Dagblaðið - 11.12.1978, Síða 15

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 11. DESEMBER 1978.
spýtu, og koma þar með blóðrásinni af
stað á ný. Sérhver ögn óviðkomandi
hluta eða storkið blóð við æða-
sauminn veldur því að aðgerðin tekst
ekki. Sama gerist ef ekki er saumað af
ítrustu vandvirkni. Þtta skýrir þá
staðreynd að hlutfall ágræddra fingra,
sem urðu viðkomandi sjúklingum
siðar að gagni, hélzt nálægt fimmtiu af
hundraði i átta ára rannsóknarsögu
Alþýðusjúkrahússins í Sjanghæborg.
Síðan árið 1973 hefur sjúkrahúsið not-
að aðgerðarsmásjá við að sauma smá-
ar æðar. Þetta hefur hækkað hlutfall
þeirra aðgerða sem takast upp I 90
prósent og þar yfir.
Þumalfingur er talinn framkvæma
fimmtíu prósent starfa handarinnar.
visifingur 25 prósent og hinir fingurnir
þrir 25 prósent samtals.
Smásjárskurðlækningar hafa ekki
aðeins hækkað hlutfall þeirra á-
græddu fingra, sem verða að gagni
eftir aðgerðina, heldur hafa þær einnig
gert kinverskum skurðlæknum kleift
að beita árangursrikri reynslu sinni til
þess að græða á limi til að framkvæma
flutning sjálfstæðra vöðva, beina og
hörunds.
Þegar mikilvægur vöðvi starfar ekki
er hægt að setja í hans stað annan
vöðva úr sjúklingnum sjálfum, ekki
eins mikilvægan. Þessi aðgerð krefst
nákvæmnustu tækni. Skurðlæknirinn
hefur aðgerðarsmásjá sér til hjálpar.
Hann notar nál og þráð sem er ekki
nema þriðjuitgffr hársbreiddar aði
þvermáli, til að sauma saman áskorn-
ar taugar, slagæðar og bláæðar svo að
vöðvinn sem fluttur er til lifi ekki
aðeins af, heldur nái aftur teygjanleika
sinum og liðleika í notkun.
í plastiskum sjturðlækningum voru
ör eftir skurði venjulega bætt með
svokallaðri „pedickle”-húðgræðslu.
sem er mjög tímafrek i framkvæmd. í
dag gera kínverskir læknar þetta með
því að flytja sjálfstæðar húðpjötlur
með aðstoð smásjár. Þeir lina þannig
kvalir sjúklingsins og stytta tímann
sem til lækningarinnar þarf.
Nýrri aðferð var beitt með góðum
árangri við sjúkling einn, en hörund
hans, sinar og taugar við úlnlið höfðu
skemmzt við bruna. Hörundspjatla,
ásamt tengdum æðum, taugum og sin-
um, var tekin aftan af fæti sjúklingsins
og grædd á skemmda úlnliðinn. Með
þessu móti gat sjúklingurinn hreyft
fingurna og náð snertiskyni. Þetta var
gert í einni aðgerð. Til þessa hefur slík-,
um aðferðum alloft verið beitt í svip-
uðum tilfellum.
jafnvel þótt þeir uppgötvi að þeir hafi
verið féfléttir.
Bæði kaupandi og seljandi eru
nefnilega búnir að gefa upp rangt
kaupverð og hafa þar með gerst
brotlegir við lög, þótt vitlaus séu. Um
leið og þeir ætla að fletta ofan af
braskaranum eru þeir að leggja snöru
um háls sjálfra sín, og hver gerir slíkt
ótilneyddur? Nei, þeir eru sjálfir lif-
trygging braskarans, sem dafnar I jarð
vegi verðbólgu og vitlausra skattalaga.
A
Einhvers staðar segir, að „byltingin
éti börnin sín”. Það skyldi þó ekki fara
svo fyrir íslendingum, að „verðbólgan
éti börnin sín”?
Leó E. Löve
lögfræðingur.
y
Þingmeiri-
hluti — sem
riðar til falls
Þegar I. desemer er nú að baki —
með þeim miklu pólitisku átökum sem
honum voru tengd, jafnt innan
stjórnarflokkanna sem milli þeirra og I
röðum launþegasamtakanna — hljóta
stjórnmálamenn og launþegaforingjar
að hugsa rækilega sitt ráð. öllum er
Ijóst að 1. marz nk. getur orðið, eða
réttara sagt hlýtur að verða mikill
timamótadagur, sem getur skipt sköp-
um, bæði pólitiskt og kjaralega séð. Á
bak jólum munu menn því vafalaust
leggjast undir feld, hver um annan
þveran.
Hver er staða
Alþýðuflokksins?
Það er ekkert leyndarmál að alþýðu-
fl.menn eru harla óánægðir með þá
þróun mála sem orðið hefur, raunar
allt frá þvi að rikisstjórnin var mynd-
uð. Sá reginmunur var á stöðu
stjórnmálaflokkanna að kosningunum
loknum, að Alþýðuflokkurinn hafði
öðrum fremur heitið þvi að ganga
fram fyrir skjöldu I baráttunni gegn
verðbólgu og spillingu i þjóðfélaginu,
gagnstætt kerfisflokkunum þremur,
sem eru gamlaðir orðnir. Þegar til
kastanna kemur svo I rikisstjórn
standa kerfisflokkarnir tveir, sem með
honum starfa gegn þeim róttæku að-
gerðum i þjóðfélagsmálum sem hann
hét kjósendum og vill koma í fram-
kvæmd, enda höfðu þeir ekki heitið
sinum kjósendum neinu slíku, heldur
aöeins áframhaldandi sullumsulli i
efnahags- og öðrum samfélagsmálum.
Þannig vinnst tvennt, frá þeirra
sjónarmiði séð. Annars vegar fær
þeirra stefna að ráða ferðinni, hins
vegar þykjast þeir gera Alþýðuflokk-
inn beran að sviksemi við gefin fyrir-
heit í augum kjósenda. Þetta er sami
grái leikurinn og leikinn var með
ýmsum tilbrigðum á sínum tima, fyrst
við Þjóðvarnarflokkinn og siðar Sam-
tök frjálslyndra og vinstri manna, sem
báðir tveir boðuðu nýja tima og aukið
heilbrigði í þjóðfélagsmálum.
Hefur stjórnin meiri-
hluta á þingi?
Á flokksþingi Alþýðuflokksins, sem
haldið var í siðasta mánuði, átti það
viðhorf yfirgnæfandi fylgi að fagna
sem krafðist miklu eindregnari og öfl-
ugri aðgerða til langs tíma i efnahags-
og samfélagsmálum en rikisstjórnin
hefur fram fylgt til þessa að undirlagi
smáskammtalækna Alþýðubandalags
og Framsóknarfiokks. Voru þeir
Bjarni Guðnason og Bragi Sigurjóns-
son öfiugustu talsmenn þess. Fyllsta
ástæða er til að ætla að sami hugur sé i
hinni nýkjörnu fiokksstjórn Alþýðu-
flokksins. Afsögn Braga Sigurjóns-
sonar úr forsetaembætti efri deildar
Alþingis kom í beinu framhaldi af
tillögu- og málflutningi hans á fiokks-
þinginu og er í fyllsta samræmi við af-
stöðu hans þar. Aðrir þingmenn
fiokksins i efri deild tóku sömu afstöðu
og hann, eins og berlega hefur komið i
Ijós, og þótt ætla megi að þeir muni
láta það ógert að leggjast gegn mikil-
vægustu lagafrumvörpum rikisstjórn-
arinnar I desember er það sennilega
aðeins stund milli stríða, verði ekkert
að gert. Og hið sama gildir auðvitað
einnig um fiesta þingmenn fiokksins i
neðri deild þingsins. Þess vegna verður
það að teljast mikið álitamál hvort
rikisstjórnin hefur I raun meirihluta i
þinginu, svo mikið er a.m.k. víst að
hún er aðeins studd hangandi hendi af
Kjallarinn
SigurðurE.
Guðmundsson
flestum þingmönnum Alþýðufíokks-
ins, virðist manni, eins og nú standa
sakir.
Hingað og ekki lengra
Því verður ekki neitað, að Ólafur
Jóhannesson er einna klókastur stjórn-
málaforingja nú um stundir, a.m.k.
þegar honum tekst „bezt” upp. Þegar
1. desember-slagurinn var yfirstaðinn
stóð hans eigin þingfiokkur uppi eins
og fión, en þingfiokkur Alþýðufiokks-
ins var kominn út i horn og stóð þar
með uppréttar hendur. Því miður kom
flokksstjórn Alþýðufiokksins hvergi
nærri þeim leik sem hér var leikinn og
ber þess vegna enga ábyrgð á þvi sem
gerðist, en ekki dugar það til að betur
verði við hann unað. Hér eftir mun
því þingfiokkurinn njóta þeirrar
reynslu, styrks 5g trausts, sem fyrir
hendi er i fiokksstjórninni. Saman
munu þessir aðilar leggja á ráð um
það, á næstu vikum, hvernig Alþýðu-
fiokkurinn megi á nýjan leik ná í sínar
hendur frumkvæðinu i baráttunni
gegn verðbólgunni og fyrir betra og
réttlátara samfélagi. Flokksstjórnin og
þingfiokkurinn verða i janúarmánuði
næstkomandi að setja fram kröfur til
hinna stjórnarfiokkanna, sem
stjórnarsamstarfið verður látið rofna á
fáist ekki gömlu kerfisflokkarnir til að
fallast á þær. Þessi kröfugerð hlýtur
auk heldur að verða samfara þeirri
endurskoðun á stjórnarsáttmálanum
sem heitið var í upphafi stjórnarsam-
starfsins að skyldi fara fram á næsta
ári.
Vilji fólksins
er ótvíræður
Vilji fólksins kom svo ótvirætt fram
í síðustu kosningum að ekki fór á milli
mála. Það vildi stofna til ærlegrar
hreingerningar i þjóðfélaginu, jafnt
hátt sem lágt, og stemma stigu við
þeirri óðaverðbólgu sem hér hefur rikt
og ríkir. Til þess fékk Alþýðufiokkur-
inn sitt mikla fylgi og raunar einnig
Alþýðubandalagið, að hluta, þótt for-
ingjar þess hafi sýnilega enn ekki áttað
sig á því. Geti Alþýðuflokkurinn ekki
rekið erindi sitt i rikisstjórninni með
sómasamlegum hætti er eins gott að
hann hafi sig á brott úr henni, hvort
sem það er honum að kenna eða sam-
starfsfiokkum hans. Sú spurning
hlýtur þess vegna einmitt að vera hið
mikilvæga verkefni fiokksstjórnar
hansá næstu vikum.
Siguröur E. Guðmundsson
framkvæmdastjóri
„Sami leikur var leikinn við Þjóðvarnarflokkinn og
Samtökin.”
„Þess vegna verður að teljast mikið álitamál, hvort
ríkisstjórnin hefur í raun meirihluta í þinginu.”
„Kjósendur vildu stofna til ærlegrar hreingerningar
í þjóðfélaginu og stemma stigu við óðaverðbólgu.”
V