Dagblaðið - 09.07.1979, Blaðsíða 7

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR9. JÚLÍ 1979.
7
æta reynslu”
Bjarni og Lára veita viðtöku minjagripum frá Dagblaðinu — fyrsta flokks sjónaukum
með silfurskildi, sem á er grafið: „Sjórail ’79, með kveðju frá Dagblaðinu”. Með þeim
er sonur þeirra, Björgvin. DB-mynd Hörður
Bjarni Sveinsson þiggur kampavfn hjá Olafi félaga sinum Skagvik I verðlaunabikar-
inn. DB-mynd Hörður
Sigurvegararnir i Sjóralli Dagblaðsins og Snarfara 1979: Olafur Skagvik (t.h.) og Bjarni Sveinsson með verðlaunakransana
á Ingu 06 i Reykjavikurhöfn i gær. DB-mynd Hörður
Sofnaði á Eyjafirði—
vaknaði á Skagafírði
—sama renniblíðan frá ísafírði einsogá leiðinniþangað
„Þessir tveir síðustu áfangar voru
eins og bezt varð á kosið,” sögðu þeir
Ólafur Skagvík og Bjarni Sveinsson á
Ingu 06 við komuna til Ólafsvíkur.
„Sem dæmi um hve gott var i sjó-
inn, þá lagði Óli sig á gólfið í bátnum
þegar Ingan fór frá Akureyri og
ætlaði að fá sér lúr þangað til bátur-
inn væri kominn út úr Eyjafirðinum,
enda myndi hann ekki fá svefnfrið
öllu lengur, því þegar út úr firðinum
væri komið myndi hann vakna við
veltinginn.
Eftir hátt á annan tíma rumskaði
Ólafur og fannst Eyjafjörðurinn
orðinn langur. En þá voru þeir
komnir út fyrir miðjan Skagafjörð.
Slík var blíðan.
Þeir félagar sögðust hafa sett
vélina á fulla ferð og varla heitið að
þeir hafi slegið af fyrr en 5 metra frá
bryggjunni á ísafirði, ef frá er talið
að þeir hægðu örlítið á sér í þoku á
Húnaflóa og einnig þegar Ólafur
skreið upp á þak á bátnum eftir hnút-
inn við Horn og sótti mastrið sem
losnaði. Þegar að bryggjunni á ísa-
firði kom var lnga á fullri ferð, og
þegar Bjarni ætlaði að setja i aftur
á bakdrap vélin á sér. Sagðist Bjarni í
viðtali við DB hafa séð bátinn fyrir
sér brotna í spón við bryggjuna. Á
síðustu stundu fór vélin í gang og allt
fór vel.
Þegar þeir félagar fóru frá ísafirði
fóru heimamenn í hópsiglingu með
þeim út Djúpið. Ferðin til Ólafsvíkur
gekk jafnvel og frá Akureyri, og
komu þeir þangað eftir rétt þriggja
tíma siglingu. Þeir sögðu að Látra-
röstin hefði meira að segja stillt sig á
meðan þeir brunuðu þar í gegn.
„Okkur vantar bara fötu og
skrúbbu,” heyrðust þeir segja í tai-
stöðina þegar nær kom Ölafsvík,
,,Það er ómögulegt að koma á svona
skitugum bát í bæinn.”
Þegar það spurðist út á Ólafsvík að
von væri á Ingu, safnaðist strax
hópur fólks á öllum aldri niður á
bryggju og beið komu þeirra félaga.
Var þeim vel fagnað og sérstaklega
vildi unga kynslóðin fá að koma um
borð í þennan merka bát.
„Hvar er Lára?” spurðu þeir
Bjarni og Ólafur þegar þeir höfðu
fast land undir fótum. Þegar þeir
fréttu að jafnvel væri von á henni til
Ólafsvíkur léttist heldur betur á þeim
brúnin og sögðust vera ánægðir að fá
slíkasamfylgd til Reykjavíkur.
Mikiðaf
rekaviði
Ein helzta hættan á siglingaleiðinni
frá Akureyri til ísafjarðar var reka-
viðurinn sem þar marar í hálfu kafi.
Slíkur drumbur felldi einn keppnis-
bátanna úr keppninni á Húnaflóa í
fyrra.
„Við hefðum getað byggt yfir
bátinn og vel j>að,” sagði Ólafur
Skagvík þegar við spurðum um reka-
viðinn. „Hann var út um allan sjó og
engir smádrumbar. Einnig voru allar
fjörur fullar af þessu allt frá Sléttu til
ísafjarðar.”
-JR.
Olafur Skagvfk og Bjarni Sveinsson stíga i land i Ólafsvik: „Okkur vantar bara
skrúbb og fötu — þaö er ómögulegt aft koma á svona skitugum bát i bæinn.”
DB-mynd Jóh. Reykal.