Dagblaðið - 09.07.1979, Blaðsíða 10

Utgefandi: DagÉMifl hf.
Framkvnmdastjöd: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjön: Jönas Krístjánsson.
Rh>tJóm*rfu»tKlb Haukur Hetgason. SkHfstofustjón rttstjómsr Jóhannas Rsykdsl. Fréttastjóri: Ómar
Valdknarsson.
íþróttk: HaHur Simonarson. Manning: AflaUteinn IngöHsson. Aflstoflarfréttastjön: Jónas Haraldsson.
Handrít ÁsgHmur Pálsson.
Blaflamann: Anna Bjamason, Asgair Tömasson, Atii Stainarsson, Bragi Sigurflsson, Döra Stef Ansdött-
ir.Gissur Sigurflsson, Gunnlaugur A. Jönsson, Ólafur Geirsson, Sigurflur Sverrísson.
Hönnun: Gufljón H. PAtsson. Hilmar Karísson.
Ljösmyndir Ami PáH Jöhannsson, BjamleHur Bjamlerfsson, Hörður Vilhjálmsson, Ragnar Th.
Sigurflsson, Svainn Þormöflsson.
Skrífstofustjórí: Ólafur EyjöHsson. Gjaldkeri: Þráinn ÞoríeHsson. Sökistjóri: Ingvar Svoinsson. DreHing-
arstjörí: Már E.M. HaUdórsson.
Ritstjöm Siflumúla 12. Afgraiflsla, áskríftadaild, auglýsingar og skrífstofur ÞverhoW 11.
Aflalsimi blaflsinsar 27022 (10 Inurí.
Satning og umbrot: Dagblaflifl hf., Siflumúla 12. Mynda og piötugerð: Hilmir hf., Siflumúla 12. Prentun:
Arvakur hf., SkeHunni 10.
Verfl I lausasöki: 180 krönur. Verfl I áskrift innanlands: 3600 krönur.
Hverjir eru óvinir bænda?
Hverjir skyldu vera óvinir bænda,
þeir sem vilja láta skattborgara greiða
reikningana til að halda offramleiðslu
áfram um skamma hríð á fölskum for-
sendum eða þeir sem vilja koma málum
í þann farveg, að þjóðin byggi á arð-
bærum atvinnugreinum?
Dr. Jónas Bjarnason lýsti viðhorfum hinna sjálf-
skipuðu bændavina þannig í kjallaragrein í Dagblað-
inu fyrir skömmu, að við óbreyttar aðstæður hefði það
verið eins og að gefa eiturlyfjasjúklingi eina sprautu í
viðbót, ef Alþingi hefði samþykkt að láta skattborgar-
ana leggja þrjá og hálfan milljarð að auki til landbún-
aðarins á hinum fræga fundi í þinglokin í vor.
Stuðningsmenn þeirrar tillögu, einkum framsóknar-
menn, hafa síðan haldið mjög á lofti, að meginhluti
þingmanna Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks hafi
orðið ber að óvináttu við bændur með því að hindra
framgang málsins.
Eins og marga mun reka minni til hugðist Steingrím-
ur Hermannsson landbúnaðarráðherra í bandalagi við
Lúðvík Jósepsson formann Alþýðubandalagsins koma
þessum milljörðum gegnum þingið, með því að ætlað
var, að sjálfstæðismenn mundu ekki þora að standa
þar í móti.
Milljarðarnir höfðu ekki fengið samþykkt ríkis-
stjórnarinnar. Augljóst var, að þingmenn Alþýðu-
flokksins voru þeim andvígir utan einn. Þrátt fyrir all-
ar yfirlýsingar sínar um fráhvarf frá ófarnaðarstefnu í
landbúnaðarmálum hugðist landbúnaðarráðherra með
þessu bragði enn einu sinni hirða úr pyngju skattgreið-
enda þrjá og hálfan milljarð til að viðhalda hrunstefn-
unni.
Viðbrögð alls þorra þingmanna Sjálfstæðisflokksins
voru lofsverð. Þingflokkurinn sýndi, að „ingólfskan”
var liðin undir lok í flokknum. Samtryggingin gamla
við Framsókn, sem bar ábyrgð á offramleiðslustefn-
unni, reyndist fylgisrýr. Þótt freistandi væri fyrir sjálf-
stæðismenn að taka þátt í sundrungariðju stjórnarliða,
höfnuðu þeir þessari eiturlyfjasprautu.
Milljarðarnir þrír og hálfur strönduðu svo á hjásetu
tveggja þingmanna Alþýðubandalagsins, sem einnig
reyndust fullsaddir af offramleiðslustefnunni. Sam-
þykkt var tillaga frá Sighvati Björgvinssyni, formanni
þingflokks Alþýðuflokksins, sem fól í sér, að málinu
yrði frestað til næstu fjárlagagerðar og frekari athugun
gerð á högum bænda. Deildarforseti, Ingvar Gíslason
(F), lét þrátt fyrir samþykkt þessarar tillögu ganga til
atkvæða um tillögu um þriggja milljarða framlag. Hún
var naumlega samþykkt, en þá gekk allur þorri þing-
manna Sjálfstæðis- og Alþýðuflokks úr sal til að mót-
mæla túlkun deildarforseta á þingsköpum og málið
náði ekki fram að ganga vegna fámennis á fundi.
Þessi afstaða var að minnsta kosti tilraun þing-
manna til að undirstrika nauðsyn varanlegra úrbóta og
fráhvarf frá hefðbundinni landbúnaðarstefnu. Enn er
óséð, hvort sá boðskapur hefur reynzt nægilega skýr
að sinni, en vænta má einhvers árangurs í framtíðinni.
Bændur vita, að það leysir engan vanda að senda
reikninginn fyrir ranga landbúnaðarstefnu alfarið til
skattborgaranna. Bændur geta ekki með réttu litið á
það sem fjandskap, þótt hafnað sé að bæta þremur eða
þremur og hálfum milljarði við þann þrjátíu milljarða
reikning, sem forystumenn þeirra senda almenningi í
landinu nú þegar í útflutningsuppbótum og niður-
greiðslum.
i
[
I
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 9. JÚLÍ 1979.
Margir ferðaskrifstofukóngar, þar
á meðal forstjórar Spies og Tjære-
borg í Kaupmannahöfn, eru í við-
bragðsstöðu að flytja ferðalanga á
sínum vegum frá sólarströndum
Spánar. Undanfarna daga hafa
sprungið sprengjur, sem kenndar eru
skæruliðum baska, í hótelum, bif-
reiðum og víðar á Costa del Sol. Á
fimmtudaginn þurftu um 4000 ferða-
menn frá Norðurlöndum, aðallega
frá Danmörku og Svíþjóð, að yfir-
gefa hótel sín í bænum Fuengirola á
Costa del Sol eftir að borizt hafði
hótun um að lúxushótelið Las
Palmeras myndi verða fyrir spreng-
ingu kl. 2 að staðartíma. Hótunin
reyndist á rökum reist og talsverðar
skemmdir urðu af völdum sprengj-
unnar í hótelinu. Enginn maður hlaut
skaða af í þetta sinn, enda var svæðið
í kringum bygginguna afgirt og eng-
inn innan við hana.
Klukkustund síðar sprakk önnur
sprengja í nærliggjandi ferðamanna-
bæ, Torremolinos. Þar skemmdist
hótel í eigu hins opinbera, en engan
mannsakaði.
Áður en sprengjumar sprungu, var
gerð skotárás á þingmann stjórnar-
flokksins á Spáni, Gabriel Cisneros.
Hann særðist alvarlega og liggur í
sjúkrahúsi ÍMadrid.
Dagblöð á Spáni segja að baska-
hreyfingin sé i nánum tengslum við
erlendar hryðjuverkahreyfingar og
ljóst er að yfirvöld Spánar óttast
mjög um framtíð ferðamannaiðn-
aðar landsins vegna hryðjuverkaöld-
unnar. Fréttirnar frá sólarströndum
hafa enda þegar haft áhrif á ferða-
mannastrauminn. Ferðamenn hafa
flúið Spán undanfarna daga, ferða-
skrifstofur tilkynna að pantanir í
Spánarferðir hafi verið afturkallaðar
og eftirspum um þær minnkað að
mun.
Atli Rúnar
Kalldórsson
Franskur fólksflutningabíll sem eyði-
lagðist I sprengingu.
/...... 1 ...................... 11
Ferðamenn flýja Spán:
Hryðjuverk frairan
á sólarströndum
Verkföll, verð-
lagsstríð og öf ug
verðbólga
Það mun nú flestum orðið ljóst,
að það þjóðfélag, sem reynt hefur
verið að halda hér uppi frá stofnun
lýðveldisins árið 1944, er nú í þann
veginn að hrynja, og hefur á sumum
sviðum, þegar fallið saman.
Það þarf þvi meira til en menn
með barnalega bjartsýni, sem hafa
„gefið” sig að stjórnmálum eða
verið „ýtt” út í þau vegna þess að
þeir hafa ekki dugað til annarra
starfa, til þess að kynna ný sjónar-
mið, sem geta stuðlað að heilbrigðu,
nútíma þjóðfélagi, sem er forsenda
þess, að hægt sé að halda í sjálfstæði
þjóðarinnar.
í raun skiptast stöðugt á í
þjóðfélaginu íslenzka verkföll eða
verðlagsstríð, og tilheyrir tímabil
það, sem nú er runnið upp, að lokn-
um verkföllum, þvi síðara.
Orkusparnaður
ætti að vera óþarfur
Þær ógöngur sem við íslendingar
höfum nú lent í vegna hins háa
olíuverðs, að ekki sé nú minnzt á
bensínverð sem er að mestu heima-
tilbúið, vegna fáránlegrar skatt-
heimtu rikisins, hafa skapazt fyrir
tilstuðlan þeirra manna, sem illu
heilli hafa valizt til stjórnmálalegra
afskipta i þessu landi.
í landi, sem gefur gnótt
orkugjafa, bæði fallvötn og jarðhita,
er það beinlínis þversögn að minnast
á orkukreppu. Ef stjórnmálamenn
hefðu reynzt þeir landsfeður, sem
þeim bar skylda til og axlað þá byrði,
sem þeir tóku að sér að bera, hefðu
þeir séð svo um, að uppbygging orku
hefði haft forgang, orku, sem við
hefðum getað selt erlendum aðilum á
svipuðu „heimsmarkaðsverði” og
við erum nú neyddir til að kaupa
orku erlendis frá.
Núna er þetta þegar um seinan,
því íslenzkir orkugjafar í formi
vatnsorku og jarðhita verða úreltir
innan fárra ára, því aðrir orkugjaf-
ar, sem verða munu ódýrir í vinnslu
eru nú í sjónmáli hjá stærstu iðnaðar-
þjóðunum, og það munu verða þær,
sem miðla henni til þeirra, sem
dregizt hafa aftur úr.
Uppbygging samgöngukerfisins
innanlands, hvort sem um er að ræða
vegi með varanlegu slitlagi eða flug-
velli er einnig fyrir bí, hvað sem líður
ályktunum hinna ýmsu stjórnmála-
flokka um fimm, tíu eða fimmtán ára
áætlanir þar að lútandi.
Átök í þeim efnum verða ekki
héðan af nema með beinum dlstyrk
frá erlendum aðilum, sem einhverra
hagsmuna hafa að gæta í því að
koma -upp slíkum mannvirkjum.
Dæmin frá Keflavíkurflugvelli um
uppbyggingu flugrekstraraðstöðu þar
eru ljósust, en eins og öllum er
kunnugt kostuðu Bandaríkjamenn að
öllu leyti byggingu nýs flugturns, sem
tekinn var í notkun nýlega.
í raun eru íslendingar fullkomn-
lega háðir risaveldunum stóru,
Bandarikjunum og Sovétrikjunum,
stundum báðum í senn, varðandi
það, hvort hér er haldið uppi
verklegum framkvæmdum, sem
stuðla að nútíma uppbyggingu á
hinum ýmsu sviðum. íslenzkur milli-
landaflugvöllur og orkukaup eru
vitni þessa.
Samningar eru
veika hliðin
{ öllu því moldviðri, sem þyrlað
hefur verið upp, varðandi hina
tilbúnu olíukreppu, en henni er tekið
sem sendingu af himnum ofan af
stjórnvöldum vegna þess að hún
megnar að dreifa hugum landsmanna
frá annarri óáran, sem þau hafa
stuðlað að, þá er varla minnzt á einu
orði, að möguleikar fslendinga til
olíukaupa annars staðar en frá Sovét-
ríkjunum eru næstum takmarka-
lausir.
Þannig hefur komið fram
opinberlega í málgögnum stjórn-
málaflokkanna, sem af sumum eru
talin áreiðanlegri en véfrétdn, að rætt
hafi verið við sendiherra íraks, sem
hér var staddur á dögunum um
olíukaup frá því landi, og hafi verið
vel tekið í slíka málaleitan. Myndi þá
olían verða hreinsuð einhvers staðar í
Vestur-Evrópu, t.d. í Portúgal.
Ennfremur að möguleikar yrðu
kannaðir á olíukaupum í Nígeríu, dl
þess að greiða fyrir skreiðarsölu þar,
og olían yrði sömuleiðis hreinsuð í
Portúgal, en Portúgalir hafa einmitt
verið óánægðir með mjög óhag-
stæðan viðskiptajöfnuð við
íslendinga.