Frjáls verslun - 01.01.1980, Blaðsíða 51

daglega samband við, gefa tll kynna að það sé farið
að skilja, að verzlunarstéttin sé ekki samansafn
vondra manna. Það má vel vera að stöku skúrkar
finnist í þessari stétt eins og öllum öðrum. En þegar á
heildina er litið er hér um að ræða gott og heiðarlegt
fólk, sem vinnur þarfa og heiðarlega vinnu.
F.V.: Þessi umræða um stöðu verzlunarinnar og
það „áróðursstríð", sem vitnað var til, hefur að
sjálfsögðu farið fram með
nokkuð áberandi hætti í
fjölmiðlum og þá ekki sízt í
sjónvarpi. Gefur þetta tilefni
til að ætla, að hagsmuna-
samtökin í verzluninni muni
í vaxandi mæli leita eftir
eins konar „sjónvarps-
stjörnum" til að gegna for-
ystuhlutverki í samtökun-
um?
Einar Birnir: Nei. Það
held ég ekki. Menn og félöc
hljóta að velja sér forystu-
menn, sem þau telja að haf
fyrst og fremst möguleika,
tíma og getu til að sinna
málefnum félagsins og berj-
ast fyrir þeim. Leitað er eftir
þeim eiginleika forystu-
mannsins að geta sameinað
félagsmenn til átaka í þágu
félagsins og félagsmann-
anna.
Hvað mig snertir per-
sónulega þá get ég fullyrt,
að enda þótt ég hafi tekið
þátt í sjónvarpsumræðum
um málefni heildverzlunar-
innar, hefur það áreiðan-
lega engu ráöið um kosn-
ingu mína í formannsem-
bætti hjá mínum félagsskap.
Og það er víst áreiöanlegt
að ég er engin sjónvarps-
stjarna.
F.V.: Það er útbreidd
skoðun, að samtök aðila í
einkaverzluninni geti lítt
eða ekki starfað saman að
málefnum heildarinnar
þágu frjálsrar verzlunar á
fslandi. Ennfremur, að
þessi samtök séu meira og
minna að vinna sömu verk-
efnin hver í sínu horni. Telur
þú, að þessi sjónarmið eigi
stoð í raunveruleikanum?
Einar Birnir: Menn mega
ekki gleyma því, að þetta eru samtök fyrirtækja og
einstaklinga, sem eru ákaflega sjálfstæðir, reka sín
eigin fyrirtæki og treysta talsvert á mátt sinn og
megin. Það er alltaf erfiðara að fá alla í slíkum hóp til
að vera sammála heldur en einhverjar múgsálir.
Þegar aðilar í samtökum verzlunarinnar ná saman
og verða sammála um að vinna að ákveðnum málum
er heildin ákaflega sterk. Þó að einhverjir í þessum
stéttum kippi sér upp við smá orðaleppa trúi ég ekki
að það endist þeim lengi. Ef menn ætluðu að erfa slíkt
gætu þeir ekki staðið til lengdar í trúnaðarstörfum, því
að þau krefjast oft ýmissa ákvarðana, sem verða
misjafnlega vinsælar, svo að ekki sé meira sagt. Þó að
menn greini á um hvert göngulagið eigi að vera að
markmiðinu veldur sá skoðanamunur ekki miklum
vanda.
Samtökin „Viðskipti og
verzlun" vinna nú að sam-
eiginlegum útbreiðslumál-
um verzlunarinnar. Bæði
vinnuveitendur og samtök
starfsfólksins eiga aðild að
þeim. Tilgangurinn er að
skýra fyrir öðrum þjóðfé-
lagsþegnum hvað verzlun
sé, hvert sé starfssvið verzl-
unarmannsins í hinum ýmsu
og margbreytilegu fyrir-
tækjum og hver nauðsyn
þjóðfélaginu sé að þjónustu
þeirra. Það er höfuðnauð-
syn að jafnt launagreiðend-
ur sem launaþiggjendur í
verzlunargreininni komi
þeim sjónarmiðum á fram-
færi.
I nærri hverri einustu
skólabók, sem um einhvers
konar verzlun fjallar, er gef-
ið í skyn, að þessi starfsemi
sé nánast af hinu illa.
Brugðið er upp myndum af
mönnum, sem fara á vinnu-
stað og gera ekki annaö en
að sitja og bíða þess að
gróðinn laumist til þeirra.
Og hann má náttúrlega ekki
nema laumast til þeirra því
að það fylgir þjóðsögunni
að þessir vondu menn ætli
að lauma helmingnum af
honum undan. Gegn slíkum
óhróðri er hinum nýju sam-
tökum „Viðskipti og verzl-
un" ætlað að vinna.
F.V.: Hvaða álit hefur þú
sem formaður í Félagi ísl.
stórkaupmanna á þeirri
staðreynd, að nokkrir af fé-
lagsmönnum ykkar eru
farnir að sniðganga smá-
sala og selja beint til neyt-
enda?
Einar Birnir: Ég tel að í þessari atvinnugrein sem
öðrum sé sérhæfing skynsamleg. Því betur sem menn
sinna sínu sérfagi, þeim mun meiri líkur eru á að þeir
skili sínu starfi vel. Menn eru ekki með hugann bund-
inn við annað á meðan og hafa betri tíma til að fylgjast
meö framþróun í tiltekinni sérgrein. Félag ísl. stór-
kaupmanna hefur stuðlað að þeirri þróun með því að
kynna mönnum ýmsar nýjungar á sviöi hagræöingar.
„Það hefur verið lenzka hér að nota orðið
heildsali sem eins konar skammaryrði. Mín
viðbrögö við þessu eru nú þau að ég kalla
mig aldrei annað en heildsala. Þar af leiðandi
get ég þess, þar sem það á við, að ég sé um
þessar mundir formaður heildsalafélagsins.
Sé ég spurður, hvar ég hafi öðlazt mína
reynslu í verzlunarstörfum svara ég því
ævinlega til, að ég hafi lært hjá stærsta
heildsala landsins, SÍS."
51