Frjáls verslun - 01.09.1976, Qupperneq 47

gert út héðan frá Eskifirði. en
síðasti Jón Kjartansson hlaut
þau örlög að sökkva hér und-
an Vattarnesi á landleið með
loðnufarm 1973, og hefur Jón
Kjartansson h.f. ekki gert út
skip síðan, en starfrækt síldar-
söltunarstöð o. fl. Flest árin
sem félagið rak útgerð var
mikil veiði bæði þorsk- og
sildveiði, en þegar síldin hvarf
af miðunum að mestu um 1967,
sköpuðust vissulega allmiklir
erfiðleikar í rekstri skipanna,
því skip félagsins voru fyrst
og fremst útbúin til þeirra
veiða, þótt vissulega gætu þau
lagt sig eftir öðru, sem að
sjálfsögðu var gert.
Aðalsteinn ásamt Kristni syni sínum, en hann hefur unnið hjá
fyrirtækinu í sumar í fríi frá skóla.
LÖGÐU 500 ÞÚS. KR. í
HRAÐFRYSTIHÚSIÐ
F.V.: En hvenær gerist þið
svo hluthafar í Hraðfrystihúsi
Eskifjarðar h.f. og náið þar
meirihluta hlutafjár?
Aðalsteinn: Ég held að ég
megi segja, að frá upphafi hafi
rekstur frystihússins gengið
erfiðlega. Árið 1960 var svo
komið, að til mikilla vandræða
horfði með rekstur hússins, og
reyndar hafði sveitarfélagið
orðið að greiða stórfé með því
á hverju ári. Var þá ákveðið
að auka hlutafé frystihússins í
því skyni að reyna að koma
rekstrinum á réttan kjöl. Eins
og að framan segir, þá hafði
rekstur Jóns Kjartanssonar h.f.
gengið vel, og ákváðum við
bræður því að leggja allt það
fé er við áttum aflögu til hluta-
fjárkaupa í frystihúsinu, eða
um 500 þús. krónur, sem vissu-
lega var talsverð upphæð þá.
Með þessu hlutafé fengum við
meirihlutaaðstöðu í félaginu,
sem þá rak, auk frystihússins,
nýlegt 140 smálesta skip,
Hólmanes, litla síldar- og fiski-
mjölsverksmiðju og saltfisk- og
skreiðarverkun. Auk þess hafði
félagið gert samning um smíði
á nýju 150 lesta skipi sem
kom seinnipart sumars 1960, og
hlaut nafnið Vattarnes. Síðan
höfum við bræður ráðið mestu
um stjórn þessa fyrirtækis, og
höfum skipt með okkur verk-
um á þá lund, að ég hef ætið
verið framkvæmdastjóri, en
Kristinn stjórnarformaður. Ég
held, að ég megi segja, að
stöðugt hafi verið unnið að
vexti fyrirtækisins, t. d. var
ný og fullkomin síldarverk-
smiðja tekin í notkun áriðl966,
frystihúsið hefur verið fært
í nýtízku horf, þannig að ég
held að það sé með því full-
komnastá á landinu í dag, salt-
fisk og skreiðarverkun er kom-
in i ný húsakynni, og skipastóll
félagsins hefur verið endurnýj-
aður.
Það væri líka freistandi að
telja upp endurnýjunina á
skipaflotanum, enda eru skipin
undirstaða vinnunnar í landi, en
sú endurnýjun fór þannig fram,
að árið 1963 var Hólmanes selt,
og 250 lesta skip, sem líka hét
Hólmanes, keypt í staðinn, Vatt-
arnes var selt 1964, og 260 lesta
skip, Krossanes, keypt í staðinn.
Þessi skip voru seld á árunum
1971/72, og þá eignuðumst við
skuttogarann Hólmatind, og
1974 kemur svo skuttogarinn
Hólmanes, sem fyrirtækið á að
hálfu á móti Kaupfélagi Hér-
aðsbúa.
F. V.: Hvernig hefur sam-
starf ykkar bræðra gengi'ð?
Aðalsteinn: Það hefur gengið
vel. Segja má, að ég hafi stund-
um verið einum of bjartsýnn, en
Kristinn ef til vill einum of
svartsýnn, þannig að við höfum
vegið hvor upp á móti öðrum,
og þannig hefur kannske tekist
best að laga fyrirtækið að
breyttum aðstæðum.
F. V.: Hvort finnst þér
skemmtilegra að standa í útgerð
og fisltvinnslu um þessar mund-
ir, eða þegar þú varst að byrja?
Aðalsteinn: Það er ólíkt
skemmtilegra að eiga við hlut-
ina nú, og vissulega lærist
margt á öllum þessum árum, og
maður veit því eitthvað hvað
um er að ræða. Það má ekki
skilja hlutina svo, að við höf-
um komið þessu öllu fram af
eigin rammleik, því að við höf
um jafnan notið stuðnings
Landsbanka íslands, bæði við
að koma ákveðnum fram-
kvæmdum í kring þegar þær
hafa verið á döfinni, og eins
þegar rekstrarörðugleikar hafa
steðjaðað, því að sjálfsögðu höf-
um við ekki farið á mis við þá
frernur en aðrir sem við þenn-
an atvinnurekstur fást, — en í
mínum huga er alltaf bjart
framundan, og ekki síður held-
ur en þegar ég hóf afskipti af
útgerðarmálum.
F. V.: Nú er rætt um að
þcrskveiði minnki verulega á
næstu árum. Ert þú trúaður á
það, og hvernig líst þér á kol-
munnaveiðarnar úti fyrir Aust-
fjörðum?
Aðalsteinn: Meðfædd bjart-
sýni sem aldrei verður frá mér
tekin segir mér, að þorskstofn-
inn eigi eftir að rétta við. Og
þegar við verðum lausir við út-
lendingana af okkar miðum, þá
verðum við á grænni grein. Það
á að stefna að því með oddi og
egg að útlendingarnir hafi sig
sem skjótast á braut héðan. Ég
FV 9 1976
47