Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1907, Blaðsíða 82
84
i86o um ii þús. dagsláttur* eða í kringum Vs af flatarmáli
allra túna á landinu eftir því, sem þau eru talin að stærð í
búnaðarskýrslunum.
... Það er athugavert við skýrslur sfðari ára utri
Nyrœkt talin .
með túnsléttun þúfnasléttuna, að með túnsléttúm er talin ný-
rækt öli, sem ekki eru matjurtagarðar. Þetta
er ekki rétt og ætti að breytast, því alt annað er að slétta
tún, eða taka alóræktað land og gera það að túni og þó
einkum þegar um mýrar er að ræða eða mjög grýtt land.
Framvegis ætti að bæta dálkum við í jarðabótaskýrslurnar
fyrir nýrækt úr mýrum, móum og grýttri jörð og leggja rækt
þessa f hæfileg dagsverk í samræmi við aðrar jarðabætur.
Nú skulum vér stuttlega athuga helztu at-
riðin, sem stutt hafa að framför þúfnaslétt-
unnar frá því um 1870.
A árunum á milli 1860 og 1870 byrja Is-
lendingar að sækja búnaðarnám til Noregs
og Skotlands. Þeir fáu, er til þess tíma fóru
utan í þeim tilgangi að fræðast um búnað, fóru til Dan-
merkur.
Ólafur Björnsson og Sveinn Sveinsson fóru fyrstir til Nor-
egs. Ólafur dvali 1866—68 við búnaðarskólann á Stend, **
en Sveinn nokkuru síðar við sama skóla. Torfi Bjarnason fór
1867 til Skotlands og stundaði þar jarðyrkjunám. Þessum
mönnum má vafalaust mjög mikið þakka áhuga þann, sem
vaknar hjá bændum á aukinni þúfnasléttun þegar kemur fram
yfir 1870. Starfsemi Ólafs er lítt kunn, en hann vann tals-
vert hjá bændum að jarðabótum. Um hina tvo er mönnum
kunnara en svo, að um starfsemi þeirra þurfi að fjölyrða.
Torfi sýndi strax í bréfum þeim, sem hann ritaði frá Skot-
landi og prentuð eru í 25. árg. Nýrra félagsrita að hann hafði
Ijósan skilning á því, hve þýðingarmikil þúfnasléttan var, og
Atriði, sem stutt
hafa framför
þúfnasle'ttunnar.
Utanfarir fyrir
og um 1870.
* Árið 1905 er talið að slétturnar væru orðnar nokkuð á 10. þús.
dagsláttur, en þau 3 ár sem síðan eru liðin hafa bætt allmiklu
við.
** Ólafur var bróðir síra Þorvaldar heitins á Melstað. Hann kom
á búnaðarskólann á Stend sama árið og sá skóli var stofnaður.