Frjáls verslun - 01.10.1974, Side 19

Verksmiðjan Coldwater í Cam-
bridge í Maryland.
afurðadeildar S.Í.S. Eina und-
antekningin, sem snýr að
neytendum er það magn fisk-
blokka, sem selt er til ann-
arra verksmiðja til vinnslu en
okkur eigin. Þetta magn befur
verið mismunandi frá ári til
árs, en tiltölulega lítill hluti
framleiðslunnar og hefur farið
minnkandi undanfarin ár.
F.V.: — Þetta er ekki í
fyrsta skipti sem geysialvarleg
sölutregða og verðfa.11 verður
vestanhafs. Því vaknar sú
sp’urning, hvort íslenzkir út-
flytjendur freðfisks hafi al-
gjörlega vanmetið aðra mark-
aði og vanrækt markaðsöflun
eða lagt lítið á sig til að við-
halda sölumöguleikum í
Bandaríkjunum t. d. með öfl-
ugri kynningu á gæðum sölu-
vöru sinnar. Hvert er yðar við-
horf til þess?
Eyjólfur: — Ég hef þegar
að verulegu leyti svarað þess-
ari spurningu, en vil aðeins
bæta við, að þrátt fyrir áður
nefndan samdrátt í fiskneyzlu
almennt, þá er sala okkar á
neytendapakkningum óbreytt
fyrstu 10 mánuði þessa árs,
miðað við sama tíma í fyrra
en 20% hærri í dollurum, og
sala í verksmiðjuframleiðslu
aðeins 7% minni en á sama
tíma og í fyrra, en salan í
ágúst til október er þó 6V2%
meiri í magni en sömu mán-
uði á sl. ári. Heildsöluverð-
mæti er nú 12% hærra, en var
í lok október 1973. Innflutn-
ingur neytendapakkninga til
U.S.A. hefur minnkað um
30% fyrstu 8 mánuði ársins,
en okkar útflutningur þangað
er sá sami að magni. Við höf-
um því gert betur en að halda
okkar hlut.
F.V.: — Fyrr á árum fóru
fram allnokkur viðskipti við
önnur lönd t. d. ísrael. Þetta
hefur lagzt niður að mestu.
Væri ekki æskilegt að hafa
þannig marga en kannski
smáa kaupcndur í takinu og
leggja einhverja rækt við að
halda viðskiptatengslum við
þá þannig að þau væru þó
fyrir hendi, þegar aðalmark-
aðurinn bregst?
Eyjólfur: — Við höfum
reynt að halda uppi viðskipt-
um við mörg lönd og þ. á. m.
ísrael, þótt þarfir þeirra væru
litlar og markaðir mjög tak-
markaðir. Þetta má m. a.
marka af því, að nokkurt
magn er flutt út til 17 landa
árið 1973, og þar á meðal er
ísrael. Til landa innan Efna-
hagSbandalagsins seljum við
fyrir rúmar 600 milljónir,
þrátt fyrir tolla.
Þegar mikil eftirspurn er eft-
ir vörum á háu verði, yrði
ekki vinsælt að selja verulegt
magn á miklu lægri verðum,
því að sjálfsögðu kæmi slíkt
niður á fiskverðd hér til út-
gerðar og sjómanna. Þá má
ekki gleyma, að hart er rekið
á eftir 1 margháttaðri kröfu-
gerð hér innanlands, og veitir
frystihúsunum ekki af þeim
verðum, sem hægt er að ná, til
að halda sér gangandi.
Annars virðdst það allút-
breiddur misskilningur, að
þetta erfiða ástand skapist að-
allega í okkar aðalmarkaðs-
löndum, en einhver önnur
lönd séu þar undanskilin.
Verðið hefur allstaðar lækkað
og neyzla minnkað, og þegar
talað er um sölutregðu, þá er
það oft matsatriði hve langt
menn vilja ganga í verðsam-
keppni, hvort sem það er í
okkar aðalmarkaðslöndum eða
á öðrum mörkuðum.
F.V.: — Á sínum tíma var
athygli vakin á nánu sam-
starfi Kanada, íslands, Fær-
eyja, Noregs og Danmerkur
um fisksölumál vestanhafs.
Hvernig hefur þetta þjóða-
bandalag reynzt, á hverju
byggist samstarfið og hvernig
eru samstarfsþjóðir okkar
settar með sölu til Bandaríkj-
anna nú? Eiga þær í jafnmikl-
um erfiðleikum og við?
Eyjólfur: — Vísir að þessu
samstarfi varð til við verðfall
FV 10 1974
19