Frjáls verslun - 01.10.1969, Qupperneq 45

nUGLVSIIlCRR Í ÍSLEnZKA
sjönuARPinu
EFTIR iÓN G. GUNNLAUGSSON, VIÐSKIPTAFRÆÐING.
Jón G. Gunnlaugsson, nýútskrifaður viðskipta-
fræðingur samdi prófritgerð um „Auglýsingar í
íslenzka sjónvarpinu“. Ritgerðin skiptist í þrjá
kafla:
1. Auglýsingar um sölutæki.
2. íslenzka sjónvarpið.
3. Lokaorð.
Hér á eftir fara nokkrir kaflar úr ritgei'ð Jóns;
bh’tist með leyfi höfundar:
ÍSLENZKA SJÓNVARPIÐ.
a. Stærð markaðarins.
íslenzka sjónvarpið er ung stofnun, útsendingar
hófust í september 1966. Það hefur verið í örum
vexti síðan. í ársbyrjun 1968 náði útsending þess
til 75% þjóðarinnar, og í ársbyrjun 1969 var
svarandi tala 85%. í ársbyrjun 1969 voru um
30.000 sjónvarpstæki til í landinu; má þá gera
ráð fyrir, að sjónvarp sé á heimilum 130.-140.000
íslendinga, þ. e. 65-70% þjóðarinnar hafi tæki-
færi til að fylgjast með útsendingu sjónvarpsins.
Hér er meðalfjölskyldustærð höfð til viðmiðun-
ar, en hún er 4 til 5 manns samkvæmt úti'eikn-
ingum um vísitölur, og að aðeins eitt tæki sé í
í eigu sömu fjölskyldu. Eins og áður er sagt hafa
85% þjóðarinnar möguleika á að ná útsendingu
eða 170.000 manns, 135.000 þeirra hafa sjón-
varp, eða 77% þeirra, sem gætu náð útsendingu.
Samkvæmt þessum tölum má gera ráð fyrir, að
7.500-8.000 tæki þurfi í viðbót til þess að ná
fullri útbreiðslu. Þessar tölur ber að skoða sem
nálgun réttra talna, en alls ekki nákvæmar. Það
mun taka nokkuð langan tíma að koma útsend-
ingu til þess 15% hluta þjóðarinnar, sem eftir
er og verða talsvert kostnaðarsamt.
b. Hugsanlegir tekjumöguleikar af auglýsing-
um.
í reglum sjónvarpsins er kveðið svo á, að ekki
er auglýst lengur en þrjár mínútur í senn og
eigi oftar en þrisvar sinnum á dag. Hér er sjón-
varpinu sniðinn stakkur, sem er 9 mínútur á
dag. Þótt þessi tími, 9 mínútur, sé ef til vill ekki
óbreytanlegur, er hér miðað við hann, sem há-
mark leyfilegs auglýsingatíma. Auglýsingar í
sjónvarpinu falla niður aðeins örfáa daga á ári,
eða á stórhátíðum; þá falla allir fimmtudagar
niður á árinu og einn mánuður í sumarleyfi;
eftir eru þá 280 auglýsingadagar.
Vegna þess, að vei’ðmismunun er mjög mikil í
verðskrá sjónvarpsins eftir tímalengd auglýs-
inganna, getur verið fróðlegt að sjá, hvernig
hugsanlegar auglýsingatekjur sjónvarpsins
breytast með lengd auglýsinganna, ath. með nú-
verandi verði. Ef gert er ráð fyrir, að allar aug-
lýsingar væru 10 sekúndur, þá, að allar væru
20 sekúndur og svo koll af kolli má sjá tekju-
mörkin.
Tafla I.
10 sek. kr. 2513 X 6 X 9 X 280 = 37.996.560
20 — — 3945 X 3 X 9 X 280 = 29.824.200
30 — — 4950 X 2 X 9 X 280 = 24.948.000
40 — — 6300 X 1,5 x 9 X 280 = 23.814.000
60 — — 9000 X 1 X 9 X 280 = 22.800.000
Tíu sekúndna auglýsing kostar 2513 kr. (sjá
verðskrá sjónvarpsins í lið II b). Sú tala er
margfölduð með 6, vegna þess að það þarf 6
slíkar auglýsingar til þess að fylla eina mínútu,
þá er margfaldað með 9 til þess að fá mestu
auglýsingatekjur á dag, síðan er margfaldað
með 28.0, eða fjölda auglýsingadaga, og fæst þá
sú upphæð, sem hægt er að fá, ef allur auglýs-
ingatíminn er fylltur með 10 sek. auglýsingum.
Samkvæmt lauslegri skoðanakönnun kom í ljós,
að meðallengd auglýsinga er mjög nálægt 30
sekúndur. Nánari athugun sýnir, að þessi tala
er nálægt lagi. Upplýsingar frá sjónvarpinu
sýna, að auglýst var 1967 í samtals 20.750 sek-
úndur og 1968 í 41.621. Ef þessum tölum er
breytt í mínútur og margfaldað með 9.900 (þ. e.
texti sjónvarpsins er kr. 4.950 fyrir 30 sekúndna
mynd, sinnum 2 til þess að fá kostnaðinn á
43