Frjáls verslun - 01.01.1968, Side 53

FRJÁLS VERZLLTN
53
IÐNAÐUR
VEFARINN HF. FIMMTÁN ÁRA
í meira en fjögur ár hafði teppaverðið ekkert hœkkað.
íslenzk ull er úrvalshráefni í gólfteppi.
Möguleikar til teppaútflutnings.
Vefarinn er elztur þeirra fyrir-
tækja sem framleiða gólfteppi á
íslandi. í nóvember síðastliðnum
voru liðin fimmtán ár frá stofnun
þess. Framkvæmdastjóri frá byrj-
un hefur verið Björn Sveinbjörns-
son og FV. hitti hann að máli fyr-
ir skömmu.
„Já, í nóvember síðastliðnum
voru liðin fimmtán ár frá því að
fyrirtækið var formlega stofnað.
Það má segja að það hafi verið
tilviljun að það komst á laggirnar
og í byrjun var allt á lánum. Til-
drögin voru þau að faðir minn
kynntist Norðmanni, Otto Hoven
að nafni. Hann rak stóra gardínu-
verksmiðju í sínu heimalandi, og
var auk þess hluthafi í Mandal
Teppevæferi sf. Hann sagði pabba
að sér fyndist furðulegt að ekki
skyldi vera nein gólfteppaverk-
smiðja hér á íslandi, því að fyrir-
tæki hans keypti allmikið af is-
lenzkri ull til sinnar framleiðslu
og gæði hennar væru einstök.
Pabbi hafði lítið vit á starfsemi
slíkra fyrirtækja, enda var hans
vorzlun á ailt öðru sviði, þar sem
Ofnasmiðjan er. Otto tókst samt
að telja hann á að setja upp verK-
smiðju og bauðst til að lána hon-
um vefstól í sex mánuði og sér-
þjálfaðan mann til að setja hann
upp og koma í gang. Jafnframt
bauð hann pabba að senda mann
út til þjálfunar. Nú, þetta boð var
þegið, lán fengið í Búnaðárbank-
anum og svo var byrjað að vefa.
Fyrirtækið náði skjótt nokkrum
vinsældum þannig að við urðum
að láta vinna þrjár vaktir, allan
sólarhringinn. Við fórum auðvit-
að fljótlega að hugsa um að fá
okkar eigin vefstóla, en vegna
innflutningshafta dróst það nokk-
uð. Það gekk þó á endanum og við
byrjuðum að byggja verksmiðju-
hús í Mosfellssveit, skammt frá
Brúarlandi, þar sem nú heitir
Kljásteinn. Framkvæmdir þar
hófust árið 1959 og þangað var
flutt strax um haustið. Þá voru
vefstólarnir orðnir þrír og þar hef-
ur mestöll starfsemi fyrirtækis-
ins verið þar til við fluttum frá-
gangsdeildina svokölluðu í leigu-
húsnæði í Skeifunni 3. Við höfum
alltaf haft meira og minna sam-
band við Mandal Teppevæferi sf.
og framan af sáu þeir um ýmsar
tæknihliðar fyrir okkur, en nú
hefur Ármann Rögnvaldsson,
verksmiðjustjóri, að mestu tekið
við en hann er vefnaðartækni-
fræðingur að mennt.
Við höfum flutt inn nokkur
mynztur frá norsku verksmiðjunni
en jafnframt gert nokkur sjálíir,
sem hafa gengið vel. Mandal hef-
ur jafnan iengið okkar mynztur
út, og þau hafa einnig selzt ágæt-
lega í Noregi, þannig að allt sam-
starf fyrirtækjanna hefur verið
einstaklega gott og ánægjuleg't.
Teppin frá okkur hafa líkað
vel, þykja sterk og endingargóð.
Mér er kunnugt um að sumum
þykir jafnvel nóg um endinguna,
og vilja gjarnan skipta áður en
teppin fara að láta á sjá. Ég veit
meira að segja, að nokkuð af fram-
leiðslunni frá fyrsta ári prýðir
hús hér í borg, og ekkert útlit
fyrir að skipt verði um á næst-
unni. Eftirspurnin hefur farið si-
vaxandi, og það sem helzt hefur
háð okkur er of langur afgreiðslu-
frestur á framleiðslunni. Við höf-
um gert okkar bezta til að bæta úr
þvi, bæði með aukinni fram-
leiðslu og vinnuhagræðingu.
í febrúarmánuði ’67 voru liðin
fjögur ár síðan verðbreyting hafði
Björn Sveinbjörnsson,
framkvæmdastjóri.
orðið á framleiðslu okkar, þrátt
fyrir miklar kauphækkanir á
þessu tímabili. Þetta er í og með
vegna þess að verð á ullarbandi
hefur staðið í stað, en ekki síður
vegna ýmiss konar vinnuhagræð-
ingar í verksmiðjunni. Til dæmis
fundu starfsmennirnir sjálfir að-
ferð til þess að láta skipta um lit í
stólunum án þess að stöðva þá
nema örskamman tíma. Áður tók
það alltaf einar sex „mannvinnu-
stundir“ að skipta. Við höfum ver-
ið mjög heppnir með starfsfólk,
það hefur verið dugmikið og á-
hugasamt, og því ber ekki sízt oð
þakka uppgang fyrirtækisins.
Hráefnið sem við notum er fyrst
og fremst íslenzkt ullarband sem