega á móti Englandsdrottningu. Hún er áreiðanlega yndisleg kona en hún hefur engan áhuga á því sem fram fer í Ástralíu og ætti að halda sig fyrir utan það sem þar er að gerast. Svo við komum aftur að í lokin. í Hollywood er gjarnan gert framhald af vinsælum kvik- Baz Luhrmann: „Ef Shakespeare heföi fengist við kvikmyndagerö í dag heföi hann örugglega gert svipaöa mynd.“ skemmta sér Þú leggur áherslu á að rætur þínar séu í Ástralíu. En nú er farið að tefja þig til svo- nefndra A-leikstjóra í Hollywood, er þá ekki komið að því að þú gerir næstu mynd þar? BL: Örugglega ekki. Ég skemmti mér alltaf vel í Hollywood en það er enginn staður til þess að skapa eitthvað, hvað þá til þess að fá nýjar hug- myndir. Hvað varðar Rómeó og Júlíu, þá er hún gerð í Mexíkó. Ég kem til með að gera mínar myndir áfram annars staðar, t.d. f Ástralíu en þar er 20. Century Fox nú að byggja stórt kvik- myndum. Er hugsanlegt að gera svipaða mynd eftir öðru leikriti Shakespeares? BL: Já að sjálfsögðu, það er hægt að taka hvaða Shakespeareleikrit sem er. Hamlet 20. aldarinnar hefði örugglega komið vel út. En ég sé enga ástæðu til þess að gera aðra svona mynd, nei ég tel það alveg útilokað. Kristín Jóhannsdóttir Regnboginn - Rómeo og Júlía: Klassíkin og MTV-kynslóðin... Það er ekki svo vitlaus samlíking sem heyrst hef- ur, að kvikmynd Baz Luhrmann, Rómeo og Júlía, sé Shakespeare fyrir MTV-kynslóðina. Á mjög svo vel heppnaðan máta notar Luhrmann nánast óbreyttan texta (styttan aö vísu) Shakespeares með sinu mið- aldamáli og rími og setur hann við sögu sem gerist í Miami nútímans og ef eitthvað er þá eykur Luhrmann á þau áhrif í myndinni sem nútímatækn- in með öllum sínum hraða hefur að bjóða. Þessi að- ferð virkar ótrúlega vel ef hlustað er á enska text- ann, en því miður hafa aðstandendur Regnbogans ekki nýtt sér snilldarþýðingar á leikritinu sem tU eru og fært textann upp á hvíta tjaldið i samræmi við enska textann og því er stundum eins og tvö handrit séu í gangi. Enginn sem sá Strickly Ballroom, þá kvikmynd sem færði Baz Luhrmann frægð, þarf að undrast það þor sem kemur fram í gerð Rómeó og Júlíu. i Strickly Ballroom, sem hann gerði í heimalandi sínu, Ástralíu, náði hann með sérstakri sviðsetn- ingu, lýsingu og klippingum að gera keppni i sam- kvæmisdönsum að listaverki og hann notar sömu aðferðir í Rómeó og Júlíu. Myndin er mikið stUverk, ýkt þar sem við á, má þar nefna notkun á byssum, sem koma í staðinn fyrir sverð, snöggar klippingar og geysiflotta og sterka kvikmyndatöku sem, eins og lagt er upp með, á rætur sínar að rekja til tónlistar- myndbanda. ÖU þessi sérstaka blanda tekst nánast fullkomlega og úr verður kvUrmyndaverk sem höfð- ar tU fólks á þeim aldri sem Rómeó og Júlía eru, auk þess sem unnendur Shakespeares fá sitthvað tU að dást að. Það reynir mikið á Leonardo DiCaprio og Clare Danes í hlutverkum Rómeó og Júlíu, þetta eru erfið hlutverk, sérstaklega þar sem þau þurfa í raun að leika gegn þeirri ímynd sem gildir í nútímaþjóðfé- lagi, en þau komast vel frá þeim, sérstaklega DiCaprio, sem áður hefúr sýnt að í honum er mikið leikaraefni. Leikstjóri: Baz Luhrmann. Handrit: Craig Pearce og Baz Luhrmann. Kvikmyndataka: Donald M. Alpine. Tónlist Nellee Hooper. Aðalleikarar: Leonardo DiCaprio, Claire Danes, Brian Dennehy, John Leguizamo, Pete Post- lewaite, Paul Sorvino og Diane Verona. Hilmar Karlsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.