Frjáls verslun - 01.08.1979, Blaðsíða 42

Alþjóðlega vörusýningin 1979
Sýningarnar hafa
Hvers vegna flykkjast menn tugþúsundum saman
á stóra vörusýningu í Laugardalnum? Er þetta ekki
bara rétt eins og að labba sig niður Laugaveginn og
kíkja í búðarglugga? Það virðist ekki vera. Ella
mundi fólk ekki leggja á sig að fara til að skoða slíkar
sýningar og greiða aðgangseyri að auki til að fá að
sjá alla dýrðina.
Sýningar eins og sú, sem nú hefur verið opnuð í
Laugardalshöllinni, eru orðnar að nokkurs konar
siðvenju hér á landi hin síðari árin. Og fullvíst má telja,
að fólk bíður þeirra með óþreyju. íslenzkum vörusýn-
ingum er líka ætlað að veita gestum talsverða
skemmtun, og í því skyni gerir sýningarstjórnin ýmis-
legt, sem kostar ærið fé.
Þegar blaðamaður frá FV kom niður í Laugardalinn
síðla einn ágústdaginn, mátti sjá að það stóð eitthvað
talsvert mikið til í íþrótta- og sýningahöllinni. í
keppnissalnum stóðu fyrir dyrum miklar breytingar.
Verið var að mála og snurfusa burðarkerfið fyrir sýn-
ingabásana. Rafvirkjar, trésmiðir og málarar voru á
fleygiferð um salinn.
Stjórnstöð í búningsherbergjum
Inni í einu búningsherberginu var að finna aðal-
skrifstofu þeirra Kaupstefnumanna. Þar hittum við
fyrir þá Bjarna Ólafsson, framkvæmdastjóra, Gi'sla B.
Björnsson og Halldór Guðmundsson, framkvæmda-
stjóra við Auglýsingastofu Gísla B. Björnssonar. Þeir
þrír ásamt Ragnari Kjartanssyni, forstjóra Hafskips
h.f., hafa undanfarin ár staðið fyrir sýningahaldi á
vegum Kaupstefnunnar. Hér gella við símar í hverju
horni og bergmála í flísalögðum búningsklefum og
böðum. Menn eru að hringja og fá vitneskju um
hvenær megi hefjast handa um að fara að stilla upp í
sýningabásunum.
,,í rauninni má segja að undirbúningur hafi staðið
fyrir þessa sýningu allt frá því að heimilissýningunni
lauk haustið 1977. Mest hefur þó starfið veriö undan-
farið ár, eiginlega allt að því samfelld vinna", segir
Bjarni Ólafsson. Hann kvað sýningu sem þessa mikið
fjárhagslegt mál, veltan mundi tæplega verða minni
en um 200 milljónir króna.
Þeir félagar sögöu að sýningaaðstaða í Laugar-
dalshöll hefði löngum verið bágborin. Og með hverri
sýningunni sem liði, versnaði aðstaðan. Sýningarnar
stækkuðu sífellt, án þess að mannvirki, sem áttu að
rísa, eins og til dæmis skautahöll austan aðalhallar-
innar, sæju dagsins Ijós.
Lengi vel var reynt að búa til ofurlítið rými milli
aðalhallarinnar og skrifstofubyggingar íþróttasam-
takanna. Þar var tjaldað yfir bílastæðin. Þetta gaf þó
síður en svo góða raun. Tjöldin vildu leka, ef rigndi,
og sýningarmunir lágu undir skemmdum. Auk þess
var stórhætta á ferðum ef vind hreyfði að gagni, en
slíkt vildi því miður gerast, einmitt þá daga, sem sýn-
ingin var opin. Kváóust þeir eiga Ijúfsárar endur-
minningar um baráttuna viö tjaldið. Mátti þar stundum
Bjarni Ólafsson, framkvæmdastjóri sýningarinnar og Haukur bróðir
-Allt að 80 þúsund sýningargestir
42