Frjáls verslun - 01.10.1969, Blaðsíða 12

AUGLYSINGA
SPJALL
hjá Argus og Gamma fáum
sem trúnaðarmál skýrslur yfir
sölu og söluaukningu frá
nokkrum okkar beztu við-
skiptavinum. Við fáum einnig
að vita, hvað álagningin leyf-
ir miklar auglýsingar. Þetta er
mjög áríðandi hlutur í sam-
bandi við sölutækni, og ber að
hafa fulla gát á mörgum atrið-
um, þegar sett er upp auglýs-
ingaáætlun. Ef við fáum inn
nýjan viðskiptavin, segjum
framleiðanda, þá ræðum við
fyrst um þessa hluti og reyn-
um að brjóta vandamál hans
til mergjar, svo að við getum
með sanngirni sagt við hann —
þetta áttu að gera og þetta
áttu ekki að gera. Þeir við-
skiptavinir okkar, sem hafa
sýnt okkur fullt trúnaðar-
traust, geta sýnt það svart á
hvítu, að það hefur borgað sig
fyrir þá að hafa viðskipti við
auglýsingastofu.
Guðmundur: En hvað með
markaðsrannsóknir. ..
FV: Ólafur hefur kynnt sér
þau mál erlendis. Hvað viltu
segja okkur um markaðskann-
anir hér?
Ólafur: Ég veit nú eiginlega
ekki fyrir hvern ég er full-
trúi í þessum umræðum, en ég
vinn hjá auglýsingastofunni
Argus, sem reynir eftir megni
að gera sínum viðskiptavinum
til hæfis. Argus hefur sam-
vinnu við Gamma, sem ég veiti
forstöðu, og hefur á sinni
stefnuskrá markaðskönnun og
markaðsleit. Við myndum það,
sem á ensku er kallað „Work-
ing Group“. í þessum félags-
skap eru í rauninni þrír aðiljar:
Argus, Gamma og lögfræðiskr.-
stofa. Því miður, eins og ástand-
ið er hér, spilar lögfræðingur-
inn alltof oft inn í svona við-
skipti. Ég tel mjög áríðandi, að
auglýsingastofa notfæri sér
markaðskönnun, áður en hún
gerir tillögur um það, hvernig
eigi að auglýsa nýja vöru á
markaðinum. Gamma hefur
umboð fyrir erlend fyrirtæki,
sem sjá um söluþjónustu og
markaðskönnun, og má þar
nefna fyrirtækið „Sales Power
Ltd“ í London. Ef svo vel tæk-
ist til, að íslenzkar framleiðslu-
vörur yrðu samkeppnisfærar á
erlendum markaði, hvað snert-
ir verð og gæði, þá myndi
Gamma geta séð um slíkar
kannanir og komið vöru á
reynslumarkað erlendis í sam-
vinnu við sérhæfða erlenda
aðila. Þannig fengist fyrirfram
á hreint, hvort umbúðir séu
réttar, gæðin nægileg, og
hverju þurfi að breyta til að
gera vörurnar fyllilega sam-
keppnishæfar.
Það var spurt um markaðs-
kannanir hérlendis. Við höfum
þegar gert tvær tilraunir —
önnur var gæðakönnun, hin til-
raunin var markaðskönnun fyr-
ir nýja vöru, sem er að koma
á markaðinn. Árangurinn, sem
fékkst með þessum könnunum,
sýndi ljóslega, að þetta er
mjög áríðandi hlutur. Það kom
í ljós, að það borgaði sig ekki
fyrir framleiðandann að eyða
peningunum á þann veg, sem
hann hafði hugsað sér í fyrstu.
Við, Gamma og Argus, gátum
þannig sagt við viðskiptavin-
inn: „Þú ert að eyða þessum
peningum“, — sem voru fleiri
himdruð þúsundir króna, „til
einskis“. Viðskiptavininum
varð Ijóst, hvað þyrfti að laga,
og hann ákvað að bíða og gera
betur, áður en hann setti vör-
una á markaðinn.
FV: Ég hef verið að velta fyr-
ir mér dálítið einkennilegum
hlut. Hér á landi eru nokkrir
aðiljar, sem framleiða sælgæti,
súkkulaði og konfekt, en eng-
inn þeirra notfærir sér að
nokkru ráði þjónustu auglýs-
ingastofa . .
Kristín: Þeir láta teikna fyrir
sig.. .
FV: Já, en ég átti ekki við
það. Ég ætla að leggja fyrir
ykkur spurningu: Um hvaða
súkkulaðitegund biðjið þið,
þegar þið komið í verzlun og
hvers vegna biðjið þið um teg-
undina?
Kristín: Lindu konfekt, segi ég.
Guðmundur: Ég kaupi ákveðið
Freyju súkkulaði.
Ólafur: Ég er sonur kaup-
manns og tek bara það stykki,
sem er næst mér, og flýti mér
svo burtu!
Árni: Ég bið um súkkulaði, og
þá segir stúlkan: „Hvaða teg-
und?“ Þá segi ég: „Hvað finnst
þér bezt? Þá segir hún kannski-
„Freyju súkkulaði.“ Nú, þá
segi ég: „Það er bezt að fá
það.“
FV: Þetta finnst mér einmitt
ákaflega forvitnilegt dæmi.
Það er nefnilega enginn þess-
ara framleiðenda, sem sker sig
úr í auglýsingum, hvorki hvað
snertir teikningar, texta eða
hugmyndaauðgi.
Ólafur: Kristín, er einhver
súkkulaðiverksmiðja, sem hef-
ur ákveðna auglýsingaáætlun?
Kristín: Ég veit ekki til þess.
FV: Nú vil ég venda kvæðinu
í kross og spyrja þig, Árni,
hvernig stendur á því, að Morg-
10