Frjáls verslun - 01.02.1974, Blaðsíða 31

Árni Gestsson á einkaskrifstofu sinni í húsakynnum Glóbus h.f. í Lagmuia 5.
Þeg«r þessi tilraun reyndist
árangurslaus var ætlunin að
láta mig feta í fótspor föður
míns og gera úr mér prentara.
Til undirbúnings þessu fékk ég
starf við snúninga hjá Ríkis-
prentsmiðjunni Gutenberg, en
þar hafði faðir minn starfað frá
stofnun hennar. Þegar að því
kom, að ég hafði aldur til að
hefja nám var sú stefna ríkjandi
hjá forstjóra prentsmiðjunnar
að ráða ekki til náms syni prent-
ara. Þarna gerði forstjórinn mér
óafvitandi sennilega þann
stærsta greiða, sem mér hefur
verið gerður í lífinu.
Nú var farið að athuga gaum-
gæfilega, hvað ætti að verða
úr mér.
Þá kom til 'hjálpar frændi
minn, Kristján heitinn Gestsson,
sem var verzlunarstjóri hjá
Haraldi Árnasyni. Hann gat út-
vegað mér starf hjá Heildverzl-
uninni Heklu, sem þá var til
húsa í Hafnarstræti 10. Hann og
Sigfús heitinn voru góðir vinir.
Þetta starf fékk ég og var það
fóigið í alhliða störfum bæði ut-
an og innan skrifstofunnar. Mér
fannst þetta strax vera starf,
sem mér líkaði vel, og nú var
ekki um annað að ræða en að
afla sér einhverrar menntunar,
er samræmdist þessu nýja starfi.
Ég tók því einkatíma í ensku og
dönsku í tvo vetur, svo og í bók-
færslu. Reyndist þetta mér ágæt
undirstaða og gerði mér kleift
að sinna fleiri störfum hjá fyr-
irtækinu. Ég vil gjarnan koma
því hér að, að minn bezti kenn-
ari var Sigfús heitinn. Þau ár
sem ég vann hjá og með honum
voru minn bezti skóli. Sigfús var
sérstakur persónuleiki og af-
burða slyngur verzlunarmaður.
Þó var hann heiðarlegur fram í
fingurgóma og öll þau 18 ár,
sem ég starfaði við Heklu man
ég aldrei til að hann hafi beitt
óheiðarlegum viðskiptaháttum
eða reynt að hagnast ódrengi-
lega á öðrum. Það er gæfa hvers
ungs manns að hafa átt samleið
með slíkum mönnum, sem mað-
ur því miður metur oft ekki fyrr
en seint.
F. V.: — Fyrir hverju eru
samtök stórkaupmanna að
berjast um þessar mundir?
Árni: — Við erurn sífellt að
berjast fyrir eilífðarmálinu,
eins og við köllum það, þ. e. a. s.
afnámi verðlagsákvæðanna.
Þetta kerfi, sem við höfum bú-
ið við hátt á fjórða áratug. er
löngu úr sér gengið og fullyrði
ég, að það hafi jafnt skað-
að verzlunina sem neytandann.
Á Norðurlöndum hefur þessu
kerfi löngu verið hafnað, meira
að segja lítur verkalýðshreyf-
ingin í þessum löndum svo á, að
frjáls samkeppni sé heppileg-
asta lausnin til að tryggja neyt-
andanum hagstæðast verð á vör-
um. Ég vil þó taka fram, að við
erum síður en svo á móti verð-
lagseftirliti en teljum að í slíkri
nefnd ættu að sitja fagmenn,
sem vit hafa á þessum málum en
ekki pólitískir fulltrúar flokka
eða stétta. Við viljum líka benda
á, að bezta verðlagseftirlitið er
hinn almenni neytandi og væri
æskilegt að hér gætu risið upp
sterk ópólitísk neytendasamtök,
sem hægt væri að hafa sam-
vinnu við.
Stjórn F. í. S. hefur mikið
beitt sér fyrir því, að aðildarfé-
lögin tækju upp aukna hagræð-
ingu í rekstri sínum og innan
F.I.S. starfar hagræðingarnefnd
sem vinnur að þessum málum.
Samstarfsmálin eru líka ofar-
lega á baugi og mun ég koma
að því síðar. Þá má minnast á
stórmál, sem vonandi er nú að
komast skriður á, en það er sam-
eiginleg bygging samtaka við-
skiptalífsins. Þeir aðilar, sem að
þessu standa eru Félag ísl. stór-
kaupmanna, Kaupmannasamtök
íslands, Verzlunarráð íslands,
Verzlunarbankinn, Lífeyrissjóð-
ur verzlunarmanna og Verzlun-
armannafélag Reykjavíkur. Ég
held, að þegar sé búið að fá
fyrirheit um lóð undir ..hús
verzlunarinnar“ í nýja miðbæn-
um og þegar er byrjað að vinna
að nauðsynlegum undirbúningi.
Það er skoðun mín, að þegar all-
ir þessir aðilar komast undir
sama þak, takist með þeim enn-
þá betra og meira samstarf.
F.V.: — Taka hcildsalar
nærri sér áróður sem gegn
þeim er rekinn með megin-
áherzlu á milliliðagróða?
Árni: — Við tökum ekki
nærri okkur áróður ákveðinna
fjölmiðla. Vil ég benda á, að
þessi áróður hefur farið minnk-
andi á undanförnum árum og
gefur það í skyn að skilningur
fólksins á verzlun almennt
hafi farið vaxandi. Mér finnst
einkennilegt, þegar verið er að
FV 2 1974
31