Frjáls verslun - 01.10.1974, Qupperneq 63

Ilm heima og geima
Eins og sjúklingurinn sagði:
— Óskandi væri, að ég yrði
fljótlega svo hress að ég þyldi
það, sem ég hef ekki gott af.
Tvær rosknar dömur voru á
gangi í Hljómskálagarðinum
og komu auga á ungt par, sem
sat þar á bekk.
— Hvert þó í logandi, sagði
önnur. Þarna situr þrjóturinn
hann tengdasonur minn. . . . en
dótturina þekki ég ekki.
— ® —
Svo að Palli ríki hefur fall-
izt á að þú fengir dóttur hans
fyrir kon’u?
— Fallizt á og fallizt á ekki.
Ég á bara að ganga að einu
skilyrði fyrst og síðan verður
þetta allt klappað og klárt.
— Nú. Hvert er skilyrðið?
— Að hann fái að sjá mig
hengdan fyrst.
Prestur í sveitaþorpi í Dan-
mörku hafði háð langa og
stranga baráttu gegn bjór-
kránni á staðnum. Baráttan
var ójöfn og að lokum greip
prestur til örþrifaráða í ör-
væntingu sinni. Hann setti
upp skilti á kirkjudyrnar með
eftirfarandi áletrun: „Áfengið
er versti óvinur mannkynsins."
Lárus skósmiður sá skiltið
og var á báðum áttum, þegar
hann fór næst á krána. Upp
úr hádeginu. kom hann reikull
í spori út af kránni, fullur og
— Er þetta ekki sniðugt? Litla Hólmfríður Jónsdóttir er far-
in að taka eftir pilt’unum í kringum sig.
með tvær bjórflöskur í vasan-
um. Hann kom auga á prest,
þar sem hann stóð álengdar:
— Góðar fréttir, séra minn.
Tíu óvinir felldir og tveir
teknir til fanga, Hikk. . . .
Undirréttardómarinn kom
inn á bílaverkstæðið með bíl-
inn sinn, sem var í ólagi. Hann
vék sér að verkstæðisfor-
manninum og sagði:
— Sverjið þér að gera við
karboratorinn, allan karbora-
torinn og ekkert nema kar-
boratorinn?
Stína kom heim úr skólan-
um svolítið miður sín.
— Kom eitthvað fyrir, ástin
mín? spurði mamma.
— Já. Ég gleypti tvo tí-
kalla.
— Heyr á endemi. Hvernig
gerðist það?
— Það var umferðarfræðsla.
Ég lék stöðumæli.
FV 10 1974
63