Frjáls verslun - 01.09.1976, Qupperneq 98

Frá
rltstjéra
Kjör opinberra starfsmanna
Hjá vinnuveitendum og reyndar launþeg-
um á hinum almenna vinnumarkaði líka hef-
ur sú skoðun verið rikjandi, að opinberir
starfsmenn væru forréttindastétt í samfélag-
inu, aðhaldslausir á æviráðningu með einstök
lífeyrisréttindi og þar fram eftir götunum. I
liópi opinberra starfsmanna er margt mislitt
féð eins og annars staðar en skoðanamyndun
á kjaramálum þeirra mega menn byggja á
hinni óhrekjanlegu staðreynd að hæfileika-
fólk leitar frá því opinbera og til einkafyrir-
tækja eins og launamálum er nú háttað.
Ungir menn ganga ekki lengur í þjón-
ustu liins opinbera né einkafyrirtækja mcð
það fyrir augum að verða þar innlyksa alla
starfsævina. Þetta eru gjörbreytt viðliorf frá
því sem var fyrir fáeinum áratugum. Æski-
legast væri að hæfni manna nýttist á báðum
vígstöðvum, i einkarekstri og hjá opinberum
aðilum, með tímabundnum störfum hjá báð-
um. En nú er þessi þróun aðeins á annan veg-
inn. Verði ekki umtalsverðar breytingar
gerðar á högum opinbcrra starfsmanna er
sýnilegt að innan tiltölulega skamms tíma
verða opinber embætti skipuð miðlungsfólki
og þaðan al' lakara. Þrátt fyrir alla slcggju-
dóma ætlast fólk til þess að góðir og gegnir
menn skipi ábyrgðarstöður hjá hinu oj)in-
bera.
Lítilsigldar umræður
Kosningabaráttan vegna forsetakosning-
anna í Bandaríkjunum er nú á lokastigi.
Ekki verður sagt að mönnum þar í landi né
erlendis hafi þótt mikil reisn yfir einvígi
þeirra Fords og Carter fram til þessa. Þvert
á móti sýnist lágkúran tröllríða stjórnmála-
umræðunni vestan haft um þessar mundir,
sennilega vegna þess að frambjóðendumir
eru ekki burðugri en svo, að golfleikur og
fjármál kosningasjóða vega þvngst hjá þeim
í umræðu um stjómmál þessa voldugasta
ríkis lieimsins.
Fjármálaspillingu, livers eðlis sem hún cr,
ber að uppræta með öllum tiltækum ráðum
og hlutverk stjórnmálamanna er að ákvarða
að það skuli undantekningarlaust gert og þá
hvernig. I vörn eða sókn stjórnmálabarátt-
unnar er j)að lítilmannlegt framlag að standa
í stöðugu skítkasti en skcyta ckki um að
hreinsa til. Að jæssu lcyti hefur stjómmála-
baráttan í flestum íslenzku dagblaðanna vcr-
ið jafnlítilsigld undanfarið og manni hefur
virzt kosningabaráttan í Bandaríkj unum
vera. Hér cr viðkvæðið: „Þú ert ekkert l)etri
sjálfur, dmllusokkurinn j)inn.“
Á þennan boðskap bcfur j)jóðin lilýtt und-
anfarnar vikur og mánuði og j)ykir mál að
linni. 1 varnarstöðunni hefur eitt dagblað-
anna, ]>.e. Tíminn, meira að segja séð sig til-
neyddan að hefja nokkurs konar heilaþvott
á Islendingum og reyna að breyta gróinni af-
stöðu þeirra til ávísanamisferlis. Menn hand-
gengnir forystu Framsóknarflokksins hafa
orðið uppvísir að j)vílíkum verknaði. Við-
brögð Tímans eru einfaldlega að gera slíkar
misgjörðir að „almenningseign“ í vitund lcs-
enda. Þetta er gert með ítarlcgum frétta-
flutningi af j)ví live gúmmítékkarnir séu
margir á ári hverju, bve mörg tékkamis-
ferlismál liggi hjá dómstóhun og hvernig
rannsóknarlögreglan sé að sligast undan
j)essum rciðinnar ósköpum af fölskum ávís-
unum. Þannig er mórallinn bjá blaði dóms-
málaráðherrans að Framsóknarmennirnir í
ávísanaliringnum séu ckkert vcrri en allir
hinir ávísanafalsararnir. Lengra nær hugsun
])eirra Tímamanna ekki í bili. Efast nokkur
um j>að lengur, að ritstjóri Tímans telji
llokkinn sinn vera i vondum málum? En
livcr ætlar að hafa forgöngu um að uppræta
|)au hrikalegu kaun á j)jóðarsálinni, sem
glæpamál og peningamisferli síðustu mánaða
hafa valdið? Kannski dóms- og bankamála-
ráðberra Framsóknarflokksins?
98
FV 9 1976