Frjáls verslun - 01.08.1978, Blaðsíða 54

verður kostnaðarsöm og tengist
þeirri heildarlausn, sem áður var
vikið að.
Með bráðabirgðaráðstöfunum
verður þó hugsanlega unnt aö
leysa málin þannig að upp geti
risið takmarkaður fjöldi nýrra iðn-
fyrirtækja fyrr en íbúðarhúsa-
byggðin á þessum sömu slóðum.
Ekki er hins vegar ráðið, hvort
bæjarfélagið kaupir þetta land eða
hvort eigendur sjálfir selja lóöir úr
því.
Strangir úthlutunarskilmálar
Úthlutunarskilmálar vegna
lóðaúthlutunar í Kópavogi hafa
oröið strangari meö árunum. Hin
allra síöustu ár hefur fyrsta ,,inn-
fædda" kynslóðin í Kópavogi veriö
að stofna sjálf til búskapar og um-
sóknir Kópavogsbúa um nýjar
lóðir í bænum hafa oröiö svo
margar, að ekki hefur verið mögu-
legt að sinna þeim öllum. Reglur
um úthlutun eru því orðnar mjög
svipaðar því sem gerist í Reykjavík,
þannig að búseta hefur mikið að
segja.
Við inntum Björgvin bæjarstjóra
eftir því, hvort Kópavogskaup-
staður hefði gert eitthvert átak til
að laða að ný atvinnufyrirtæki og
boðið einhverja sérstaka fyrir-
greiðslu í þvi sambandi eins og t.
d. greiðslufresti á gatnagerðar-
gjöldum. Hann sagði að svo væri
ekki. Kópavogur hefði ekki haft
nein efni á slíku og sennilega
hefðu þeir Kópavogsmenn haft
greiðsluskilmála vegna gatna-
gerðargjalda töluvert strangari en í
Reykjavík. Yfirleitt heföu öll
gatnagerðargjöld vegna iðnaðar-
og verzlunarhúsnæöis í nýja
hverfinu austast í bænum verið
staögreiðsla eða borgað upp á
einu ári.
— Það sem fyrst og fremst hefur
laðað atvinnufyrirtækin að er
staðsetningin, sagði Björgvin. —
Þau eru mjög heppilega staðsett
þarna austast í bænum, við mikla
umferðaræð sem Reykjanes-
brautin er norður til Sundahafnar
og Miklubrautar og í framtíðinni
suður á Suðurnes.
Að sögn Björgvins hefur það
einnig skipt miklu máli fyrir fyrir-
tækin á þessum stað, að báðum
megin við iðnaðarhverfið eru mikil
íbúöarhverfi, í Kópavogi og í
Breiðholti, og býr starfsfólkið í fyr-
irtækjunum að stórum hluta til í
nærliggjandi íbúðarhverfum.
Skipulagsstofnun nauðsynleg
Að lokum spurðum við Björgvin,
hvort ekki væru of miklar stökk-
breytingar í lóðaframboði til at-
vinnureksturs á höfuðborgar-
svæðinu, þannig að sum ár væri
Reykjavík ein með lóðir, Kópavog-
ur á öðrum tíma og síðan kæmi
Hafnarfjörður einhvern veginn inn
í dæmið líka. Björgvin sagði, að
lengi hefði veriö unniö að því að
samræma aðgeröir sveitarfélag-
anna á höfuðborgarsvæöinu í
skipulagsmálum en það hefði
gengið heldur hægt og engin
endanleg lausn fengizt. Björgvin
sagði, að aðalatriöiö væri hag-
kvæm dreifing íbúðar- og atvinnu-
svæða inni á höfuöborgarsvæö-
inu, sem líta mætti á sem eina heild
þrátt fyrir mismunandi lögsagnar-
umdæmi. Hagkvæm skipulagning
almenningsvagnaþjónustu og
samgangna á svæðinu væru einn-
Séð yfir Kópavogskaupstað
ig brýnt úrlausnarefni og því hefði
verið stefnt aö stofnun sérstakrar
skipulagsstofnunar fyrir höfuð-
borgarsvæðið, sem sveitarfélögin
ættu aðild að.
— Samvinna Kópavogs og
Reykjavíkur hefur verið með mikl-
um ágætum. Okkur hefur tekizt að
sameinast um lausnir á mjög
mörgum sviðum þó aö um tvö að-
skilin sveitarfélög sé að ræða. Við
höfum sameiginlega rafveitu,
vatnsveitu, slökkvilið, sorphauga
og hitaveitu. Stundum er talað um
að eðlilegt sé að sameina sveitar-
félög og ég er sjálfur þeirrar skoð-
unar að slíkt þurfi að gerast víða
úti á landsbyggöinni. Þegar sveit-
arfélög voru sameinuð í Danmörku
var talað um lágmarksstærð 5000
manns. Ég veit þess vegna ekki
hvort það er aðalatriði aö sameina
sveitarfélög, sem eru oröin það
stór, að þau geta sinnt sínum mál-
um og hafa getað unniö saman að
verkefnum til að gæta hag-
kvæmnissjónarmiða. Ef það hefur
tekizt stefnir sameining ekki aö
öðru en miðstýringu, sem yrði
meiri en nauðsyn krefði.
54