Frjáls verslun - 01.08.1979, Blaðsíða 21

Breytingar á auglýsingum
í lokamálsgrein fimmtu greinar
segir að auglýsingastofan megi
gera breytingar á texta auglýsing-
ar, til að hún samrýmist auglýs-
ingareglum, enda séu þær gerðar í
samráði við auglýsanda. Ef ekki
næst til hans skal fresta auglýs-
ingunni eða fella hana niður, frek-
ar en að raska efni hennar veru-
lega eða rýra gildi hennar. Þegar
auglýsandi kemur sjálfur með
auglýsingu, eða hringir, er þetta
auðgert, en það er oft erfitt viður-
eignar, þegar auglýsingar berast í
skeytum. Það er mjög algengt, þar
sem allar símstöðvar á landinu
geta tekið við auglýsingum og sent
þær áleiðis ískeyti. Þá getur reynst
erfitt að ná til auglýsanda.
I’ sjöttu grein er fjallað um aug-
lýsingar stjórnmálaflokka og sam-
taka og má aðeins auglýsa fyrir þá
aðila fundi, samkomur og fundar-
stað, ræðumenn, skrifstofur og
símanúmer og leiðbeiningar til
kjósenda um kosningu.
Efni blaða og tímarita
En svo kemur lokamálsgreinin:
„Auglýsingar um efni blaða, tíma-
rita, bæklinga eða bóka skulu vera
með öllu lausar við árásir eða
áróður". Um margra ára skeið var
þetta túlkað þannig að dagþlöð
fengu ekki að auglýsa efni sitt, en
tímarit, eins og til dæmis Vikan, að
einhverju leyti. 23. maí síðastliðinn
gerði útvarpsráð samþykkt um
það, að til reynslu skyldi leyft að
auglýsa efni helgarblaða og fylgi-
rita dagblaða. Þetta þýðir til dæm-
is það að Mánudagsblaðið, sem
hvorki er helgarblað né fylgirit má
ekki auglýsa efni sitt, en Helgar-
pósturinn, sem ekki er helgarblað,
má auglýsa, þar sem hann er
fylgirit Alþýðublaðsins.
En það er margt fleira að varast.
Þorbjörg segir: ,,Hér auglýsir
maður vörutegund og hálftíma
seinna er annar kominn til að
benda á að hann eigi vörumerkið.
Við slíku er ekki hægt að sjá“.
Meðal þess sem bannað er að
auglýsa er þakklæti af öllu tagi,
nemaíjóla-og nýárskveðjum. Þáer
oft viðkvæmt mál að fást við and-
láts- og útfararauglýsingar. Þar
hefur til dæmis verið sett sú regla
að ekki má geta nema tveggja að-
ila, sem auglýsa, svo sem ,,móðir
okkar og amma", en ekki má hafa
langa upptalningu af ættingjum.
Þegar einhverju þarf að breyta í
slíkum auglýsingum, er það oft
mikið viðkvæmnismál, enda fólk
oft nýkomið af dánarbeði sinna
nánustu. Til dæmis er bannað að
nota orð eins og ,,ástkær“ ,,elsku-
leg" og þess háttar, í slíkum til-
kynningum.
Ein meginregla er sú, að reyna
að forðast lýsingarorð og aldrei
má nota efstastig. Ekki má segja
„besta", „mesta" og svo fram-
vegis. Þá má ekki segja „alltaf" og
raunar ber að forðast allár fullyrð-
ingar, sem ekki er örugglega hægt
að standa við.
Starfsfólk á auglýsingastofu útvarpsins önnum kafið við móttöku auglýsinga. Flestar berast þær símleiðis.
21