Frjáls verslun - 01.01.1968, Blaðsíða 16

16
FRJÁLS VERZLUN
„ÁTAKAUPPBYGGINC AÐ BAKI, SEM
HVERGI NÆRRI ER LOKID."
Viðtal við Skaíta Áskelsson
Við vindum okkur þegar að um-
ræðuefninu, Slippstöðinni hf. Þú
varst ekki óvanur að byrja með
tvær hendur tómar, þegar fyrir-
tækið var stofnað 1952.
— Nei, það má líklega segja
það. Annars vorum við ekki með
öllu tómhentir, sem að stofnun-
inni stóðum. Og þá var orðið
nokkurn stuðning að fá. Við tók-
um dráttarbrautina á leigu. Það
var uppistaðan í þessu. Hún var
þá einn sleði fyrir allt að 500
þungatonna skip. Á lóðinni voru
ekki önnur mannvirki en hún og
spilhúsið. Við byrjuðum á því að
byggja skúr yfir trésmíðavélar,
sem við útveguðum okkur. Næsta
sumar bættist svo annar sleði við
dráttarbrautina, sem tekur 120—
130 þungatonna skip. Nú síðan
þróaðist þetta smátt og smátt. Við
gerðum við báta og skip og byggð-
um jafnframt yfir starfsemina.
Inn í þetta bættum við svo tré-
bátasmíðum. Við smíðuðum stærst
85 tonna bát.
— Svo tókuð þið stökk, þegar
stálskipasmíðin kom til sögunnar.
— Já, það var laust eftir 1960,
að ég og fleiri í fyrirtækinu fór-
um að hugleiða möguleikana í því
sambandi. Þróunin var þá að fær-
ast í þessa átt, og við sáum fram
á, að annaðhvort var að hrökkva
eða stökkva. Við tókum að þreifa
okkur áfram og stofnuðum í því
sambandi Bjarma hf., véla- og
plötusmiðju. Það var 1963. Fram-
haldið varð svo í meiri skyndingu
en okkur hafði órað fyrir.
— Tildrögin voru þau, að dag
einn á síðari hluta ársins 1964
hringdi Magnús Gamalíelsson, út-
gerðarmaður í Ólafsfirði, í við-
skiptabanka sinn, Landsbanka ís-
lands á Akureyri, og bar saman
ráð sín við Jón G. Sólnes banka-
stjóra um hugsanleg kaup á nýju
fiskiskipi. Jón mun hafa tekiðund-
ir málaleitun Magnúsar, en varp-
aði því fram umhugsunarlaust,
hvort ekki væri mögulegt að láta
smíða slíkt skip hér á Akureyri.
Kann ég ekki þessa sögu lengri,
nema hvað Magnús hringir til
mín samdægurs og spyr um mögu-
leika hjá okkur. Var hann með í
huga 300—400 tonna skip. Ég
svaraði því til, að ekki myndi taka
mig langan tíma að kanna það. Á
næstu klukkustund eftir þetta
samtal hringdi ég svo aftur til
Magnúsar og svaraði honum á
þann veg, að við gætum tekið
þetta að okkur.
— Þið voruð þó ekki búnir að
byggja skipasmíðahúsið.
— Nei, þetta bar bráðara að en
svo, en við höfðum tækin ogmann-
skapinn. Við undirrituðum svo
smíðasamning í janúar 1965 og
unnum að smíðinni þennan vetur
og fram á næsta vetur við erfið
skilyrði, enda var þá snjóþyngra
og meiri frosthörkur en árum sam-
an áður. Þannig varð Sigurbjörg
ÓF 1 til, frumburðurinn, 335
brúttótonn að stærð. f maí 1966
byrjuðum við svo að byggja skipa-
smíðahúsið, og 22. júlí 1967 var
fyrsta skipinu, smíðuðu þar, hleypt
af stokkunum, Eldborgu GK 13,
sem er 557 brúttólestir að stærð.
Húsið er 36 þúsund rúmmetrar, og
þar er hægt að smíða allt að 2000
þungatonna skip. Nú í vor tökum
við í notkun tvær samliggjandi
viðbótarbyggingar, alls 26 þúsund
rúmmetra, þar sem verða smiðjur
og vörugeymslur ásamt aðstöðu
fyrir starfsfólkið. Um leið rýmk-
ast í gamla húsinu, og er þá ætlun-
in að auka verzlunarrými og end-
urskipuleggja innkaup og verzlun.
— Og nú er verið að semja um
tvö ný verkefni.
— Já, það var samþykkt rétt
fyrir jólin að taka upp samninga
við okkur um smíði tveggja 1000
brúttólesta strandferðaskipa fyrir
Skipaútgerð ríkisins. Þetta er stór-
kostlegt tækifæri, sem okkur gefst
væntanlega nú. Það leit illa út í
fyrra, þegar samdrátturinn fór að
gera vart við sig í framhaldi af
hinum almennu efnahagserfiðleik-
um. Auðvitað áttum við ekki frek-
ar en aðrir kröfu til aðstoðar. Og
ég tel, að það sé ekki gustukaverk
að fá okkur í hendur þessi verk-
efni. Við undirbjuggum tilboð okk-
ar mjög vandlega og urðum lægst-
ir af innlendum aðilum. Við erum
með beztu aðstöðuna, sem er þar
að auki úti á landsbyggðinni. Og
8—9% munur á okkar tilboði og
lægsta aðgengilega tilboðinu er-
lendis frá er að mínum dómi ekki
á móti gjaldeyrissparnaðinum og
vinnunni, hvað þá ef tekin er með
í reikninginn sú dýrmæta upp-
bygging, sem nú getur haldið
áfram.
— Hvað eiga bæði skipin að
kosta?
— Samkvæmt okkar tilboði,
umreiknuðu eftir gengisfellinguna,
eiga þau að kosta 113 milljónir
950 þúsund krónur og afhendast
eftir 16 og 28 mánuði.
— Þetta þýðir væntanlega enn
stækkun fyrirtækisins.
— Við höfum nú þegar byggt
að mestu yfir okkur í bráð, en ég
geri ekki ráð fyrir, að við þurfum
aukinn mannafla, sem nemur
nokkrum tugum, vegna þessara
verkefna út af fyrir sig. Á árinu
gerist væntanlega einnig annað,
sem setur strik í reikninginn. Það
er verið að byggja upp stærri
dráttarbrautina, og því á að ljúka