Frjáls verslun - 01.04.1981, Qupperneq 75

Alfreð Elíasson (fjórði frá vinstrí) var flugstjórl í fyrsta áætlunarflugi Loftleiða
til New York sumarið 1948 og flugmaður var E. Kristinn Olsen (lengst tll
hægri).
Flugstjóri í fyrsta utanlandsflugi Flugfélags fslands 1945 var Jóhannes R.
Snorrason (til hægri) og flugmaður var Magnús Guðmundsson (lengst til
vinstri). Þelr voru fyrstu íslensku „atvlnnuflugmennirnir" sem hættu störfum
vegna aldurs — Magnús sumaríð 1979 og Jóhannes haustið 1980.
numdar úr gildi jafnframt því aö
Loftleiðirsættu skilyröum IATA um
fargjöld og takmarkanir í þjónustu
og viöurgerningi.
Vitanlega sáu félögin sjálf í hvert
óefni stefndi, og í Morgunblaðinu
7. okt. 1971 er þaö haft eftir Erni Ó.
Johnson, forstjóra Flugfélags Is-
lands, ,,að þróunin yröi óhugsandi
önnur en aö flugfélögin samein-
uðust í framtíðinni . . . En þetta er
tímasþursmál fyrst og fremst.'1 I
sama blaði er þaö haft eftir blaða-
fulltrúa Loftleiöa, Siguröi
Magnússyni, að hann teldi ,,sam-
vinnu mjög æskilega og yröi án efa
báðum ábatasöm. En eitt er sam-
vinna og annað sameining,'' sagöi
Sigurður.
Félögin ákváðu aö halda áfram
viöræöum sín í milli, en jafnframt
átti þáverandi samgönguráöherra,
Hannibal Valdimarsson, fundi meö
fulltrúum hvors félags fyrir sig og
síöan sameiginlega. Var Hannibal
þaö kappsmál aö samningar tækj-
ust sem og öðrum samráðherrum
hans svo sem Halldóri E. Sigurðs-
syni, sem þá var fjármálaráöherra,
og sat hann marga þessara funda.
Þannig segir Halldór E. Sigurös-
son í Tímanum 3. nóv. 1971: ,,Viö
erum þeirrar skoöunar aö þaö
væri mikið gæfuspor fyrir flugfé-
lögin og íslensku þjóöina einnig, ef
þessi sameining gæti átt sér staö,
því að það er ótvírætt til mikils
þjóðarhags og gerir félögunum
kleift aö búa sig betur í stakk til
þeirrar samkeppni sem óhjá-
kvæmilega mun fara harðnandi
viö erlend flugfélög." Þessa skoð-
un ítrekaði Tíminn í leiöara daqinn
eftir.
Engu að síður geróist þaö aö
„styrjöld íslensku flugfélaganna"
— svo viðhöfð séu orð Alþýðu-
blaðsins 9. okt. 1971 — varö að
veruleika, og meö tilkomu vetrar-
áætlunar í nóvember 1971 var
sætaframboð félaganna beggja
aukið úr 26.713 sætum á viku vet-
ur 1970/71 í 70.850 sæti í 10 ferö-
um á viku veturinn 1971 /72. Eng-
inn grundvöllur var fyrir svo gífur-
lega auknu sætaframboði, og var
meðalsætanýting beggja félaga
þennan vetur um 20% skv. könnun
sem flugráð lét gera.
Næsta sumar hélt samkeppnin
áfram — samhliða því aö viöræö-
um stjórnenda félaganna var fram
haldiö. Með þeim fylgdust áður-
nefndir ráöherrar og voru sumir
fundanna haldnir í samgöngu-
ráöuneytinu. Einnig fylgdist flug-
málastjóri grannt með gangi mála,
og í bréfi til samgönguráðherra 24.
okt. 1972 skýröi hann frá því að á
fundi flugráös þann dag heföi ver-
iö rætt hið alvarlega ástand sem
skapast heföi vegna óheftrar sam-
keppni félaganna á Noröurlanda-
flugleiöum sem væri báöum til
75