Frjáls verslun - 01.10.1978, Side 40

auka umsvif innanlands, og yrði þá um leið gengið
á sjóði þá, sem söfnuðust í góðaerinu. Með tilliti til
sveiflujöfnunar eingöngu mætti auðvitað ná sama
árangri með því að safna erlendum skuldum, þeg-
ar illa árar, en þorga í auknum mæli af erlendum
lánum, þegar gjaldeyristekjur aukast.
Nokkuð öðru máli kann að gegna í ríkjum, sem
hafa umtalsverðan fjármagnsmarkað og leyfa
frjálsan flutning fjármagns milli landa. Þar geta
vextir haft bein áhrif á vöxt erlenda hluta pen-
ingagrunnsins. Þar gæti gilt, að umframframboö á
peningum væri tilkomið vegna hærri vaxta en í
öðrum löndum og því væri affarasælast meö tilliti
til sveiflujöfnunar að láta vexti fara lækkandi til að
draga úr frekara innstreymi fjár.
Lokaorð
Halldór Guðjónsson finnur skýrslu Verðbólgu-
nefndar margt til foráttu, bæði frá fræðilegu og
stjórnmálalegu sjónarmiði. Hann færir hins vegar
ekki önnur rök fyrir máli sínu eða skoöunum en
dæmin þrjú, sem rædd hafa veriö hér að framan,
en þar virðist fremur vera um oröalag en efnisatriöi
að tefla. Fyrstu tvö dæmin eru reyndar hártoganir
á einstökum setningum, sem slitnar eru úr sam-
hengi. Þriöja dæmið er aö nokkru reist á sömu
vinnuaðferð og að nokkru, að því er virðist, á
skoðanamun í vaxtamálum. Þótt vaxtastefna sé
hér á landi næsta umdeild, er með engu skyn-
samlegu móti hægt að halda því fram, að ábend-
ingarnar í 4. kafla skýrslu Verðbólgunefndar í
þessu efni séu byggðar á hagfræðilegum villum.
Hér er um ályktanir og stefnuábendingar aö ræða,
sem byggðar eru á hagfræðikenningum, sem eru
vel þekktar — en ekki óumdeildar. Þessar kenn-
ingar er auðvelt að finna í fræðiritum, sem fjalla um
verðbólgu í litlum hagkerfum, sem mjög eru háð
utanríkisverzlun. Athuganir á raunverulegri hag-
þróun hér á landi virðast styðja gildi þessara
kenninga við íslenzkar aðstæður.
Vel má vera, að fræðileg útlistun í skýrslu Verð-
bólgunefndar hefði mátt vera rækilegri um þetta
og fleiri atriði. En á það er rétt að minna, að
skýrslan var ekki hugsuð sem fræðirit heldur fyrst
og fremst tilraun til þess að ná samstöðu i nokkuð
sundurleitum hópi manna um úrræði til aö draga
úr verðbólgu.
Halldór notar í greinum sínum þá alkunnu áróð-
ursaðferð að varpa rýrð á meginefni skýrslunnar,
sem hann fjallar alls ekki um, með því að reyna að
sýna fram á „villur" í einstökum atriðum, slitnum
úr samhengi. Þessi vinnuaðferð samrýmist illa
þeim kröfum um fræðimennsku og vísindaleg
vinnubrögð, sem dósentinn gerir til annarra.
Atvinnurekendur!
Félagasamtök!
Einstaklingar!
Leitið nánari
upplýsinga
og óskið eftir TILBOÐSBÆKLING