Frjáls verslun - 01.02.1983, Qupperneq 41

fylgjast meö, og svo allur þessi
aragrúi af töskuheildsölum, menn
sem flestir hafa allt annaö en
innflutning eöa heildsölu aö sinni
aðalatvinnu, en lítið sem ekkert er
gert til að fylgjast með eða skatt-
leggja. í þessum efnum er hið
opinbera sífellt að rannsaka
skakka aðila. — Ég vil þó í tilefni
þessara orða taka skýrt fram, að
við hér hjá Þýsk-íslenska höfum
ekki yfir neinu að kvarta og höfum
undantekningalaust átt gott sam-
starf við alla þessa opinberu
starfsmenn, skattyfirvöld, verð-
lagsyfirvöld, toll og fleiri, en þessi
orð eiga jafn mikinn rétt á sér jafnt
fyrir það.“
Stefnum í íslenskan
iðnað til útflutnings
Okkur er fyrir löngu Ijóst, að
margt af því sem flutt er inn til
landsins er hægt að framleiða
jafngott hér eða betra. Við hjá
Þýsk-íslenzka hf. erum með tals-
verða athugun í gangi núna um
þátttöku okkar í iðnaði sem yrði
ekki síst til útflutnings. Við teljum
víst að þetta sé hægt án styrkja
þess opinbera, en þess í stað með
skilningi og áhuga stjórnvalda.
Breytt viðhorf gagnvart
atvinnufyrirtækjum
— Þú nefndir almenna erfið-
leika við að reka atvinnufyrirtæki á
íslandi í dag. Hvað má gera til að
breyta þessu?
,,Það má segja að ógerlegt sé að
reka fyrirtæki hér nú af einhverju
viti, svo lítið vit virðist vera í ís-
lensku efnahagslífi. Þetta hreytist
auðvitað ekki fyrr en átak hefur
verið gert í því að rétta þjóðarbúið
við og losna við helstu og verstu
sjúkdómseinkennin.
En fleira þarf að koma til, og þar
er að mínum dómi mjög mikilvægt
að hugarfarsbreyting verði hjá al-
menningi og stjórnmálamönnum
mörgum gagnvart atvinnulífinu í
landinu. I rauninni ætti að vera
sjálfsagt, að ýtt væri undir at-
vinnulífið í hverju landi og í hverju
héraði, en svo undarlega vill til, að
víða skortir skilning á því hversu
mikilvæg hverjum stað blómleg
Benóný Gíslason vörumótttöku-
stjóri á ferð og flugi með vörur,
sem sjaldan stoppa lengi við,
enda umsetnigarhraði mikilvægur
öllum innflutningsfyrirtækjum.
atvinnufyrirtæki eru. Ég get nefnt
sem dæmi, að í september sl. var
tekin í notkun ný blöndunartækja-
verksmiðja hjá Grohe. Þar sem
þetta er fyrirtæki með nánast allan
heiminn sem markaðssvæði, var
víða svipast um eftir heppilegustu
staðsetningunni. Meðal annars
kom ísland til greina, sem og flest
eða öll lönd Vestur-Evrópu. Að
lokum varð niðurstaðan sú, að
verksmiðjan skyldi reist í Þýska-
landi, og það sem gerði útslagið
var það, að viðkomandi bæjaryfir-
völd lögðu til fría lóð, lögðu fram
17 milljónir marka til að koma
verksmiðjunni af stað, og auk þess
var heitið ýmsum fríðindum fyrstu
árin. — Þetta var auðvitað gert til
þess að fá stórt og viðurkennt
fyrirtæki til að setjast að í borginni,
þannig skapaðist atvinna fyrir
fjölda fólks, og hagnaður yrði
ótvíræður í bráð og lengd. —
Þarna var slegist um að fá fyrir-
tækið til að setjast að en ansi er ég
hræddur um að hugsunarháttur
sem þessi væri mörgum stjórn-
málamönnum hérframandi.
Þetta er dæmi um það sem ég vil
nefna nauðsynlega hugarfars-
breytingu, til að unnt verði að rífa
íslenskt efnahagslíf upp úr þeim
öldudal, sem það nú er í.“
Nýt þess aö vera í
skemmtilegu starfi
— Hvað er það, sem þú færð
einkum út úr því að reka stórt
fyrirtæki, sem Þýsk-íslenska, safn-
arðu til dæmis auði í þessu starfi?
,,Nei, ég berst lítið á, og mun
minna en margir þeir, sem minna
hafa umleikis í fyrirtækjum sínum,
og ég fæ lítið út úr slíku. Þýzk-ís-
lenska hf. er hlutafélag með
mörgum eigendum, ég er einn af
þeim. Ég hef vissulega góð laun
hér, en hvort ég telst ríkur maður
tel ég vafamál. Ég hygg að ekki
yrði svo ýkja mikið eftir hér, ef
fyrirtækið hætti og seldi eigur sín-
arog greiddi skuldir. Þetta byggist
allt á því að reksturinn gangi eðli-
lega, og það er hlutverk okkar að
sjá svo um að það gerist. Ég upp-
sker fyrst og fremst í því að vinna
vinnu sem mér finnst skemmtileg,
það er mér nóg. Hinu er svo heldur
ekki að leyna, að þetta er bindandi
meira en góðu hófi gegnir, og
stundum finnst mér sem ég hafi
lítið svigrúm eða frelsi til að gera
það sem mig lystir. Fyrirtækið hef-
ur bundið mig í báða skó um langt
árabil. —- Á þessu verður þó
nokkur breyting nú, þegar við
verðum tveir framkvæmdastjór-
ar.“
— Fjárhagsáhyggjur, hafa þær
ekki verið miklar í svo örri upp-
byggingu fyrirtækisins?
„Jú, óneitanlega. Það virðist
ekki hægt að komast hjá þeim í
atvinnurekstri, og sannleikurinn er
sá að ekkert er eins lýjandi og
langvinnar fjárhagsáhyggjur.
Okkur hefur þó tekist að sigla hjá
öllum stórerfiðleikum hér, og við
höfum lagt kapp á að byggja upp
traust fyrirtækisins með því að
standa í skilum og standa við
gerða samninga. Hér hafa allar
skuldir verið greiddar á gjalddaga,
og við höfum aldrei lent í vanskil-
um, alltaf greitt fólki laun og svo
framvegis, hér hefur aldrei verið
skrifað uþp á víxil eða greitt með
ávísun, sem ekki reyndist inni-
stæða fyrir. Það hefur reynst mikils
virði, þegar fram í hefur sótt, að
geta þannig byggt upp traust á
fyrirtækinu. — í heild hefur þetta
verið erfitt en skemmtilegt starf, og
fyrirtækið hefur vaxið hraðar og
dafnað betur en við gátum átt von
á í upphafi. Það er gæfa okkar hér,
og við hyggjumst halda áfram á
sömu braut."
41