Frjáls verslun - 01.02.1974, Blaðsíða 98

It
fl
Frá
iriisijðrn
99 Persónun jésnir99
Málatilbúnaö’ur, sem menn grípa til í
örvæntingu sinni þegar á þá hallar í
pólitískri umræðu getur tekið á sig hinar
undur furðulegustu myndir. Undirskrifta-
söfnun Varins lands hefur vakið geysilega
athygli og árangurinn þó verið óefuð vís-
beinding um að meirihluti kjósenda sé
mótfallin ótímabærri brottför varnarliðsins
af landinu. Þetta geta kommúnistar ekki
þolað og hafa þeir sýnt ýmsa tilburði til
að ófrægja í fyrsta lagi þá áhuga- og at-
hafnasömu menn, sem að hreyfingu Var-
ins lands stóöu, og í öðru lagi úrslit undir-
skriftasöfnunarinnar eftir að þau lágu ljós
fyrir.
Málefnaleg uppgjöf kommúnista vakti
aðhlátur þegar menn sáu í ritstjórnar-
greinum Þjóöviljans fullyrðingar um að
ekkert mark væri takandi á undirskriftun-
um vegna þess að þær fælu einvörðungu
í sér nafn og heimilisfang en ekki nafn-
númer og fæðingardag og ár. Hafa þó nöfn
og heimilisföng í undirritunum samninga
milli aðila í margs konar viðskiptum verið
hingað til tekin sem góð og gild og þótt
fullnægja þeim formsatriðum, er gera þarf
kröfur til.
í annan stað hefur ófrægingarherferð
Þjóðviljans gegn tölvunotkun nútímans
fengið menn til að staldra við og íhuga
enn einu sinni hvað valdið getið augljósri
brenglun á hugarfari þeirra manna, sem
um peninga halda í þeim herbúðum. Þar
hafa þeir enn einu sinni skotið langt frá
markinu, því að almenningur á íslandi er
búinn að aðlaga sig fullkomlega þeim nú-
tímalegu vinnubrögðum aö skýrsluvélar
séu notaðar til úrvinnslu ólíkustu upplýs-
inga um persónulega hagi einstakling-
anna. Allt fjas um persónunjósnir Varins
lands lætur fólk sem vind um eyrun þjóta.
Þeir, sem undirritað hafa áskorun þeirrar
hreyfingar hafa ekki farið í neina laun-
kofa með hver skoðun þeirra raunverulega
sé og þess vegna þarf engar ,,njósnir“ til
að komast á snoðir um hana.
Inn á tölvu eru daglega settar miklu per-
sónulegri upplýsingar um fólk en nafn og
heimilisfang á opinberu undirskriftaplaggi,
sem engin leynd hefur hvílt yfir. Þetta er
gert 1 nafni alls kyns stofnana og þá oft
kafað djúpt niður í persónulega hagi
manna. Hvað um skýrslur gjaldheimtu eða
banka, sem fela í sér yfirlit um fjármála-
lega stöðu fólks? Þar eru á ferðinni einka-
mál viðkomandi stofnunar og einstakling-
anna, sem í hlut eiga. Eða þá skýrslur
lækna um heilsufarsástæður og sjúkdóms-
einkenni, sem nú eru færðar inn á tölvur?
Dæmin sanna, að við núverandi aðstæð-
ur eru alls kyns upplýsingar til á tölvu-
spólum um alla borgara í þessu landi. Þarf
ekki annað en benda á þjóðskrána. En
margt af þessum upplýsingum vill fólk
ekki láta hafa í hámæli og hefur það ekki
verið gert. Reynslan sýnir, að starfsmönn-
um við skýrsluvélarnar er treystandi í á-
byrgðarmiklum störfum enda gera þeir sér
grein fyrir að þeir varðveita trúnaðarmál,
sem nauðsyn krefst að séu til á skrám.
BiaóafulBfrúi verzlunar
í viðtali við Árna Gestsson, formann
Félags íslenzkra stórkaupmanna, sem birt-
ist í þessu blaöi, leggur hann áherzlu á
nauðsyn þess, að verzlunarsamtökin í
landinu hafi í starfi sérstakan blaðafull-
trúa til að kynna málefni verzlunargrein-
anna fyrir almenningi. Hér er hreyft
miklu nauðsynjamáli, sem vonandi verður
hrundið í framkvæmd áöur en langt um
líður.
Fullyrða má, að góöur árangur hafi
orðið af störfum blaðafulltrúa, þeirra fáu,
sem fyrirtæki og samtök hafa ráðið til
fastrar vinnu. Flugfélögin riðu á vaðiö í
þessu efni og síðan hafa nokkur fyrirtæki
fylgt á eftir og svo samtök eins og t. d.
Félag íslenzkra iðnrekenda.
Það hlyti aö verða samtökum verzlunar-
innar til framdráttar að þjálfaður starfs-
kraftur, sem innsýn hefur í fjölmiðlunar-
tækni, tæki upp störf á þeirra vegum,
undirbyggi og framkvæmdi kynningarher-
feröir og sendi frá sér álitsgerðir um mál-
efni líðandi stundar til að koma á fram-
færi í fjölmiðlum. Allt væri að vinna og
engu að tapa, því að verzlunin hefur alltof
lítiö gert til að kynna sjálfa sig en nú er
rétti tíminn til aö snúa blaðinu við og
sækja fram í þeim meðbyr, sem vaxandi
áhugi almennings á högum verzlunarinn-
ar nú undanfarið, hlýtur að verða þessu
þarfa máli.
98
FV 2 1974