Dagblaðið Vísir - DV - 05.10.2002, Side 27

LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER 2002
Helgctrlblacf I>V
27
sem ég hef upplifaö. Það er steindautt
hús og engin leið að koma þar fram án
hljóðkerfis en uppsetning þess kostar í
hvert skipti um milljón krónur og þá er
ótalinn kostnaður við ljós og fleira.
Bættur hljómburður eykur gæði tónlist-
arinnar. Ef hljóðfæraleikararnir heyra
vel í sjálfum sér og félögum sínum skil-
ar það sér í bættum flutningi auk þess
sem hljómsveitarstjórinn fær betri
heildarmynd. Að spila í vondum hljóm-
burði er eins og að horfa í gegnum gler-
augu sem eru full af móðu.“
Guðmundur Óli segist lengi hafa ósk-
að þess að fá fastan samastað til æfinga-
og tónleikahalds og þá sé mikilvægt að
hafa aðgang að geymslu fyrir allan
þann búnað sem fylgi starfinu. „Það
ríkir náið samstarf milli Tónlistarskól-
ans og hljómsveitarinnar og ég hef
alltaf séð fyrir mér að best væri að hafa
aðstöðu Tónlistarskólans og hljómsveit-
arinnar undir sama þaki. Við erum að
lenda i þroti með að redda okkur,“ seg-
ir Guðmundur Óli og bindur vonir við
að menningarhús muni rísa innan
skamms og leysa vandann.
Afskaplega gefandi
Starfsaðstæður Sinfóniuhljómsveitar
íslands og Sinfóniuhljómsveitar Norð-
urlands eru eins og svart og hvítt og
segir Guðmundur Óli til lítils að bera
þau kjör saman. Hljóðfæraleikararnir í
Sinfóníuhljómsveit Norðurlands leggja
á sig mikil ferðalög og vinnu þrátt fyrir
lágmarksgreiðslur. Hvernig nenna
menn þessu streði?
„Þetta er náttúrlega afskaplega gef-
andi og þótt við séum ekki ánægð með
kjörin eru menn hægt og rólega að átta
sig á að það er enginn grundvallarmun-
ur á að fá trésmið í vinnu og tónlistar-
mann. Við nennum þessu vegna þess að
okkur þykir þetta mikilvægt starf. Tök-
um hljóðfæraleikara sem starfar á
Vopnafirði. Það er e.t.v. engin hvatning
fyrir hann í starfi til að halda sér við
sem hljóðfæraleikara en með því að
koma til okkar hefur hann eitthvað að
stefna að og það heldur honum í æf-
ingu. Það gerir aftur að verkum að þeg-
ar heimamenn leita til hans með jarðar-
för eða eitthvað annað er hann undir
þaö búinn og svo er þakklæti áhorfenda
líka stór þáttur í þessu öllu.“
Fallhlífin opnaðist
- Hvað með þig sjálfan? Þú elst upp í
Reykjavik og gengur í MS áður en þú
ferð utan. Varstu snemma ákveðinn í
að leggja tónlistina fyrir þig?
„Nei. Ég ólst reyndar upp við tónlist.
Móðir mín, Guðrún J. Þorsteinsdóttir,
er píanóleikari og starfaði við píanó-
kennslu og ég lærði á hljóðfæri en það
var ekki fyrr en um tvítugt sem ég tók
þá ákvörðun að leggja þetta fyrir mig.“
- Á hvaða hljóðfæri lærðirðu?
„Ég lærði á ýmis hljóðfæri og varð
kannski þess vegna ekki hljóðfæraleik-
ari,“ segir Guðmundur og hlær. „En
kannski fékk ég fyrir vikið innsýn í
aðra heima og eftir að ég tók þessa
ákvörðun fékkst ég fyrst við kórstjórn
en fór svo í framhaldinu til Hollands og
komst að lokum inn í hljómsveitar-
stjórn í Utrecht. Þetta var eins og hvert
annað fallhlifarstökk og maður vissi
ekki hvort fallhlífin myndi opnast en
hún gerði það.“
Guðmundur Óli er kunnur fyrir ýms-
ar metnaðarfullar útsetningar en hann
segist ekki tónsmiður og semur aðal-
lega tækifærislög eins og nýlegan af-
mælissöng fyrir hestamannafélagið
Hring í Svarfaðardal.
- Áttu þér uppáhaldstónskáld?
„Ja, ef ég ætti að nefna eitt tónskáld
myndi ég nefna Johannes Brahms.
Hann er rómantíker en slakar aldrei á
klassískum kröfum. Hann sameinar það
tvennt sem allir menn eru alltaf að
reyna.“
- Nú var Brahms píanósnillingur,
hafði það áhrif á tónsmíðar hans?
„Já, það gerði það náttúrlega en Liszt
var snillingur líka og mér finnst tónlist
Brahms miklu sterkari en tónlist Liszt
þótt sá síðarnefndi væri enn meiri pí-
anósnillingur. Tónlist Brahms er svo
gegnheil um leið og hún er afskaplega
tilfinningarík. En hann var líka ofboðs-
lega krítískur á sjálfan sig.“
Enginn kraftaverkakall
Guðmundur Óli er ekki bara stjórn-
andi hjá Sinfóníuhljómsveit Norður-
lands heldur hefur hann einnig stjórnað
Caput-hópnum um margra ára skeið.
Caput hópurinn flytur nútímatónlist og
fjölbreytnin er hljómsveitarstjóranum
nauðsynleg. Sumir hafa talað um Guð-
mund Óla sem kraftaverkamann í að
splæsa saman ólíkum kröftum. Er hann
það?
„Nei, ég lít ekki á mig sem krafta-
verkamann en ég lít hins vegar á mig
sem lukkunnar pamfíl. Þaö var algjör
slembilukka að mér skyldi bjóðast að
koma hingað norður akkúrat þegar ég
var farinn að hugsa mér til hreyfings
heim eftir tíu ára nám erlendis.“
- Hver er helsti munurinn á að
stjórna áhugafólki í sveitum landsins
og fólki sem hefur tónlist að atvinnu?
„Munurinn er mikill en samstarf við
háða hópana hefur sína kosti og galla.
Auðvitað getur maður gert tónlistarlega
hluti með atvinnufólki sem eru nær
manni en kostimir við að vinna með
áhugafólki eru gleðin við starfið. Það er
ekki alltaf svo í atvinnuheiminum. Þar
koma oft upp neikvæðar hliðar en þó
vil ég taka fram að í starfi Sinfóníu-
hljómsveitar Norðurlands kem ég ekki
auga á þessa neikvæðu fylgifiska at-
vinnumennskunnar, svo sem sam-
skiptagalla. Fólkið lítur á starfið sem
sitt starf og það lítur á hljómsveitina
sem sína hljómsveit. Þetta er orðinn
samheldinn hópur með árunum og
hugsar e.t.v. meira um heildina en eig-
in hagsmuni."
Að búa til upplifun
- En kitlar aldrei að starfa í meira
fjölmenni? Færðu útrás fyrir tónlistar-
legan metnað þinn?
„Ég var í Kaupmannahöfn um daginn
og sá þar plakat með skólabróður mín-
um sem var að stjórna tónleikum með
þekktri sinfóníuhljómsveit. Mér varð
hugsað til ýmissa skólabræðra minna
sem hefur vegnað vel og spuröi mig í
fyllstu hreinskilni hvort ég vildi frekar
vera í þeirra sporum og svarið var nei.
Þeim gefast e.t.v. tækifæri til að gera
hluti sem mér bjóðast ekki en eru þeir
að gera hluti sem skipta meira máli
þegar upp er staðið? Ég held ekki. Ef
þessi skólabróðir minn væri ekki að
stjórna þessum tónleikum með þessari
hljómsveit myndi einfaldlega einhver
annar gera það. Mér finnst að ég hafi í
þessu starfi mínu hér tekið þátt í að
skapa hluti sem annars væru ekki til.
Þetta starf verður til þess að gera lif
fólks á einhvern hátt ríkara vegna þess
að það upplifir eitthvað sem það myndi
annars ekki eiga kost á.
Þegar við settum upp Carmina
Burana um árið er mér mjög minnis-
stætt þegar fullorðin hjón komu til min
og þökkuðu mér fyrir að hafa gefið
þeim tækifæri til að upplifa þessa tón-
list. Það fannst mér afskaplega gefandi.
Ég er ekki bara að gera eitthvað sem
skiptir mig máli heldur skiptir starfið
samfélagið líka máli. í sumar tók fólk
uppi í Mývatnssveit þátt í að syngja
messu eftir Mozart sem það hefði ekki
annars átt kost á. Sú upplifun breytir
heimsmyndinni fyrir einhvern hluta
þessa fólks og þetta er það sem gefur
manni svo mikið."
- En draumurinn um heimsfrægð
sem þjakar flesta íslendinga. Bankar
hann aldrei upp á hjá þér?
„Nei, ég er afskaplega lítið þjakaður
af því. Ég held líka að það sé ekkert
spennandi lif að þvælast milli landa og
stjórna takmörkuðum fjölda verka. Mér
finnst miklu áhugaverðara að geta bæði
tekið þátt í tónlistinni og átt einnig kost
á að lifa mínu fábreytta lífi á Bakka í
Svarfaðardal, farið á hesthak og verið
sveitamaður.
- Er hestamennskan leið til slökunar?
„Já, hún er leið til slökunar og lífs-
fyllingar í senn.“
-BÞ
i
mw
u nB
„Að spila í vondum hljómburði er eins og að horfa í gegnum gleraugu sem eru full af móðu.“
Rakarastofan
Klapparstíe
UHF handtalstöðvar
Kr. 14.M0 «tcr.
ICOM VHF talstöð
■k Kr.:
Textaskjár Ljós í tökkum
^UKARAF
í Skeifart 4, s. 585 0000, www.aukaraf.is
Ekta fiskur ehf.
J S.466 1016J
Útvatnaður saltfískur,
án beina, til ao sjóða.
Sérútvatnaður saltfískur,
án beina, til að stetkja.
Saltfisksteikur (Lomos)
jyrir veitingabús.